­Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թեան 108-րդ ­տա­րե­լի­ցի ո­գե­կո­չում­նե­րու ծի­րէն ներս, Եր­կու­շաբ­թի, 24 Ապ­րիլ 2023-ի ե­րե­կո­յեան ժա­մը 7-ին, նա­խա­գա­հու­թեամբ ­Յու­նաս­տա­նի թե­մի ա­ռաջ­նոր­դա­կան փո­խա­նորդ ­Յով­հան­նէս ծ. վրդ. ­Սաղ­տը­ճեա­նի, կազ­մա­կեր­պու­թեամբ ­Գո­մո­թի­նիի թա­ղա­յին խոր­հուր­դին, տեղ­ւոյն «Ս. Գ­րի­գոր ­Լու­սա­ւո­րիչ» ե­կե­ղեց­ւոյ սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­րաժշտա­կան ան­նա­խըն­թաց հա­մերգ եւ յուշ ե­րե­կոյ՝ նո­ւի­րո­ւած հայ նա­հա­տակ ցե­ղի բո­լոր զո­հե­րու յի­շա­տա­կին:
­Հան­դի­սու­թեան ներ­կայ էին նախ­կին նա­խա­րար Էվ­րի­փի­տիս Ս­թի­լիա­նի­տիս, նախ­կին նա­խա­րար Եոր­ղոս ­Փե­թա­լո­թիս, ե­րես­փո­խան ­Տի­միթ­րա ­Խա­րի­թու, փոխ­քա­ղա­քա­պետ ­Տի­միթ­րիս ­Փո­լի­թիա­տիս, քա­ղա­քա­պե­տա­կան խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պե­տու­հի Ք­լէո­փաթ­րա Ս­թոեա­նի­տու, նա­հան­գա­պե­տի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ ­Զոի ­Քոզ­մի­տու, փոխ­քա­ղա­քա­պե­տեր ­Տի­միթ­րիս ­Քա­րաս­թաւ­րու, Ա­նաս­թա­սիա ­Լի­ւիէ­րա­թու եւ Եան­նիս ­Մոր­ֆի­տիս, ե­րես­փո­խա­նա­կան թեկ­նա­ծու Եոր­ղոս ­Մա­նա­նաս, ոս­տի­կա­նու­թեան տնօ­րէն ­Մի­խա­լիս ­Սեվ­րե­նի­տիս եւ ­Գո­մո­թի­նիի հա­յու­թիւ­նը։
Ե­լոյ­թին բա­ցու­մը կա­տա­րեց թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ան­դամ ­Վա­հէ ­Կիւ­միւ­շեան: ­Յա­ջոր­դա­բար, ող­ջոյ­նի խօսք ար­տա­սա­նեց թա­ղա­կա­նու­թեան ա­տե­նա­պետ Ս­տե­փան ­Մատ­թէո­սեան, որ ներ­կա­նե­րուն դի­տել տո­ւաւ հայ ապ­րե­լու ո­գին, յի­շե­լով ու յի­շեց­նե­լով մեր նա­հա­տակ­նե­րու ա­րեան գի­նը։ ­Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թեան 108-ա­մեա­կը ո­գե­կո­չող հա­մեր­գի ըն­թաց­քին, գե­րա­զան­ցա­պէս հնչե­ցին հա­յա­շունչ գե­ղա­րո­ւես­տա­կան եր­գեր, եր­գե­ցո­ղու­թեամբ ­Գո­մո­թի­նիի «­Նա­յի­րեան մե­ղե­դի» խում­բին, ղե­կա­վա­րու­թեամբ հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Դա­նիէլ քհնյ. ­Գա­լօղ­լեա­նի
Ս­րա­հին մէկ կող­մը զե­տե­ղո­ւած էր ­Ծի­ծեռ­նա­կա­բեր­դի ­Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թեան յու­շա­կո­թո­ղի ման­րա­կերտ օ­րի­նա­կը, ո­րուն առ­ջե­ւէն ան­ցան երգ­չա­խում­բի ան­դամ­նե­րը եւ մէկ առ մէկ զե­տե­ղե­ցին փոքր մո­մեր, ո­րոնք կը խորհր­դան­շէին ան­մար կրկին ի­մաս­տը։
­Ծաղ­կա­ւէտ, կի­սա­լոյս սրա­հի խորհր­դա­ւո­րու­թեան մէջ մա­տու­ցո­ւե­ցան ազ­գա­յին եր­գեր եւ բա­նաս­տեղ­ծու­թիւն­ներ։ Երգ­չա­խում­բի մեղ­մա­նուշ եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը եւ պա­տա­նի­նե­րուն կող­մէ հա­մար­ձակ ըն­թեր­ցում­նե­րը յու­զու­մի պա­հեր ստեղ­ծե­ցին։ Աղ­ջիկ­նե­րու հե­զաճկուն պա­րը, տխուր ե­րաժշ­տու­թեան հնչիւն­նե­րուն տակ, կը նմա­նէր ցա­ւոտ եր­թին, ո­րուն ըն­թաց­քին հայ ազ­գը քա­լեց տաք ա­նա­պատ­նե­րուն մէջ, ար­հա­ւիր­քի ող­բեր­գա­կան այդ օ­րե­րուն։
Ս­րա­հը լե­ցու­ցած շուրջ 150 ներ­կա­նե­րու սիր­տե­րը թփռտա­ցին մե­ղե­դիա­կան կշռոյ­թով, որ հետզ­հե­տէ վե­րա­ծո­ւե­ցաւ ամ­բող­ջա­կան հա­մա­նո­ւա­գի, երբ մեր նա­հա­տակ­նե­րուն ձայ­նը հնչեց հայ եր­գի ու խօս­քի բա­ռե­րէն։ Ապ­րի­լեան նա­հա­տակ­նե­րու հո­գին ու ձայ­նը ծփաց ­Գո­մո­թի­նիի հա­րա­զատ հայ­կա­կան օ­ճա­խին մէջ:
Ե­լոյ­թի ամ­փո­փու­մը կա­տա­րեց հայր սուր­բը, որ ներ­կա­նե­րուն ուղ­ղած իր բա­ռե­րով՝ վե­րա­հաս­տա­տեց հա­յու­թեան լիի­րաւ յանձ­նա­ռու­թիւ­նը հայ­րե­նա­կան, ար­ցա­խեան, ազ­գա­յին, ե­կե­ղե­ցա­կան ու մշա­կու­թա­յին ո­գե­ղէն ար­ժէք­նե­րուն նկատ­մամբ՝ այն սե­պե­լով ե՛ւ պարտք, ե՛ւ ի­րա­ւունք՝ դի­տել տա­լով, որ սոյն ար­ժէք­ներն են, որ մեզ կը դարձ­նեն ամ­բող­ջա­կան հայ-քրիս­տո­նեայ մարդ։

ԹՂԹԱԿԻՑ