Յունիս 4ին, Կիպրոսի մայրաքաղաք Նիկոսիոյ մէջ, տեղի ունեցաւ Հայաստանի, Յունաստանի եւ Կիպրոսի արտաքին գործոց նախարարներու միջեւ, իր կարգին՝ բացառիկ եւ կարեւոր եռակողմ հանդիպումը։
Ինչպէս որ նշուած էր Հայաստանի արտաքին գործոց նախարարութեան յայտարարութեան մէջ, հանդիպումը կը միտէր առաւել եւս զարգացնել երեք երկիրներու միջեւ առկայ գործակցութիւնը, կարեւորելով խաղաղութեան եւ կայունութեան ամրապնդումը տարածաշրջանէն ներս։
Իսկ, յունական մամուլը աւելի մանրամասնելով օրակարգի հարցերուն, գրեց թէ հանգամանօրէն քննուեցան արեւելեան Միջերկրականի հարցերը, Թուրքիոյ ապօրէն քայլերը եւ սպառնալիքները կիպրական ուժանիւթի ազատ տնտեսական գօտիին նկատմամբ, Կովկասի եւ արեւմտեան Պալքաններու իրավիճակը, Հայաստանի կապերը եւ գործակցութիւնը Եւրոպական Միութեան հետ, ինչպէս նաեւ՝ ուժանիւթի եւ սփիւռքներու կարգ մը հարցեր։
Քաղաքական տեսակէտով, ըստ լրագրական տեղեկութեանց՝ Հայաստանի նախաձեռնութեամբ յառաջ եկած եռակողմ այս ձեւաչափը, գործակցութեան նոր հարթակ մը կը ստեղծէ, որպէսզի՝ Երեւանը, Աթէնքն ու Նիկոսիան վերամշակեն տարածաշրջանային իրենց համատեղ քաղաքականութիւնը, մասնաւորաբար՝ աշխարհաքաղաքական գործընթացներու հետզհետէ զարգացող ոլորտներուն մէջ։
Բնականաբար, Թուրքիոյ յարձակողապաշտ միջամտութիւնը Միջին Արեւելքի ռազմական եւ քաղաքական իրադարձութիւններուն մէջ, եւ անկէ անդին՝ Կիպրոսի ուժանիւթի ազատ տնտեսական գօտիին վրայ իրաւունքներ ստանալու համար թրքական ռազմաշունչ քայլերը կազմեցին խօսակցութեանց գլխաւոր օրակարգերէն մէկը։
Այս նոր իրադարձութիւններուն ուշի-ուշով հետեւող Թուրքիան, բաւական անհանգիստ կը զգայ երեք երկիրներու նախաձեռնութիւններով։ Անգարան յստակ կերպով կրնայ պատկերացնել եռակողմ այս ձեւաչափի խորքային ներուժը, տարածաշրջանային բազմաշերտ ճիւղաւորումներուն վրայ սպասուած ազդեցիկ դերակատարութեամբ, որ նաե՛ւ առնչուած կրնայ ըլլալ աշխարհաքաղաքական համակարգին մէջ շատ խօսուած յարափոփոխ զարգացումներու ծաւալումին հետ:
Հայկական առումով, եռակողմը ունի առանցքային նշանակութիւն՝ մանաւանդ երբ Հայաստանը ո՛չ թէ պարզապէս կը միանայ, այլ դերակատարն է այս ընդլայնուած գործակցութեան նախաձեռնութեան:
Կարեւոր պէտք է համարել Յունաստանի եւ Կիպրոսի հաստատ կեցուածքն ու կապտումը, թէ երկու պետութիւնները պիտի սատարեն Հայաստանի եւրոպական ուղիի ամբողջացման՝ որքան կարելի է առագ կերպով իրականացնելու համար Հայաստան-Եւրոպական Միութիւն գործակցութեան համաձայնագրի ստորագրումը։
Հայաստան ունի ամէն տեսակի հնարաւորութիւն, դառնալու համար հիմնական ազդակ մը տարածաշրջանին մէջ, օգտագործելով նաեւ Յունաստանի եւ Կիպրոսի կարեւոր դերը շրջանէն ներս։ Իսկ մեր երկրին համար կը բացուի լաւագոյն առիթը՝ Եւրոպական Միութեան մէջ իր գործօն մասնակցութիւնը բերելու ակնկալութեամբ։
Արեւմտեան աշխարհին բացուելու իր գործընթացին մէջ, կը հաւատանք, որ հայրենի մեր պետութիւնը պիտի կարողանայ զարգացնել իր միջազգային դիրքն ու կշիռը, ի հեճուկս Թուրքիոյ, որ աւելի քան քսանամեակէ մը ի վեր կանգնած կը մնայ Եւրոմիութեան մէջ մուտք գործելու «սառեցման» ու խոչընդոտներուն առջեւ։
Հայաստանի մասնակցութիւնը Եւրոպայի կեդրոնական ատեաններուն մէջ, նաեւ զսպանակ մը կրնայ հանդիսանալ Ատրպէյճանի ու Եւրոպական Միութեան միջեւ տնտեսական-ուժանիւթային գործակցութեան եւ քաղաքական յարաբերութիւններուն, նաե՛ւ ստեղծելով բարենպաստ քաղաքական պայմաններ՝ Արցախի հիմնահարցի լուծման համար։
Վերջապէս՝ եռակողմ այս ձեւաչափի գործակցութեան առաւել խորացման ճանապարհին, յոյժ կարեւոր պէտք է համարել Հայաստանի, Յունաստանի եւ Կիպրոսի պետութիւններու ղեկավարներու առաջին հանդիպումը, որ կը նախատեսուի կազմակերպել 2020ի Յունուարին՝ Երեւանի մէջ։
Այդ հանդիպումը ու անկէ յառաջ գալիք հետագայ քայլերը, սպասուած առիթները կրնան բանալ մեր երկրին առջեւ, որպէսզի Հայաստան դառնայ նկատառելի դերակատարներէն մէկը՝ տարածաշրջանի քաղաքական ծաւալուն զարգացումներուն մէջ։
Նախարարներու հանդիպման օրակարգին վրայ, պատշաճ ուշադրութեամբ քննուեցաւ հայկական եւ յունական սփիւռքներու դերակատարութիւնը, եռակողմ գործակցութեան կարգ մը կարեւոր բնագաւառներու զարգացման համար։
Այս կարեւոր օրակարգի ընդգրկումը լուսարձակի տակ առնելով, հարկ է շեշտել, թէ Հայաստանի արտաքին քաղաքականութեան գլխաւոր եւ անհետաձգելի առաջնահերթութիւններէն մէկը կը համարենք՝ Հայաստանի պետական եւ Սփիւռքի կառոյցներու միջեւ գործակցութեան ամրապնդումը ու անոնց հիմնական դերակատարութեան վերարժեւորումը գործակցական նոր ենթահողի մը վրայ։
Կ՚ակնկալենք որ այս գործակցութեան՝ հայրենի պետութիւնը նախաձեռնէ նոր երանգ մը տալու քայլին որը անկասկած պիտի սատարէ մեր հայրենիքի լիիրաւ ներկայութեան՝ միջազգային աշխարհաքաղաքական իրականութեան առաջնակարգ դիրքերուն վրայ։
«ԱԶԱՏ ՕՐ»