­Յու­նաս­տա­նում ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան դես­պա­նու­թիւ­նը ­Հոկ­տեմ­բե­րի 2-ին ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան Ան­կա­խու­թեան 32-րդ ­տա­րե­դար­ձի եւ ­Հա­յաս­տա­նում ու ­Յու­նաս­տա­նում դի­ւա­նա­գի­տա­կան ա­ռա­քե­լու­թիւն­նե­րի փո­խա­դարձ բաց­ման 30-ա­մեա­կի առ­թիւ Ա­թէն­քի ­Կա­պո­դիստ­րիա­յի ա­նո­ւան պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի «­Կոս­տիս ­Պա­լա­մաս» մշա­կու­թա­յին կենտ­րո­նի շէն­քում կազ­մա­կեր­պեց մի­ջո­ցա­ռում, ո­րը նե­րա­ռում էր դես­պան ­Վա­հէ ­Գաբ­րիէ­լեա­նի հե­ղի­նա­կած ֆո­տո­ցու­ցա­հան­դէ­սի բա­ցու­մը՝ «­Հա­յաս­տա­նը եւ ԵՈՒՆԵՍԿՕ-ի ժա­ռան­գու­թիւ­նը» վեր­տա­ռու­թեամբ, ինչ­պէս նաեւ ԵՈՒՆԵՍԿՕ-ի ոչ նիւ­թա­կան ար­ժէք­նե­րի մէջ նե­րա­ռո­ւած Ա­րամ ­Խա­չատ­րեա­նի ե­րաժշ­տա­կան ժա­ռան­գու­թեան հա­մա­ռօտ ներ­կա­յա­ցու­մը ­Հա­յաս­տա­նից ժա­մա­նած դաշ­նա­կա­հա­րու­հի­ներ Ար­մի­նէ Գ­րի­գո­րեա­նի եւ ­Սո­նա ­Բար­սե­ղեա­նի կա­տար­մամբ:
­Մի­ջո­ցառ­մա­նը ներ­կայ էին ­Յու­նաս­տա­նում հա­ւա­տար­մագ­րո­ւած դի­ւա­նա­գի­տա­կան ներ­կա­յա­ցուց­չու­թիւն­նե­րի ղե­կա­վար­ներ, դի­ւա­նա­գէտ­ներ, ռազ­մա­կան կցորդ­ներ, պե­տա­կան իշ­խա­նու­թիւն­նե­րի եւ կա­ռոյց­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, հայ հո­գե­ւոր դա­սի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, հա­մայն­քա­յին կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ եւ այլ հիւ­րեր։ ­Մի­ջո­ցառ­մա­նը ներ­կայ էին նաեւ ­Յու­նաս­տա­նի զար­գաց­ման եւ ներդ­րում­նե­րի նա­խա­րար Ա­դո­նիս ­Գէոր­գիա­դի­սը, ­Միգ­րա­ցիա­յի նա­խա­րար ­Դի­միտ­րիս ­Կե­րի­դի­սը, ինչ­պէս նաեւ Ար­տա­քին գոր­ծե­րի փոխ­նա­խա­րար ­Կոս­տաս Ֆ­րան­գո­յա­նի­սը։
­Բաց­ման խօս­քով հան­դէս ե­կաւ ­Յու­նաս­տա­նում Հ.Հ. ար­տա­կարգ եւ լիա­զօր դես­պան ­Տիգրան Մկրտ­չեա­նը, ով իր ե­լոյ­թում կենտ­րո­նա­ցաւ ար­ցա­խա­հա­յե­րի էթ­նիկ զտման եւ ­Լեռ­նա­յին ­Ղա­րա­բա­ղում ստեղ­ծո­ւած ի­րա­վի­ճա­կին.
«­Մէկ այլ ի­րա­կա­նու­թեան պայ­ման­նե­րում ես այ­սօր պէտք է խօ­սէի հայ-յու­նա­կան եղ­բայ­րա­կան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րի, վեր­ջին տա­րի­նե­րին այդ յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րում ար­ձա­նագ­րո­ւած ա­ռա­ջըն­թա­ցի, քա­ղա­քա­կան երկ­խօ­սու­թեան, ռազ­մա­կան, տնտե­սա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան, խորհր­դա­րա­նա­կան գոր­ծըն­կե­րու­թեան ու առ­կայ յա­րա­բե­րու­թիւն­ներն է՛լ ա­ւե­լի խո­րացնե­լու ու զար­գաց­նե­լու հե­ռան­կար­նե­րի մա­սին: ­Ցա­ւօք, այ­սօ­րեայ հայ­կա­կան քա­ղա­քա­կան օ­րա­կար­գը մեր ան­կա­խու­թեան շուրջ 3 տաս­նա­մեա­կի ըն­թաց­քում եր­բե­ւէ չի ե­ղել այս­քան ծանր ու մտա­հո­գիչ, ու ա­ւե­լի ծանր սրտով թե­րեւս եր­բեք չի նշո­ւել ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան ան­կա­խու­թեան օ­րը, քան այ­սօր։ ­Ծանր սրտով, քա­նի որ, ինչ­պէս գի­տէք, Սեպ­տեմ­բե­րի 19-20-ին ադր­բե­ջա­նա­կան զի­նո­ւած ու­ժե­րը նա­խա­ձեռ­նե­ցին հեր­թա­կան ռազ­մա­կան ագ­րե­սիան ­Լեռ­նա­յին ­Ղա­րա­բա­ղի դէմ՝ յան­ցա­ւոր կեր­պով անխ­նայ օ­դա­յին ռմբա­կո­ծու­թեան են­թար­կե­լով քա­ղաք­ներն ու գիւ­ղե­րը՝ պատ­ճա­ռե­լով 300-ից ա­ւել զո­հեր, 400-ից ա­ւել վի­րա­ւոր­ներ, 1000-ից ա­ւել ան­հետ կո­րած­ներ, ո­րոնց մէջ մեծ թիւ էին կազ­մում նաեւ քա­ղա­քա­ցիա­կան ան­ձինք, այդ թւում՝ ե­րե­խա­ներ, կա­նայք ու տա­րէց­ներ»։
­Դես­պան Մկրտ­չեանն իր խօս­քում նշեց նաեւ հե­տե­ւեա­լը.
«­Մենք եր­կար ենք մտա­ծել՝ ար­դեօ՞ք նման ի­րա­վի­ճա­կում պէտք է նշել ­Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թեան օ­րը եւ ­Հա­յաս­տա­նում ու ­Յու­նաս­տա­նում փո­խա­դար­ձա­բար դի­ւա­նա­գի­տա­կան ա­ռա­քե­լու­թիւն­նե­րի բաց­մա­նը 30-ա­մեա­կը, թէ՝ ոչ: ­Հա­ւա­տա­ցէք, հեշտ չի տրո­ւել մեզ այս ո­րո­շու­մը, ո­րով­հե­տեւ շա՜տ խորն է այն գի­տակ­ցու­մը, որ ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան ան­կա­խու­թեան գա­ղա­փա­րա­կան հիմ­քը հէնց ղա­րա­բա­ղեան շար­ժումն է: Ու թե­րեւս հէնց սրա­նով է պայ­մա­նա­ւո­րո­ւած նաեւ մեր, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիւ, այս ազ­գա­յին օ­րը նշե­լու ո­րո­շու­մը, որն ինչ­պէս տես­նում էք հա­մեստ ձե­ւա­չա­փով ենք կազ­մա­կեր­պել։ ­Մեր հա­կա­ռա­կորդ­նե­րը չպէտք է ու­րա­խա­նան եւ ի­րենց հա­մա­րեն վերջ­նա­կան նպա­տա­կին հա­սած: ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թիւ­նը դա­տա­պար­տո­ւած չէ, չնա­յած այս օ­րե­րին նոյն Ադր­բե­ջա­նից եւ ­Թուր­քիա­յից մեր տա­րածք­նե­րի նկատ­մամբ հնչող սպառ­նա­լիք­նե­րին։ Ես, նաեւ որ­պէս պատ­մա­բան, վստահ եմ՝ ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թիւ­նը միան­շա­նակ ուղ­ղե­լու է իր մէջ­քը՝ նաեւ բա­րե­կամ երկր­նե­րի օգ­նու­թեամբ: ­Սե­փա­կան ու­ժե­րով եւ բա­րե­կամ­նե­րի ա­ջակ­ցու­թեամբ մենք կա­ռու­ցե­լու ենք ինք­նա­բաւ, ու­ժեղ, զար­գա­ցած եւ ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան եր­կիր։ Դ­րա նե­րու­ժը հայ ժո­ղո­վուրդն ու­նի։ ­Հա­զա­րա­մեակ­նե­րով իր բնօր­րա­նում հա­մա­մարդ­կա­յին ար­ժէք­ներ ստեղ­ծած ժո­ղո­վուր­դը չի կա­րող ոտ­նա­տակ առ­նո­ւել յան­ցա­գործ եւ բռնա­կալ ռե­ժիմ­նե­րի կող­մից»։
­Յու­նաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թեան ա­նու­նից ող­ջոյ­նի խօս­քով հան­դէս ե­կաւ ­Միգ­րա­ցիա­յի նա­խա­րար ­Դի­միտ­րիս ­Կե­րի­դի­սը։ ­Վեր­ջինս իր խօս­քում մաս­նա­ւո­րա­պէս ընդգ­ծեց հե­տե­ւեա­լը.
«­Մեծ ող­բեր­գու­թիւ­նը, որ տե­ղի է ու­նե­նում Ար­ցա­խում՝ քա­ղա­քա­կիրթ աշ­խար­հի ան­տար­բեր հա­յեաց­քի տակ, բա­զում փախս­տա­կան­նե­րով եւ զո­հե­րով, ազ­գա­յին բնաջնջ­ման դա­սա­կան օ­րի­նակ է։ Եւ այ­սօր ժա­մա­նա­կա­կից ­Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թեան օ­րը պէտք է նշո­ւէր բո­լո­րո­վին այլ պայ­ման­նե­րում։ Եւ այս դժո­ւա­րին պա­հե­րին յա­ճախ մեզ օգ­նում է մշա­կոյ­թը։
Որ­պէս ­Միգ­րա­ցիա­յի եւ ա­պաս­տա­նի նա­խա­րար կա­րող եմ ա­սել, որ ­Յու­նաս­տա­նը շատ լաւ գի­տի փախս­տա­կան­նե­րի խնդիր­նե­րը, եւ մեր եր­կու երկր­նե­րի պատ­մու­թիւնն ու ճա­կա­տա­գի­րը յա­ճախ է կրկնո­ւել նոյն թշնա­մի­նե­րի ձեռ­քով եւ խա­չո­ւել նոյն յի­շո­ղու­թիւն­նե­րում՝ ինչ­պէս դեռ հին ժա­մա­նակ­նե­րում, այն­պէս էլ այ­սօր։
­Հա­յաս­տա­նի գոր­ծըն­թաց­նե­րը մեծ ազ­դե­ցու­թիւն են գոր­ծել մեր վրայ, եւ մենք ա­մէն կերպ պէտք է փոր­ձենք օգ­նել հայ ժո­ղովր­դին»։ ­Նա­խա­րար ­Կե­րի­դի­սը ման­րա­մաս­նեց, որ այդ հար­ցի շուրջ շա­րու­նա­կա­կան կա­պի մէջ է ­Յու­նաս­տա­նի ԱԳ նա­խա­րա­րու­թեան, ինչ­պէս նաեւ ­Յու­նաս­տա­նում Հ.Հ. դես­պա­նու­թեան հետ եւ յայ­տա­րա­րեց մօ­տա­կայ ա­պա­գա­յում ­Հա­յաս­տան այց կա­տա­րե­լու եւ առ­կայ կա­րիք­նե­րին մօ­տի­կից ծա­նօ­թա­նա­լու եւ անհ­րա­ժեշտ օգ­նու­թիւ­նը պատ­շաճ պլա­նա­ւո­րե­լու մա­սին։
­Հա­շո­ւի առ­նե­լով այն փաս­տը, որ աշ­խար­հը այս օ­րե­րին նշում է Ա­րամ ­Խա­չատ­րեա­նի 120-ա­մեա­կը, դես­պան Մկրտ­չեա­նը ներ­կա­յաց­րեց ­Հա­յաս­տա­նից ժա­մա­նած ­Խա­չատ­րեա­նի ե­րաժշ­տու­թեան հա­յաս­տա­նեան լա­ւա­գոյն մեկ­նա­բա­նող­նե­րից, Ա­րամ ­Խա­չատ­րեան տուն-թան­գա­րա­նի տնօ­րէն, պրո­ֆէ­սոր Ար­մի­նէ Գ­րի­գո­րեա­նին եւ դաշ­նա­կա­հա­րու­հի ­Լու­սի­նէ ­Բար­սե­ղեա­նին, ո­րոնք կարճ հա­մեր­գա­յին կա­տա­րում­նե­րով հիա­նա­լի կեր­պով ներ­կա­յաց­րե­ցին Ա­րամ ­Խա­չատրեա­նի ե­րաժշ­տու­թիւ­նը։
Այ­նու­հե­տեւ դես­պան Մկրտ­չեա­նը, կա­րե­ւո­րե­լով ­Լեռ­նա­յին ­Ղա­րա­բա­ղում հայ­կա­կան մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թիւ­նը օր ա­ռաջ մի­ջազ­գա­յին մշտա­դի­տարկ­ման տակ վեր­ցո­ւե­լու հար­ցը եւ մաս­նա­ւո­րա­պէս ընդգ­ծե­լով վաղ քրիս­տո­նէա­կան մշա­կոյ­թի բազ­մա­թիւ կո­թող­ներ, ինչ­պէս օ­րի­նակ ա­մե­նատ­պա­ւո­րիչ Ա­մա­րա­սի, ­Դա­դի­վան­քի, ­Գան­ձա­սա­րի վան­քե­րը, հիւ­րե­րին հրա­ւի­րեց ցու­ցաս­րահ՝ ծա­նօ­թա­նա­լու մեր մշա­կու­թա­յին ժա­ռան­գու­թեան մի մա­սի հետ, ո­րը բաց է լի­նե­լու մին­չեւ ­Հոկ­տեմ­բե­րի 20-ը, ո­րին հե­տե­ւեց ըն­դու­նե­լու­թիւն։

(Թղ­թակ­ցու­թիւ­նը՝
Հ.Հ. դես­պա­նու­թեան կող­մէ)