Ք­րիս­տո­սի ­Համ­բարձ­ման տօ­նը, հայ ժո­ղո­վուր­դի ա­ռօ­րեայ կեան­քին մէջ յա­տուկ տեղ ու նշա­նա­կու­թիւն ու­նի։ Ե­կե­ղե­ցա­կան ա­րա­րո­ղու­թեան զու­գա­հեռ, տօ­նը ու­նի նաեւ գե­ղե­ցիկ իր ա­ւան­դու­թիւ­նը, զոր հա­ւա­տա­ցեալ տի­կին­նե­րուն ու­րա­խու­թիւն ու գո­հու­նա­կու­թիւն կը պատ­ճա­ռէ։ ­Հինգ­շաբ­թի` 6 ­Յու­նիս 2019ին, ­Գո­քի­նիոյ Ս. ­Յա­կոբ ե­կե­ղեց­ւոյ ­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ու ­Տիկ­նանց մարմ­նոյ կազ­մա­կեր­պու­թեամբ կա­տա­րո­ւե­ցաւ ­Համ­բար­ձու­մի տօ­նա­կա­տա­րու­թիւ­նը։ ­Հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Պա­րէտ քհնյ. ­Խա­չե­րեան, կէ­սօ­րէ ետք ժա­մը 5։30ին կա­տա­րեց ե­րե­կո­յեան ժա­մեր­գու­թիւն, ո­րու ըն­թաց­քին եր­գո­ւե­ցան տօ­նին յա­տուկ շա­րա­կան­նե­րը։ Ա­պա, ան ներ­կայ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն փո­խան­ցեց տօ­նին խոր­հուրդն ու պատ­գա­մը։ Ան յայտնեց, թէ Ք­րիս­տոս իր ա­շա­կերտ­նե­րը օրհ­նե­լէն ու քա­ջա­լե­րե­լէն ետք փա­ռաւո­րա­պէս ­Համ­բար­ձաւ երկ­նա­ւոր ­Հօր մօտ։ Ա­նոր մեկ­նու­մով սա­կայն, երկ­րի վրայ վերջ չգտաւ Աս­տու­ծոյ մար­դա­սի­րա­կան ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը։
Ք­րիս­տո­սի ­Համ­բար­ձու­մէն ետք, Աս­տո­ւած ­Սուրբ ­Հո­գին ղրկեց։ ­Տէրն Աս­տո­ւած ոչ մէկ ձե­ւով եւ ոչ մէկ օր ա­ռան­ձին ու ան­տէր թո­ղեց իր ստեղ­ծած մարդ ա­րա­րա­ծը։
­Ժա­մեր­գու­թեան ա­ւար­տին, ե­կե­ղեց­ւոյ սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Տիկ­նանց մարմ­նոյ հիւ­րա­սի­րու­թիւ­նը։ ­Հարկ է նշել, որ հրամ­ցո­ւած ու­տես­տե­ղէ­նը պատ­րաս­տած էին տի­կին­նե­րը, հե­տե­ւե­լով տօ­նի սո­վո­րու­թիւն­նե­րուն։ ­Յա­նուն ­Տիկ­նանց մարմ­նոյ բա­րի գալս­տեան խօս­քը փո­խան­ցեց տիկ. ­Նէլ­լի Ա­բի­կեան, որ­մէ ետք ներ­կա­յա­ցուց ­Համ­բարձ­ման տօ­նին հետ կա­պո­ւած մեր ժո­ղո­վուր­դի հնա­մեայ ա­ւան­դու­թիւն­ներն ու սո­վո­րու­թիւն­նե­րը։ Ա­պա տէր հայ­րը օրհ­նեց կու­ժին մէ­ջի ջու­րը, որ­մէ ետք կա­տա­րո­ւե­ցաւ ա­ւան­դա­կան վի­ճա­կը։ ­Սոյն պա­րա­գան, մեծ հե­տաքրք­րու­թիւն ու խան­դա­վա­ռու­թիւն ստեղ­ծեց ներ­կա­նե­րուն մօտ եւ այդ­պի­սով տօ­նա­կան ու­րախ մթնո­լորտն ու ծրա­գի­րը ի­րենց բա­րի նպա­տա­կին հա­սան։

ԹՂԹԱԿԻՑ