­Հայ Օգ­նու­թեան ­Միու­թիւ­նը կը միա­նայ հա­մայն­քին՝ տօ­նե­լու «հա­մաշ­խար­հա­յին կա­մա­ւո­րի օր»ը, առ ի գնա­հա­տանք այն բո­լոր կա­մա­ւոր­նե­րուն եւ ըն­կեր­նե­րուն ո­րոնք ի­րենց ան­սա­կարկ նո­ւի­րու­մով, նիւ­թա­պէս եւ բա­րո­յա­պէս նե­ցուկ կը կանգ­նին այ­լա­զան աշ­խա­տանք­նե­րու՝ գա­ղու­թի եւ հայ­րե­նի­քի բա­րե­լաւ­ման հա­մար: Այս առ­թիւ, ­Կեդ­րո­նա­կան ­Վար­չու­թիւ­նը ե­րախ­տա­գի­տա­կան խօսք կը յղէ իր ան­դամ­նե­րուն, ո­րոնք անձ­նու­րաց ո­գիով յա­ռաջ կը տա­նին բա­րե­սի­րա­կան գոր­ծը ու կա­րե­լի կը դարձ­նեն, որ այս կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը նո­րա­նոր յա­ջո­ղու­թիւն­ներ ար­ձա­նագ­րէ:
«­Քաջ կը գի­տակ­ցինք, թէ մեր կազ­մա­կեր­պու­թեան ու­ժը մեր ըն­կեր­նե­րէն կա­խեալ է, ո­րոնք ա­մե­նայն պար­տա­ճա­նա­չու­թեամբ, մա­նա­ւա՛նդ ան­շա­հախնդ­րու­թեամբ, գոր­ծու­նեայ մաս­նակ­ցու­թիւն կը բե­րեն ի­րենց շրջա­պա­տին, գա­ղու­թին ու հայ­րե­նի­քին բա­րօ­րու­թեան աշ­խա­տանք­նե­րուն: «Ա­նոնց նո­ւի­րեալ ու ան­սա­կարկ ներդ­րու­մը մղիչ ուժ կը դառ­նայ, ո­րուն շնոր­հիւ մեր կա­ռոյց­նե­րը կը հզօ­րա­նան, հա­մայք­նե­րը կը կազ­մա­կեր­պո­ւին եւ հայ­րե­նի­քը կը յա­ռաջ­դի­մէ:
«Հ.Օ.Մ.ը մէ՛կ դա­րէ ա­ւե­լի կրցած է իր աշ­խա­տանք­նե­րը տա­նիլ շնոր­հիւ տի­պար Հ.Օ.Մ.ա­կան­նե­րուն, ո­րոնք ան­սա­կար­կօ­րէն ծա­ռա­յե­ցին ­Հայ ­Ժո­ղո­վուր­դին՝ կա­րի­քա­ւոր­նե­րուն նո­ւի­րա­բե­րե­լով ի­րենց ժա­մա­նա­կը, ուժն ու կո­րո­վը՝ յա­նուն ­Միու­թեանս ազ­գա­նո­ւէր ա­ռա­քե­լու­թեան:
Այ­սօր, ա­ւե­լի քան եր­բեք, վստահ ենք, որ Հ.Օ.Մ.ը պի­տի շա­րու­նա­կէ մնալ պատ­նէ­շի վրայ իր աշ­խար­հա­ծա­ւալ կա­մա­ւոր բա­նա­կով: «­Հա­մաշ­խար­հա­յին կա­մա­ւո­րի օր»ո­ւան առ­թիւ՝ կո՛չ կ­՚ուղ­ղենք բո­լո­րի՛ն, որ ի­րենք ալ ի­րենց մաս­նակ­ցու­թիւ­նը բե­րեն հա­յա­կերտ­ման այն կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րուն մէջ, ո­րոնք վճռած են մնալ ժո­ղո­վուր­դին կող­քին՝ կառ­չած մնա­լով ազ­գա­յին մեր վեհ տես­լա­կան­նե­րուն»: