Համազգայինի պարախումբի փարթամ ճաշկերոյթը

­Շա­բաթ, 25 ­Մա­յի­սին տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Հա­մազ­գա­յի­նի պա­րա­խում­բի տա­րե­կան ճաշ­կե­րոյ­թը, «­Զա­ւա­րեան» կեդ­րո­նէն  ներս։ ­Մար­զա­դաշ­տը լե­ցո­ւած էր մշա­կու­թա­սէր հա­սա­րա­կու­թեամբ եւ պա­րող­նե­րու հա­րա­զատ­նե­րով, վա­յե­լե­լու հա­մար ազ­գա­յին պար ու երգ եւ համ­տե­սե­լու ա­ւան­դա­կան ճա­շա­տե­սակ­ներ։
Ե­րե­կոյ­թը սկսաւ «պա­տո­ւոյ հիւ­րե­րով», ­Նի­քէա-­Քո­րի­տա­լոս շրջա­նի ­Պոն­տոս­ցի­նե­րու միու­թեան ե­լոյ­թով։
­Մեր պոն­տա­ցի եղ­բայր­նե­րը ճո­խա­ցու­ցին յայ­տա­գի­րը ի­րենց ա­ւան­դա­կան եր­գով ու պա­րով, ար­ժա­նա­նա­լով ներ­կա­նե­րու ջերմ ըն­դու­նե­լու­թեան։ ­Պա­րի միա­ւո­րի ա­տե­նա­պետ ընկ. Անդ­րա­նիկ ­Շահ­պա­զեան անդ­րա­դար­ձաւ ­Պոն­տոս­ցի­նե­րու ցե­ղաս­պա­նու­թեան 105-ա­նեա­կին, որ գոր­ծադ­րո­ւե­ցաւ քե­մա­լա­կան­նե­րէն եւ կը նշո­ւի 19 ­Մա­յի­սին եւ ­Թէո­տո­րոս ­Մագ­րի­տիս նա­խա­գա­հին յանձ­նեց ­Հա­մազ­գա­յի­նի յու­շա­տախ­տա­կը։
Ա­պա` դահ­լի­ճը հե­ղե­ղո­ւե­ցաւ մեր գե­ղե­ցիկ ե­րի­տա­սար­դու­թեան շուն­չով ու ո­գիով։ «­Մա­րա­լօ»-ն­ ե­լոյթ ու­նե­ցաւ «­Հո­վիւ­ներ» եւ «­Զար­թօնք» պա­րե­րով, իսկ «­Նա­նօր»-ը` «Հ­զօր ­Հա­յաս­տան», «­Ծաղ­կա­ձո­րի» եւ ազ­գա­յին պա­րե­րու շա­րա­նով։ «­Նա­յի­րի»-ն ­հան­դէս ե­կաւ «­Թամ­զա­րա» եւ «Եար­խուշ­տա» պա­րե­րով, ներ­կա­յաց­նե­լով հան­դերձ դրո­ւագ­ներ «Ա­նի­ծո­ւած նուռ 2» հա­մոյ­թէն, որ տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ յա­ջոր­դիւ։
Ան­շուշտ հարկ է նշել, որ այս տպա­ւո­րիչ ներ­կա­յու­թեան հա­մար լայ­նա­ծա­ւալ աշ­խա­տանք տա­րո­ւե­ցաւ նաեւ պա­րու­սոյց­նե­րու կազ­մէն, ո­րուն կը գլխա­ւո­րէ բո­լո­րի կող­մէն ճա­նա­չո­ւած ընկ. Էտ­կար Է­կեա­ն։
­Յա­ջոր­դե­ցին ազ­գա­յին ու ժո­ղովր­դա­կան եր­գեր Ար­մի­նէ ­Պա­րի­գեա­նի կող­մէն։ Ե­րե­կոյ­թի ա­նակն­կա­լը` «­Պար­տէ­զում վարդ է բա­ցո­ւել» եր­գի գե­ղե­ցիկ կա­տա­րու­մով, ընկ. Ան­նա ­Պօ­ղո­սեա­նի հրա­պու­րիչ պա­րը։ Այս ե­րե­կո­յին` «­Նա­նօր» խում­բի ղե­կա­վա­րը հան­դի­սա­տե­սին գրա­ւեց ոչ միայն պա­րու­սու­ցու­թեամբ, այլ նաեւ իր ինք­նա­բուխ մե­նա­պա­րով։
­Ծա­նօթ մեկ­նա­բա­նի եր­գին եր­բեմն ըն­կե­րա­ցաւ մեր սի­րե­լի ընկ. ­Յով­սէփ ­Թօ­փա­լեա­նը, յա­տուկ ու բազ­մա­տե­սակ իր դե­րով, մե­ներ­գով ու հնչիւ­նա­յին գոր­ծիք­նե­րու դա­սա­ւո­րու­մով։ Եր­գեց նաեւ հա­յազ­գի երգ­չու­հի` ­Մար­ղա­րի­թա ­Խիօ­նի­տի։
Այս­պի­սի մի­ջո­ցա­ռում­նե­րու ըն­թաց­քին, յա­տուկ տեղ ու­նի վի­ճա­կա­հա­նու­թիւ­նը։ Օ­րո­ւան բախ­տա­ւոր­նե­րը ստա­ցան ճոխ նո­ւէր­ներ, տրա­մադ­րո­ւած հայ եւ յոյն գոր­ծա­րար­նե­րու կող­մէն։
Խ­րախ­ճան­քը ա­ւար­տե­ցաւ ուշ ժա­մե­րուն` երգ ու պա­րով, ջերմ մթնո­լոր­տի մէջ։
­Յու­սադ­րիչ ե­րի­տա­սար­դա­կան ու մշա­կու­թա­յին ե­րե­կոյ­թը ներշն­չեց ու­րա­խու­թեան զգա­ցում­ներ։
Պա­րը միշտ բարձր կը մնայ հայ ա­րո­ւես­տի մէջ, յու­զեր յա­ռա­ջաց­նե­լով մաս­նա­կից­նե­րուն ու հան­դի­սա­տես­նե­րուն հայ­րե­նի­քի եւ սփիւռ­քի մէջ, ար­ժա­նա­նա­լով հիաց­մուն­քի նաեւ օ­տա­րազ­գի ան­ձե­րէ։
­Վարձ­քը կա­տար բո­լո­րին։

­Հա­մազ­գա­յի­նի թղթա­կից ընկ. ­Ժագ ­Տա­մա­տեան

1 Հիւրատետր 4