­Հա­մազ­գա­յի­նի Շրջանային վարչութեան եւ Ատիկէի «­Սօս- ­Վա­նի» վար­չու­թեան գա­թա­յի կտրու­մը «Մ­շա­կոյ­թը ու­նինք, որ չմեռ­նինք ի­րա­կա­նու­թե­նէն»

­Փետ­րո­ւար ամ­սուն ա­ռա­ջին օ­րը, ­Ֆիք­սի «Ա­րամ ­Մա­նու­կեան» ա­կում­բէն ներս, տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Հա­մազ­գա­յի­նի ա­ւան­դա­կան գա­թա­յի կտրու­մը, միու­թեան բո­լոր կա­ռոյց­նե­րու ներ­կա­յու­թեամբ` Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թիւն, Ատի­կէի «­Սօս-­Վա­նի» մաս­նա­ճիւղ, պա­րի միա­ւոր, երգ­չա­խումբ եւ թա­տե­րա­խումբ։
­Բէ­մի տօ­նա­կան զար­դա­րան­քը կը լրաց­նէր գե­ղե­ցիկ պատ­կեր մը։ ­Բե­մա­յար­դա­րու­թիւ­նը կա­տա­րո­ւած էր «­Սօս-­Վա­նի» վար­չու­թեան կող­մէ պատ­րաս­տո­ւած ման­կա­կան թա­տե­րա­կա­նի յա­ջող ներ­կա­յաց­ման առ­թիւ։ ­Մաս­նա­ճիւ­ղի ա­տե­նա­պե­տու­հի ընկ. ­Լի­լիթ Ար­զու­մա­նեան իր բաց­ման խօս­քին մէջ նշեց մշա­կոյ­թի եւ միաս­նա­կա­նու­թեան կա­րե­ւո­րու­թիւ­նը հա­յու­թեան հա­մար, մա­նա­ւանդ այս դժո­ւար օ­րե­րուն։ Ա­պա խօս­քը ա­ռաւ Հ.Յ.Դ. Կ.Կ.-ի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ ընկ. Հ­ռիփ­սի­մէ ­Յա­րու­թիւ­նեան, նկա­տե­լով որ մշա­կոյ­թը ար­ժէք է եւ զէնք, որ­պէս­զի իբ­րեւ ազգ սթա­փուինք եւ ­հա­մախմ­բո­ւինք նաեւ մեր ­Հայ­րե­նի­քի կող­քին։ Շր­ջա­նա­յին վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հի ընկ. ­Յու­լիա­նա ­Մա­նու­կեան, ներ­կա­յա­ցուց միու­թեան գոր­ծու­նէու­թիւ­նը եւ ա­պա­գա­յի ծրա­գիր­նե­րը, ետ ձգե­լով հա­մա­վա­րա­կի մթնո­լոր­տը։ Ան անդրա­դար­ձաւ «­Զա­ւա­րեան» կեդրո­նին մէջ պա­րի միա­ւո­րին կող­մէն կազ­մա­կեր­պո­ւած յա­ջող ճաշ­կե­րոյ­թին ի նպաստ նոր տա­րազ­նե­րու պատ­րաս­տու­թեան, ո­րոնք պի­տի գոր­ծա­ծո­ւին կեդ­րո­նա­կան պա­րա­յին ձեռ­նար­կին, որ տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ 6 ­Մա­յի­սին, ա­մե­րի­կեան գո­լե­ճին մէջ։
5 ­Մար­տին, պի­տի կա­տա­րո­ւի մի­ջո­ցա­ռում՝ ձօ­նո­ւած հա­յազ­գի ­Մա­րի­քա ­Նի­նու երգ­չու­հիի յի­շա­տա­կին՝ «­Զա­ւա­րեան» կեդ­րո­նէն ներս։ ­
Թա­տե­րա­խում­բին կող­մէն կը պատ­րաս­տո­ւի մէկ ա­րա­րա­նոց թա­տե­րա­խաղ, որ պի­տի ներ­կա­յա­ցո­ւի յա­տուկ ե­րե­կո­յի ո­ճով, այ­սինքն գի­նիի եւ խոր­տիկ­նե­րու ըն­կե­րակ­ցու­թեամբ։ ­Փոր­ձե­րը ար­դէն սկսած են։
Ա­պա բեմ հրա­ւի­րո­ւե­ցաւ ­Մա­րիոս Իոր­տա­նու եւ ­Սո­ֆիա ­Գա­զան­ճեան հան­րա­ծա­նօթ դե­րա­սա­րան­նե­րու զոյ­գը, որ ի­րենց ներ­կա­յու­թեամբ սա­տա­րե­ցին հա­ւա­քոյ­թի մթնո­լոր­տին։ ­Հա­յազ­գի դե­րա­սա­նու­հին յայտ­նեց իր խան­դա­վա­ռու­թիւնն ու յուզ­մուն­քը, որ կը գտնո­ւի հայ­րե­նա­կից­նե­րու հետ, ջերմ մթնո­լոր­տի մէջ։ ­Կո­ղա­կի­ցը բա­ցա­յայ­տեց իր սի­րոյ յա­տուկ զգա­ցում­նե­րը հա­յե­րուն հան­դէպ, ու­նե­նա­լով ինքն ալ ծա­գում ­Փոքր Ա­սիա­յէն, միշտ հպար­տա­նա­լով իր կեան­քի ըն­կեր, չքնաղ հա­յու­հիին հա­մար։ «­Մենք ձեր կող­քին ենք», ը­սաւ։ Եր­կու դե­րա­սան­նե­րը ցու­ցա­բե­րե­ցին պատ­րաս­տա­կա­մու­թիւն նե­ցուկ կանգ­նե­լու միու­թեան գոր­ծու­նէու­թեան, նշա­նա­բա­նով` «մշա­կոյ­թը ու­նինք, որ չմեռ­նինք ի­րա­կա­նու­թե­նէն»։
­Յա­ջոր­դա­բար` շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Տէր ­Նա­րեկ քհնյ. ­Շա­հի­նեան փո­խան­ցե­լով իր ող­ջոյ­նի խօս­քը օրհ­նեց կար­կան­դա­կը։ Կտ­րե­լու հա­մար հրա­ւի­րո­ւե­ցան վաս­տա­կա­ւոր ըն­կե­րու­հի­ներ Եր­ջա­նիկ ­Սո­լա­քեան եւ ­Մա­րի ­Տէ­տէ­յեան, ո­րոնք կոչ ու­ղեց ան­դամ­նե­րուն մաս­նակ­ցիլ երգ­չա­խում­բին։ ­Բախ­տա­ւորն էր ընկ. ­Գէորգ ­Կիւ­լիւ­մեան, ստա­նա­լով իբ­րեւ նո­ւէր լրագ­րող Ա­լեք­սանտ­րոս ­Փի­ղա­տա­սի գիր­քը` «100 տա­րի ­Փոքր Ա­սիոյ ա­ղէ­տէն. պատ­մա­կան ու­ղի, գաղ­թա­կա­նու­թիւն եւ յի­շա­տակ»։ Ե­րե­կոն ա­ւար­տե­ցաւ ջերմ մթնո­լոր­տի մէջ, փո­խա­դարձ մաղ­թանք­նե­րով։

­Հա­մազ­գա­յի­նի թղթա­կից`
­Ժագ ­Տա­մա­տեան

1 Հիւրատետր 5