Ընկ. Կարօ Աւագեանի դամբանական խօսքը
Յունահայ համայնքի երէց անդամներէն մէկը եւս մեկնեցաւ մեր մօտէն։
Դժբախտութիւնը ունեցանք կորսնցնելու Գարէայի շրջանէն անբասիր եւ հեզ նկարագրով անձ մը՝ Հրանդ Միքայէլեանը։
Ան ծնած էր Կեսարիանիի երբեմնի հայահոծ շրջանին մէջ, ուր եւ կայք հաստատած էր։ Յաճախած էր Ֆիքսի Ազգային վարժարանը։ Ապա նետուած էր կեանքի ասպարէզ՝ ոսկերչութիւն սորվելով։ Աշխոյժ եւ աշխատասէր տղայ մը ըլլալով՝ յաջողած էր կարճ ժամանակի ընթացքին սեփական աշխատանոց ունենալ։
Շնորհիւ իր նկարագրին՝ Հրանդ յաջողած էր նաեւ յարգուած դէմք մը ըլլալ ոսկերչական շրջանակներուն մէջ։ Հրանդ ինքնաստեղծ մէկն էր։
Երիտասարդ տարիքէն անդամակցած էր Դաշնակցութեան շարքերուն՝ մնալով հաւատարիմ զինուորը իր տուած ուխտին, մինչեւ կեանքին վերջը։
Ան միշտ մօտ եղած էր գաղութային բոլոր իրադարձութիւններուն եւ ո՛ւր որ իր ներկայութեան կարիքը զգացուած էր՝ միշտ պատրաստ եղած էր ստանձնելու իրեն բաժին ինկած պարտականութիւնները։
Մասնակցած էր Կեսարիանիի բոլոր միութենական շարժումներուն, նաեւ՝ եղած էր Գարէայի «Ազատամարտ» ակումբի հիմնադիր անդամներէն։
Դուռէ-դուռ պտտած էր նուիրահաւաքման համար, մինչեւ որ իր ընկերներու հետ միասնաբար կարողանային հասնիլ իրենց նպատակին։
Եղած էր Հ.Յ.Դ. Երիտասարդացի անդամ, նոյնպէս եւ Հ.Մ.Ը.Մ.ի։ Տարիներով մասնակցած էր «Համազգային»ի երգչախումբին։ Եղած է Գարէա-Կեսարիանիի Թաղային Խորհուրդի անդամ, իսկ աւելի ետք նաեւ Աթէնքի Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ մայր եկեղեցւոյ Հոգաբարձութեան ատենապետ։
Մեր այս հակիրճ անդրադարձը, Հրանդի կեանքի մասին, թերի պիտի ըլլար, եթէ անտեսէինք իր ընտանեկան պայմանները։ Փաստօրէն իրեն նման անձ մը պիտի չկարենար երբեք այսքան ժամանակ տրամադրել համայնքի ազգային կեանքին, եթէ իր կողքին չունենար իր համեստ տիկնոջ՝ Նազիկի նման անձ մը։ Ու երկուքը միասին կազմեցին տիպար հայկական ընտանիք մը՝ բախտաւորուելով երկու զաւակներով։
Ընկեր Հրանդը կը մեկնի այս աշխարհէն գոհունակ սրտով, ազգին եւ ընտանիքին հանդէպ իր պարտականութիւնները լիովին կատարած ըլլալու զգացումով։
Սիրելի Հրանդ,
Վստահ եղիր, որ քու բոլոր գործակիցներդ եւ ընկերներդ պիտի չմոռնան երբեք քու տիպար անձդ, այլ բախտաւոր պիտի զգան՝ քեզի ծանօթացած ըլլալու համար։
Բոլոր բարեկամներդ եւ ընկերներդ՝ պիտի ջանանք վառ պահել հայրենասէր հայու եւ Դաշնակցականի քաղցր յիշատակդ։ Այսօր սակայն բաժանումի պահն է եւ չկայ բաժանում՝ առանց յուզումի։
Յանուն ընկերներուդ եւ բարեկամներուդ՝ մեր ցաւակցութիւնը կը յայտնենք տիկին Նազիկին, ձեր զաւակներուն եւ բոլոր ընտանեկան պարագաներուն եւ յարգանքով կը խոնարհինք քու անմոռաց յիշատակիդ առջեւ։
Երթաս բարով, սիրելի Հրանդ։