Անց­նող շա­բա­թա­վեր­ջին, ­Թե­սա­ղո­նի­կէի քա­ղա­քը ժա­մա­նե­ցին ­Հա­յաս­տա­նի սայ­լա­կա­ւոր­նե­րու կո­ղո­վագն­դա­կի ֆե­տե­րա­սիո­նի մար­զիկ­նե­րը, ո­րոնք մաս­նակ­ցե­ցան մրցում­նե­րու շար­քի մը։
­Հայ ե­րի­տա­սարդ մար­զիկ­նե­րու խում­բը, որ բաղ­կա­ցած է պա­տե­րազ­մի կամ դժբախտ պա­տա­հա­րի հե­տե­ւան­քով հաշ­ման­դամ մնա­ցած ան­ձե­րէ, ա­ռա­ջին ան­գամ ըլ­լա­լով ­Յու­նաս­տան գտնո­ւե­ցաւ, հրա­ւէ­րո­վը ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «­Մեծն Ա­ղեք­սանդր» խում­բին, որ այն եւս սահ­մա­նա­փակ ֆի­զի­քա­կան կա­րո­ղու­թիւն­նե­րու մար­զիկ­նե­րէ կը բաղ­կա­նայ եւ կո­ղո­վագնդա­կի մրցում­նե­րու կը մաս­նակ­ցի։
­Հայ­կա­կան խում­բը դի­մա­ւո­րո­ւե­ցաւ թե­սա­ղո­նի­կա­հայ մեր ըն­կեր­նե­րուն կող­մէ, ո­րոնք, հա­կա­ռակ խում­բի սահ­մա­նա­փակ ա­զատ ժա­մա­նա­կին, ա­ռի­թը ստեղ­ծե­ցին շրջա­գա­յե­լու եւ հայ­րե­նի մար­զիկ­նե­րուն ծա­նօ­թաց­նե­լու քա­ղա­քի գե­ղա­տե­սիլ մա­սե­րը, ա­պա ա­նոնք այ­ցե­լե­ցին ­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին» ե­կե­ղե­ցին։
­Յա­ջորդ օ­րը, ծայր ա­ռին մրցում­նե­րը, ո­րոնց ներ­կայ գտնո­ւե­ցան մեծ թի­ւով հայ­րե­նա­կից­ներ, քա­ջա­լե­րե­լու հա­մար հայ մար­զիկ­նե­րու խա­ղար­կու­թիւ­նը։
Իս­կա­պէս, յու­զիչ եւ միա­ժա­մա­նակ մար­զա­կան ջերմ մթնո­լորտ մը ստեղ­ծո­ւե­ցաւ։ ­Կա­րե­լի չէր չգնա­հա­տել եր­կու խում­բե­րու մար­զիկ­նե­րու ջան­քե­րը, ո­րոնք հա­կա­ռակ ի­րենց ֆի­զի­քա­կան սահ­մա­նա­փա­կում­նե­րուն, ներ­կայ մար­զա­սէր հան­րու­թեան հրամ­ցու­ցին ա­նակնկալ­նե­րով լե­ցուն մրցում մը։
Ա­ւար­տին, բո­լոր մար­զիկ­նե­րը գնա­հա­տո­ւե­ցան ժո­ղո­վուր­դին կող­մէ, իսկ յու­նա­կան խում­բի պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը եւս դրո­ւա­տա­կան ար­տա­յայ­տու­թիւն­նե­րով քա­ջա­լե­րե­ցին մեր տղոց մաս­նակ­ցու­թիւ­նը։
­Միայն գնա­հա­տան­քի խօսք կա­րե­լի է ար­տա­յայ­տել այն ե­րի­տա­սարդ­նե­րուն հա­մար, որ կեան­քի դժբախտ պա­տա­հար­նե­րու հե­տե­ւան­քով կամ ռազ­մի դաշ­տին վրայ ան­բու­ժե­լի վի­րա­ւո­րում ստա­նա­լէն ետք, կը շա­րու­նա­կեն հե­րո­սա­բար դի­մադ­րել ա­մէն տե­սա­կի դժո­ւա­րու­թիւն, դառ­նա­լով մար­զիկ եւ կեան­քի մար­տիկ։ Ա­նոնք լա­ւա­գոյն օ­րի­նակ­ներն են հա­յու կամ­քին ու ապ­րե­լու վճռա­կա­մու­թեան։
­Վարձ­քը կա­տար բո­լո­րին։

ՅԱՐԱԿԻՑ ՅՕԴՈՒԱԾՆԵՐԱՒԵԼԻ ՇԱՏ ՀԵՂԻՆԱԿԻ