«Կը խոստանամ չմոռնալ» գիրքի ներկայացում

­­Յոյն գրա­սէր հա­սա­րա­կու­թեան մօտ ներ­կա­յա­ցո­ւե­ցաւ ­­Հինգ­շաբ­թի 19 Ապ­րիլ 2018ի ե­րե­կո­յեան ժա­մը 6ին, ­­Հա­յոց ­­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան պատ­մա­կան փաս­տին անդ­րա­դար­ձող Եոր­ղոս ­­Փո­լի­րա­քի­սի նոր գիր­քը։
«­­Կը խոս­տա­նամ չմոռ­նալ» գիր­քի հե­ղի­նակ Եոր­ղոս ­­Փո­լի­րա­քիս ծա­նօթ ա­նուն մըն է յոյն գրա­սէր շրջա­նակ­նե­րուն մօտ, իր քսա­նէ ա­ւե­լի գիր­քե­րով ու մե­ծա­քա­նակ հրա­տա­րա­կու­թիւն­նե­րով։ Ա­ւե­լի քան եր­կու տա­րուայ հե­տա­զօ­տա­կան աշ­խա­տան­քի ար­դիւնք հան­դի­սա­ցած իր գիր­քը՝ նո­ւի­րո­ւած է հայ ազ­գին եւ ­­Ցե­ղաս­պա­նու­թեա­նէն ետք վե­րապ­րե­լու իր ան­կոտ­րում կամ­քին։
Ա­թէն­քի «Իա­նոս» գրա­վա­ճա­ռա­տան մէջ տե­ղի ու­նե­ցած ներ­կա­յա­ցու­մը կազ­մա­կեր­պո­ւած էր ­­Յու­նաս­տա­նի ­­Հա­մազ­գա­յի­նի Շր­ջա­նա­յին ­­Վար­չու­թեան, «Փ­սի­խոեոս» հրա­տա­րակ­չա­տան եւ «Իա­նոս» գրա­վա­ճա­ռա­տան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեամբ։ «Υπόσχομαι να μην ξεχάσω» պատ­մա­վէ­պը լոյս տե­սած է 472 է­ջով եւ 10.000 տպա­քա­նա­կով։
­­Կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րու հրա­ւէ­րին ըն­դա­ռա­ջա­ցած էր հայ եւ յոյն գրա­սէր ժո­ղո­վուրդ, որ հե­տաքրք­րու­թեամբ հե­տե­ւե­ցաւ գիր­քի ու հե­ղի­նա­կի մա­սին հնչած զե­կու­ցում­նե­րուն։
­­Յու­նաս­տա­նի ­­Հա­մազ­գա­յի­նի Շրջա­նա­յին ­­Վար­չու­թեան կող­մէ խօսք ա­ռաւ ընկ. ­­Մա­րի ­­Մի­քա­յէ­լեան, որ խօ­սե­ցաւ հայ ժո­ղո­վուր­դի պատ­մու­թեան մա­սին, շեշ­տե­լով թէ հա­յու­թիւ­նը Ս­փիւռ­քի մէջ ա­պաս­տա­նե­լով հան­դերձ՝ կա­րո­ղա­ցաւ դի­մադ­րել պատ­մու­թեան ար­հա­ւիր­քին, եւ պահ­պա­նե­լով իր մշա­կոյ­թը, լե­զուն ու գրա­կա­նու­թիւ­նը յա­ջո­ղե­ցաւ պա­հել հա­յու ինք­նու­թիւնն ու դի­մա­գի­ծը։ Ազ­գա­յին ինք­նու­թեան պահ­պան­ման, յի­շո­ղու­թեան ու վե­րապ­րե­լու ու­ժին վրայ խարս­խո­ւած պատ­մա­վէպ մըն է նոր լոյս տե­սած գիր­քը, որ եր­կու ե­րի­տա­սարդ հա­յոր­դի­նե­րու՝ ­­Գէոր­գի ու ­­Նո­ւար­դի ան­մեղ կեան­քին ու սի­րոյ պատ­մու­թեան ընդ­մէ­ջէն, կ’անդ­րա­դառ­նայ ­­Հա­յոց ­­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան ար­հա­ւիր­քի օ­րե­րուն։ ­­Նո­ւար­դը կ’ա­պաս­տա­նի ­­Թե­սա­ղո­նի­կէի մէջ, իսկ ­­Գէոր­գը՝ ­­Տէր ­­Զօ­րի ա­նա­պատ­նե­րէն ճո­ղոպ­րե­լով, ­­Փի­րէա­յի նա­ւա­հան­գիս­տը կը հաս­նի…
Ընկ. ­­Մա­րի ­­Մի­քա­յէ­լեան իր խօս­քին մէջ, ամ­փոփ գի­ծե­րով ներ­կա­յա­ցուց գիր­քին հե­ղի­նա­կը, ինչ­պէս նաեւ լրագ­րող Գ­րի­գոր ­­Չա­քի­ճեա­նը, որ ազ­նո­ւօ­րէն ըն­դա­ռա­ջա­ցած էր կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րու հրա­ւէ­րին։
­­Փոր­ձա­ռու եւ վա­ւե­րա­կան լրագ­րո­ղի հմտու­թեամբ՝ Գ­րի­գոր ­­Չա­քի­ճեա­նը խօ­սե­ցաւ հե­ղի­նա­կին կող­մէ պատ­կե­րո­ւած ըն­տա­նե­կան պատ­մու­թիւն­նե­րուն մա­սին, որ հիմ­քը կազ­մե­ցին այս գիր­քին։ Ան նշեց, որ գիր­քը հիա­ցու­մով կար­դաց, տես­նե­լով թէ Կ­րե­տա­ցի այս գրա­գէ­տը ընտ­րած է կեդ­րո­նա­նալ ­­Հա­յոց ­­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 1915ի ա­ռա­ջին ծան­րա­գոյն հանգ­րուա­նին վրայ։ «­­Զար­ման­քով շա­րու­նա­կե­ցի ըն­թեր­ցումս, տես­նե­լու հա­մար թէ ինչ­պէ՞ս յա­ջո­ղած է գրա­գէ­տը պատ­մու­թիւ­նը պատ­մել, ա­ռանց ո­րե­ւէ անձ­նա­կան կապ կամ ըն­տա­նե­կան մօ­տի­կու­թիւն ու­նե­ցած ըլ­լա­լու նման դէպ­քե­րու մէջ» ը­սաւ ան, հաս­տա­տե­լով թէ գիր­քին մէջ ճշմար­տու­թեամբ եւ ա­մե­նայն վա­ւե­րա­կա­նու­թեամբ նշո­ւած են պատ­մա­կան պա­հե­րը։ Ան հաս­տա­տեց թէ գիր­քը միա­ժա­մա­նակ եր­կու ազ­գե­րու՝ հայ եւ յոյն ժո­ղո­վուրդ­նե­րու ճա­շա­կած դա­ժան է­ջե­րու վա­ւե­րագ­րու­թիւն մըն է, որ ճար­տա­րօ­րէն կը ներ­կա­յա­ցո­ւի։ ­­Շեշ­տեց, թէ գիր­քին մէջ կա­րե­ւո­րու­թեամբ կը շեշ­տո­ւի մար­դու ան­հա­տա­կա­նու­թեան ու ար­ժա­նա­պա­տուու­թեան զգա­ցու­մը, որ անձ­նա­կան ա­զա­տու­թեան ա­ռաջ­նոր­դող կա­րե­ւոր ազ­դակն է։ Ան դի­տել տո­ւաւ, թէ գիր­քի հրա­տա­րա­կու­թիւ­նը յա­ւե­լեալ պի­տի նպաս­տէ, որ­պէս­զի իւ­րա­քան­չիւր յոյն եւ օ­տար ըն­տա­նի­քի մօտ ծա­նօթ դառ­նայ ­­Հա­յոց ­­Ցե­ղաս­պա­նու­թիւ­նը, ճանչ­ցո­ւի ու դա­տա­պար­տո­ւի բո­լո­րին կող­մէ, մին­չեւ մեր ազ­գի ար­դար հա­տու­ցու­մը։
­­Յա­ջոր­դա­բար, կարճ խօս­քով, հան­դէս ե­կաւ գրա­գէ­տի դուստ­րը՝ բա­նա­սէր Է­վա­կե­լիա ­­Փո­լի­րա­քի, որ իր հօր ապ­րած փոր­ձա­ռու­թեան մօ­տէն հե­տե­ւած ըլ­լա­լով, իր անձ­նա­կան վկա­յու­թիւ­նը եւ գնա­հա­տան­քը տո­ւաւ գիր­քի մա­սին։ Ա­ւար­տին, շնոր­հա­կա­լու­թեան խօս­քով հան­դէս ե­կաւ Եոր­ղոս ­­Փո­լի­րա­քիս, նշե­լով, թէ նման նիւ­թով գիր­քի հրա­տա­րա­կու­թիւ­նը չէր պատ­կե­րա­ցու­ցած եր­բեք, սա­կայն Ա­թէն­քի եւ ­­Թե­սա­ղո­նի­կէի մէջ իր հայ ըն­կեր­նե­րու յոր­դոր­նե­րուն հե­տե­ւե­լով, ո­րո­շեց ձեռ­նար­կել գիր­քի հրա­տա­րա­կու­թեան։ Իր ըն­կեր­նե­րէն լսած հա­յու­թեան տա­ռա­պանք­նե­րուն, մեծ հայ­րե­րու եւ մեծ մայ­րե­րու ի­րա­կան պատ­մու­թիւն­նե­րուն ծա­նօ­թա­նա­լէ ետք, ան եր­կու տա­րո­ւայ հե­տա­զօ­տա­կան աշ­խա­տանք կա­տա­րեց, վի­տէօ ժա­պա­ւէն­ներ դի­տե­լով, այլ գիր­քեր կար­դա­լով, թեր­թե­րու ար­խիւ­նե­րուն մէջ պրպտե­լով, ա­պա նաեւ բա­ւա­կան եր­կար ժա­մա­նակ խորհր­դա­ծե­լով պատ­մու­թեան վրայ, իսկ վեր­ջա­պէս՝ վեց ամ­սո­ւայ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նի մէջ ամ­բող­ջա­ցուց գիր­քը։
Զ­գա­ցա­կան եւ յու­զիչ ար­տա­յայ­տու­թիւն­նե­րով իր խօս­քը ա­ւար­տեց Եոր­ղոս ­­Փո­լի­րա­քիս, որ խոս­տո­վա­նե­ցաւ թէ ծանր հո­գե­վի­ճակ ապ­րե­ցաւ, որ­քան ա­ւե­լի կը յա­ռա­ջա­նա­յին իր գրի ա­ռած վայ­րագ նկա­րագ­րու­թիւն­նե­րը, որ զինք դէմ յան­դի­ման կը բե­րէին մար­դան­ման գա­զան­նե­րու կա­տա­րած ո­ճիր­նե­րուն։
Ա­ւար­տին հե­ղի­նա­կը մա­կագ­րեց գիր­քէն օ­րի­նակ­ներ, ներ­կա­նե­րէն իւ­րա­քան­չիւ­րին հա­մար յա­տուկ մաղ­թանք մը գրե­լով։
Ն­շենք, որ ե­րէկ, ­­Հինգ­շաբ­թի 26 Ապ­րի­լին, ­­Թե­սա­ղո­նի­կէի «Իա­նոս» գրա­վա­ճա­ռա­տան մէջ, տե­ղի ու­նե­ցաւ գիր­քի ներ­կա­յա­ցու­մը, ­­Թե­սա­ղո­նի­կէի գրա­սէր ժո­ղո­վուր­դին հա­մար։

ՀԱՄԱԶԳԱՅԻՆԻ ԹՂԹԱԿԻՑ