Laptop on a wooden table

­­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ

­Կինն ու օ­ձը…

ՄԻՆՍԱՐ

­­Պատ­մու­թիւ­նը, որ ձե­զի պի­տի պատ­մեմ, ծայ­րէ-ծայր ի­րա­կան է եւ կը վե­րա­բե­րի կնկան մը, որ ­­Մի­ջին ­­Դա­րուն Հնդ­կաս­տան կ­’ապ­րէր…
Այդ կի­նը ու­րեմն, իր տու­նին մէջ որ­պէս ըն­տա­նի ա­նա­սուն, օձ մը կը պա­հէր, ո­րուն չա­փա­զանց ալ կը սի­րէր…
Օ­ձը չորս մեթր եր­կա­րու­թիւն ու­նէր եւ ա­ռողջ կ’ե­րե­ւէր: Օ­րին մէ­կը սա­կայն՝ սկսաւ այ­լեւս չու­տել…
Օ­ձին ա­նա­խոր­ժա­կու­թիւ­նը շա­բաթ­ներ տե­ւեց… յու­սա­հատ կի­նը ա­մէն բան փոր­ձեց, սա­կայն իր ը­րած­նե­րէն ո­չինչ օգ­նեց, որ օ­ձը իր ա­խոր­ժա­կը վե­րագտ­նէ… վեր­ջա­ւո­րու­թեան՝ յու­սալ­քո­ւած, որ­պէս յե­տին լու­ծում, ո­րո­շեց օ­ձը ա­նաս­նա­բոյ­ժի մը տա­նիլ…
Ա­նաս­նա­բոյ­ժը՝ ու­շա­դրու­թեամբ մտիկ ը­րաւ կնկան ը­սած­նե­րը եւ ա­պա հար­ցուց…
— ­­Գի­շեր­նե­րը օ­ձը ձեր շուր­ջը ո­լո­րո­ւած, ձե­զի հե՞տ կը պառ­կի…
­­Կի­նը բո­լո­րո­վին զար­մա­ցած՝ ա­նաս­նա­բոյ­ժին ը­րած հար­ցու­մէն, բայց նա­մա­նա­ւանդ՝ թէ որ­քան ճշգրիտ ճա­նա­չում մը ը­րած էր, պա­տաս­խա­նեց…
— ­­Ճիշդ այդ­պէս է պա­րոն բժիշկ… ճիշդ ձեր ը­սա­ծին պէս է… սա­կայն ես շատ նե­ղո­ւած եմ, ո­րով­հե­տեւ չկա­րո­ղա­ցայ օ­ձիս օգ­տա­կար դառ­նալ…
Ա­նաս­նա­բոյ­ժը նախ հաս­կա­ցո­ղու­թեամբ գլու­խը շար­ժեց, ա­պա մտա­հո­գո­ւած կի­նին ը­սաւ…
— ­­Յար­գե­լի տի­կին, ձեր օ­ձը հի­ւանդ չէ… ա­մէն ան­գամ, որ ձե­զի կը մօ­տե­նայ եւ դուք ան­մե­ղօ­րէն կ­’են­թադ­րէք, որ ձե­զի կը փաթ­թո­ւի ձե­զի սի­րե­լուն հա­մար… դժբախ­տա­բար… ին­քը ձեր հա­սա­կը կը չա­փէ եւ կը պատ­րաս­տո­ւի ձե­զի կուլ տա­լու… չու­տեր, ոչ թէ ա­խոր­ժակ չու­նե­նա­լուն, այլ… ձե­զի ա­ւե­լի ա­րագ մար­սե­լու հա­մար…
* * *
­­Մօտդ բա­րե­կամ­ներ ու­նիս, ո­րոնց հետ շա­բա­թը եօ­թը օր… օ­րա­կան 24 ժամ կը խօ­սիս… ի­րենց կը սի­րես, կը հո­գաս ու կը կար­ծես, որ ի­րենք ալ քե­զի կը հո­գան ու կը սի­րեն…
Դժ­բախ­տա­բար սա­կայն, ի­րենց մտադ­րու­թիւն­նե­րը բո­լո­րո­վին տար­բեր են…
­­Մեր պատ­մու­թեան բա­րե­կամ-օ­ձին նման են…
Ի­րենց գրկա­խառ­նու­թիւն­նե­րը եւ համ­բոյր­նե­րը… ան­կեղծ չեն միշտ…
­­Պէտք է սոր­վիս զա­նա­զա­նել բա­րե­կամ­նե­րը օ­ձե­րէն…
­­Մի վախ­նար քե­զի թշնա­մի հա­մա­րո­ղէդ, ո­րով­հե­տեւ կրնայ ըլ­լալ, որ թշնա­միդ չըլ­լայ…
­­Վախ­ցիր քու կեղծ բա­րե­կամ­նե­րէդ… ­­Յու­դա­նե­րէն…
­­Պո­չա­զուրկ օ­ձե­րէն…
Ո­րոնք քե­զի համ­բու­րած եւ գրկած պա­հուն նոյ­նիսկ…
­­Պար­զա­պէս կը պատ­րաս­տո­ւին…
­­Քե­զի դա­ւե­լու եւ կուլ տա­լու…

minsar55@gmail.com