Կար ու չկար, հովիւ մը կար…
ՄԻՆՍԱՐ
Կափ կանաչ արտին մէկ ծայրը մեկուսացած, ոտքը ոտքին՝ խոշոր ծառի մը շուքին տակ փռուած, սրինգը շրթներուն, հովիւ Աբոն մէկ կողմէն կը նուագէր, միւս կողմէն ուշադրութիւն կ’ընէր, Մայիս ամսուն բուսած թարմ եռատեւուկները որկրամոլութեամբ առածող, ոչխարներու իր մեծ հօտին…
Աչքերը ամուր փակած, երանութեա՜մբ կ’երազէր իր ապրող բախտաւոր կեանքի մասին, մտածելով, որ…
«Ծօ, կեանք ըսածդ աս է եղեր… երանի՜ գալ աշխարհ գալուս, նորէն հովիւ ծնէի… ուտէի, խմէի, պառկէի, սրինգս նուագէի եւ ամէն ընելիքս… սա ոչխարներուս պահակութիւն ընելը ըլլար միայն»…
Յանկարծ հեռուէն՝ առաքութեամբ, աղմուկով, ետեւը փոշիի հսկայ ու խիտ ամպ մը բարձրացնելով, ինքնաշարժ մը սկսաւ մօտենալ, խանգարելով հովիւ Աբոյի երազներուն, այս երջանիկ ու խաղաղ վայրկեանները…
«Սա պարապ տակառը ո՞վ է հիմա, (հարց տուաւ ինքն իրեն), ծօ, մարդ էշուն սատկած տեղը նոյնիսկ հանգիստ չունի եղեր», աւելցուց սրտնեղած…
Հեռուէն մօտեցող ինքնաշարժը, բաս փայլուն BMW մըն էր…
Արտի անդին ծայրը կանգ առաւ ու դուռը բացուելով, ներսէն դուրս ելաւ… Versace համազգեստ մը հագած, ոտքերուն Gucci կօշիկներ անցուցած, աչքերուն Ray Ban ակնոցներ դրած եւ վիզին ալ Yves Saint Laurent փողկապ մը կապած, երիտասարդ վարորդ մը…
Հազար մեթր հեռաւորութենէն կը հասկցուէր, որ անհրաւէր այս երիտասարդ «հիւրը», շփացած նորահարուստ մըն էր…
— Բարիլոյս ձեզ պարոն հովիւ, (իրեն մօտենալով բարեւեց նորահասը)…
Աբոն՝ ձախ աչքը միայն բանալով, նախ վերէն-վար աղուոր մը քննեց երիտասարդը ու ապա մտածեց…
«Պարոն հովի՞ւ մը… ծօ հիմա քեզի ալ, պարոն հովիւիդ ալ բան մը պիտի ըսէի եա, վերջապէս»…
— Բարի լոյս, (կէս բերան)…
— Եթէ ձեզի ըսեմ ձեր ոչխարներուն ճիշդ թիւը, հատ մը կու տա՞ք ինծի…
Աբոն՝ մէյ մը նորահարուստին նայեցաւ, մէյ մը ոչխարներուն նայեցաւ, եւ…
— Այո, ինչո՞ւ չէ, կու տամ, (ըսաւ)…
Անմիջապէս երիտասարդը, ինքնաշարժէն Iaptop Dell մը հանելով, միացուց համաշխարհային AT&T ունեցող, բջիջային Motorola հեռաձայնի մը: Internet-ով, զօդուելէ ետք, գնաց NASA-ի էջ մը, ուր եւ ընտրեց, վայրերու GPS նոյնականացումի արբանեակային համակարգ մը, որու միջոցաւ կրցաւ հաշուարկել ճիշդ վայրը, ուր այդ պահուն կը գտնուէր եւ որ այս տուեալները, փոխանցեց NASA-ի ուրիշ արբանեակի մը, որ իր կարգին՝ վայրը նկարահանելով, հանեց ու տպեց բաւական բարձր վերլուծութեամբ պատկեր մը…
Պատկերը, Adobe Photoshop ծրագրով մշակելէ ետք, ղրկեց Գերմանիոյ Համպուրկ քաղաքը գտնուող, հետազօտական արհեստանոց մը եւ հազիւ քանի մը երկվայրկեան անց, իր Palm Pilot-ին ստացաւ e-mail մը, որ կը հաստատեր, թէ պատկերը վերլուծուած է եւ ամբողջ տուեալները, գրանցուած են փաստական յենարանի մը մէջ…
ODBC միացուցիչի մը միջոցով, մտաւ MS-SQL database-ի մէջ, ուր եւ արձանագրեց այս բոլոր տուեալները, Excel աշխատանքի էջի մը վրայ…
Յաջորդաբար՝ e-mail-ով մը, այս բոլոր տուեալները ղրկեց իր Blackberry-ին…
Քանի մը վայրկեան ետք, 150 էջնոց եւ գունաւոր պատկերներով լեցուն շարադրութիւն մը ստացաւ…
Տպեց իր նոփսնոր HP Laserjet տպագրիչով եւ ուշադրութեամբ կարդալէն ետք, ըսաւ հովիւ Աբոյին…
— Ճիշդ 1.586 հատ ոչխար ունիք…
— Իսկապէս, շիտակ ես, (ըսաւ Աբոն), լաւ, ուրեմն գնա՛ եւ ուզած ոչխարդ ա՜ռ…
Երիտասարդ նորահարուստը, գոհունակութեան ժպիտը դէմքին, հատ մը զատելով դրաւ ինքնշարժին մէջ…
Նոյն վայրկեանին, Աբոն հարցուց երիտասարդին…
— Եթէ ես ալ գտնեմ, թէ ճիշդ ինչ գործով կը զբաղիս… ինծի կը վերադարձնե՞ս անասունս…
Նորահարուստ պարոնը վայրկեանի մը համար մտածելէ ետք, խնդալով ըսաւ Աբոյին…
— Համաձայն, ինչո՞ւ չէ…
— Դուն ձեռնարկութիւններու խորհրդատու ես, այնպէս չէ՞…
— Անհաւատալի՜… այո, ճի՛շդ ձեր ըսածին պէս է, (ապշահար ըսաւ երիտասարդը), սակայն ինչպէ՞ս կարողացաք գուշակել…
— Այդքան ալ դժուար չէր, (ըսաւ Աբոն), նախ եւ առաջ եկար առանց որեւէ հրաւէրի… ուզեցիր գտնել պատասխան մը, որ ես արդէն գիտէի… հարցումի մը, որ ոեւէ մէկը քեզի չըրաւ… վրայէն՝ վճարուիլ ալ ուզեցիր…. եւ ամէնէն կարեւորը… դուն տղաս ձեռնարկութիւններէ գաղափար չունիս…
— Սակայն ինչո՞ւ այդպէս կ’ըսէք պարոն հովիւ…
— Կ’ըսեմ տղաս… որովհետեւ այսքան ոչխարներուն մէջէն… գացիր եկար… եւ դուն իմ մէկ հատիկ շունս զատեցիր…
minsar55@gmail.com
