Համացանցային որսորդութիւններ
Չորս մոմերը…
ՄԻՆՍԱՐ
Մոմակալին վրայ զետեղուած չորս մոմերը, կամա՜ց-կամա՜ց կը հալէին…
Լռութիւնը այդքան զգալի էր, որ նոյնիսկ կրնայիր լսել, իրենց միջեւ տեղի ունեցող խօսակցութիւնը…
Առաջին մոմը ըսաւ…
— Ես Խաղաղութիւնն եմ… սակայն մարդիկ չեն յաջողած ինծի պահպանել… այլեւս ուրիշ լուծում չէ մնացած… պիտի շարունակեմ վառիլ, մինչեւ ամբողջական սպառումս…
Ու շարունակեց վառիլ, մինչեւ որ կամա՜ց-կամա՜ց մարեցաւ…
Երկրորդ մոմը ըսաւ…
— Ես Հաւատքն եմ… բայց դժբախտաբար, ինծի ոեւէ մէկը պէտք չունի… մարդիկ չեն ուզեր գիտնալ իմ մասիս, անանկ որ գոյութիւնս, այլեւս որեւէ նպատակ չունի…
Հազիւ խօսածը վերջացուց, մեղմիկ քամի մը փչելով իրեն ալ մարեց…
Չափազանց վշտացած, երրորդ մոմը ըսաւ…
— Ես Սէրն եմ… այլեւս ուժը չունիմ վառած մնալու… մարդիկ ինծի արժէք չեն տար եւ չեն ալ անդրադառնար անհրաժեշտութեանս… կ’ատեն… նոյնիսկ իրենց չափազանց սիրողներուն…
Այս խօսքերը ըսելով, երրորդ մոմն ալ մարեցաւ…
Յանկարծ սենեակը փոքրիկ մը մտաւ եւ մութէն վախնալով ըսաւ մոմերուն…
— Բայց ի՞նչ ըրիք… ինչո՞ւ մարեցաք… պէտք էր, որ վառած մնայիք… ես մութէն կը վախնամ…
Պատանին լալ սկսաւ…
Չորրորդ մոմը կարեկցութեամբ խօսեցաւ…
— Մի վախնար անուշիկս, մի լար… ես Յոյսն եմ…
Փոքրիկը, չորրորդ մոմը ձեռքերուն մէջ առնելով, սկսաւ վառել Խաղաղութեան, Հաւատքի եւ Սէրի մարած երեք մոմերը…
* * *
Սիրելիներս…
Յոյսը երբե՛ք թող չմարի մեր սրտերուն մէջէն…
Յիշենք եւ միշտ թող Յոյսով վարենք…
Խաղաղութեան, Հաւատքի եւ Սէրի մոմերը…
minsar55@gmail.com
