Laptop on a wooden table

­­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ

Ա­ղաւ­նի­նե­րը եւ բա­զէն…

ՄԻՆՍԱՐ

­­Հին տա­րի­նե­րուն, հե­ռա­ւոր վայ­րի մը մէջ, կ’ապ­րէին խումբ մը ա­ղաւ­նի­ներ, ո­րոնք սա­կայն, բա­զէ­նե­րու մշտա­կան վա­խով կ’ապ­րէին…
Ի­րենց բոյ­նե­րը, ա­նանկ մէկ ձե­ւով շի­նած էին, որ կը յա­ջո­ղէին պաշտ­պա­նո­ւիլ բա­զէ­նե­րուն ճան­կե­րէն…
Եւ պէտք է խոս­տո­վա­նիլ, որ մին­չեւ հի­մա, բա­ւա­կան նպաս­տա­ւոր ար­դիւնք­նե­րու տի­րա­ցած էին…
­­Բա­զէին մէ­կը սա­կայն, շա՜տ մեծ ա­խոր­ժակ ու­նէր ա­ղաւ­նի ու­տե­լու, ա­նանկ որ, հե­տե­ւեալ սա­տա­նա­յա­կան խո­րա­ման­կու­թիւ­նը մտա­ծեց…
­Բա­ւա­կան ճգնե­լէ ետք, վեր­ջա­պէս յա­ջո­ղե­ցաւ ա­ղաւ­նի­նե­րուն հա­մո­զել, որ զին­քը թա­գա­ւոր օ­ծեն… խոս­տա­նա­լով, որ նման պա­րա­գա­յի մը, ի­րենց պի­տի պաշտ­պա­նէր միւս բո­լո՜ր բա­զէ­նե­րէն…
Ա­ւել­ցուց, որ թա­գա­ւոր օ­ծո­ւե­լու պա­րա­գա­յին, ի­րենք այ­լեւս պար­տա­ւոր պի­տի չըլ­լա­յին, շա­րու­նակ պա­հո­ւը­տե­լու, վախ­նա­լու եւ տա­ռա­պե­լու…
Իր օ­ծու­մի օ­րէն սկսեալ, բո­լոր ա­ղաւ­նի­նե­րը, բնա­կա­նոն կեանք մը պի­տի ու­նե­նա­յին…
Ան­մեղ ա­ղաւ­նի­նե­րը ու­րեմն, բա­զէի խօս­քե­րուն հա­ւա­տա­լով եւ ի­րեն վստա­հե­լով… զին­քը թա­գա­ւոր օ­ծե­ցին… նաեւ ի­րեն շնոր­հե­լով… ար­քա­յա­կան գա­հը…
­­Բա­զէն, ար­քա­յա­կան գահ նստե­լուն պէս… «պա­տաս­խա­նա­տո­ւու­թեամբ եւ հե­տե­ւո­ղա­կա­նու­թեամբ»… սկսաւ կա­տա­րել, իր… «թա­գա­ւո­րա­կան պար­տա­ւո­րու­թիւն­նե­րը»… օ­րա­կան հատ մը ա­ղաւ­նի ու­տե­լով…
— ­­Մե­զի պէտք ե­ղա­ծէն ա­ւե­լի լաւ կը ծա­ռա­յէ կոր, ա­նանկ որ օ­րա­կան մէկ ա­ղաւ­նի ու­տե­լը բան մը չէ, (ը­սաւ ա­ղաւ­նի­նե­րէն մէ­կը, այս ե­րե­ւոյ­թին հան­դէպ բո­ղո­քող միւս ա­ղաւ­նի­նե­րուն, ա­ռանց անդ­րա­դառ­նա­լու յի­մա­րը, որ քա­նի մը օ­րէն… իր ժամն ալ պի­տի հաս­նէր, բա­զէին ճաշ դառ­նա­լու)…

* * *

Այս հէ­քիա­թի միտք բա­նին այն է…
­­Թէ շատ ան­գամ դար­մա­նու­մը… հի­ւան­դու­թե­նէն ա­ւե­լի վատ է…
­­Մենք մեր կեան­քի ըն­թաց­քին, շա­րու­նակ շրջա­պա­տո­ւած կ­’ըլ­լանք գի­շա­տիչ­նե­րէ…
­­Հար­ցը ու­րիշ է սա­կայն…
­­Մենք ի՞նչ կ­’ը­նենք անոնց­մէ խու­սա­փե­լու հա­մար…

minsar55@gmail.com