Laptop on a wooden table

Եր­կու խօսք՝ ­Մին­սա­րի նոր շար­քին մա­սին

­Չո­րեք­շաբ­թի, 2 ­Մար­տի թի­ւով թեր­թը սկսաւ հրա­տա­րա­կել մեր աշ­խա­տա­կից ­Մին­սա­րի նոր յօ­դո­ւա­ծա­շար­քը, այս ան­գամ իր ծա­նօթ «­Կէս լուրջ, կէս կա­տակ» գրու­թիւն­նե­րու այլ փուն­ջով մը, որ կը կո­չո­ւի «­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ»։
­Տար­բեր շարք մըն է այս, իր ար­դէն սի­րո­ւած եր­գի­ծա­կան յօ­դո­ւած­նե­րու ամ­բող­ջու­թե­նէն։ Այս ան­գամ, հե­ղի­նա­կը թուղ­թին յանձ­նած է կարճ պատ­մո­ւածք­ներ, ո­րոնք քա­ղո­ւած են կեան­քի ի­րա­կա­նու­թե­նէն եւ կը խօ­սին մարդ­կա­յին այն­քան նուրբ, եր­բեմն բարդ յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն մա­սին։ ­Մին­սա­րի տո­ղե­րուն մէ­ջէն կը սա­հին զգա­ցում­ներ, վա­րո­ւե­լա­կեր­պեր, լաւն ու բա­րին յատ­կան­շող մարդ­կա­յին տի­պար­ներ, ո­րոնք մէկ առ մէկ կը փոր­ձեն խրա­տա­կան պատ­գամ­ներ յա­ռաջ բե­րել ու զա­նոնք ըն­թեր­ցող­նե­րուն հետ կի­սուիլ։ ­Կարճ ու բո­վան­դա­կա­լից, իւ­րա­քան­չիւր գրու­թիւն մարդ­կա­յին կեան­քի դրո­ւագ­նե­րու մէ­կա­կան հա­յե­լի մըն է, ո­րուն մէջ կ­՚ար­ժէ նա­յիլ ու ինք­զինք փնտռել։
Ար­դէն, լոյս տե­սած շար­քի ա­ռա­ջին պատ­մո­ւած­քը ար­ժա­նա­ցաւ մեր ըն­թեր­ցող­նե­րու գնա­հա­տան­քին. վստահ ենք, որ յա­ջորդ­նե­րը եւս նոյն ջեր­մու­թեամբ պի­տի կար­դա­ցո­ւին ու գնա­հա­տո­ւին։

Կէս լուրջ — կէս կատակ
­­Հա­մա­ցան­ցա­յին որ­սոր­դու­թիւն­ներ

Ճշ­մար­տու­թեան խա­նու­թը…

ՄԻՆՍԱՐ

­­Ներս մտաւ ան­հաս­տատ քայ­լե­րով…
— ­­Կը նե­րէք… հո՞ս է ճշմար­տու­թեան խա­նու­թը…
— Ա­յո՛ պա­րոն, ի՞նչ տե­սակ ճշմար­տու­թիւն մըն է ձեր ու­զա­ծը… ­­Մաս­նա­կի՞ Ճշ­մար­տու­թիւն մը, ­­Հա­մա­պա­տաս­խա՞ն Ճշ­մար­տու­թիւն մը, ­­Վի­ճա­կագ­րա­կա՞ն Ճշ­մար­տու­թիւն մը, կա՞մ թէ՝ Ամ­բող­ջա­կան Ճշ­մար­տու­թիւն մը…
«Ու­րեմն հոս ի­րա­պէս ճշմար­տու­թիւն կը ծա­խեն», (մտա­ծեց)…
Եր­բե՛ք չէր ե­րե­ւա­կա­յած, որ նման բան մը կա­րե­լի էր… խա­նութ մը եր­թաս եւ քու ու­զած ճշմար­տու­թիւնդ գնես… հիա­նա­լի՜ էր… սքան­չե­լի՜ էր…
— «Ամ­բող­ջա­կան Ճշ­մար­տու­թիւն»ը կ’ու­զեմ, (ը­սաւ՝ ա­ռանց վայր­կեան մը նոյ­նիսկ վա­րա­նե­լու), սու­տե­րէն ու կեղ­ծիք­նե­րէն յու­սա­հա­տեր եմ այ­լեւս… չեմ ու­զեր պատ­ճա­ռա­բա­նու­թիւն­ներ, ընդ­հան­րա­ցում­ներ… խա­բէու­թիւն­ներ… անյստա­կու­թիւն­ներ… ծա­նա­կում­ներ… «Ամ­բող­ջա­կան Ճշ­մար­տու­թիւն»ը կ’ու­զեմ միայն…
— Ա­յո, ան­շուշտ, սի­րով պա­րոն, խնդրեմ ին­ծի հե­տե­ւե­ցէք…
Օ­րիոր­դը՝ ի­րեն ա­ռաջ­նոր­դեց խա­նու­թին ե­տե­ւի մա­սը եւ ցոյց տա­լով բա­ւա­կան խստա­դէմ պաշ­տօ­նեայ մը՝ ը­սաւ…
Ա­հա, այս պա­րո­նը պի­տի սպա­սար­կէ ձե­զի…
Խս­տա­դէմ պաշ­տօ­նեան մօ­տե­ցաւ եւ քա­ղա­քա­վա­րու­թեամբ սպա­սեց, որ նախ յա­ճա­խոր­դը խօ­սի…
— Ե­կած եմ «Ամ­բող­ջա­կան Ճշ­մար­տու­թիւն»ը գնե­լու, (ը­սաւ ա­ռանց տա­տամ­սե­լու)…
— ­­Հը­­՜ը­­՜ը՜մ… կը նե­րէք պա­րոն, սա­կայն դուք՝ «Ամ­բող­ջա­կան Ճշմար­տու­թեան» գի­նը գի­տէ՞ք…
— Ո՛չ… ին­չու որ­քա՞ն կ’ար­ժէ…
Ի­րա­կա­նու­թեան մէջ լաւ գի­տէր, որ պի­տի վճա­ռէր ո­րե­ւէ փո­խար­ժէք, միայն ու միայն, «Ամ­բող­ջա­կան Ճշ­մար­տու­թեան» տի­րա­նա­լու հա­մար…
— «Ամ­բող­ջա­կան Ճշ­մար­տու­թեան» փո­խար­ժէ­քը… այն է պա­րոն… որ ա­նոր տի­րա­նա­լէն ետք… այ­լեւս եր­բե՛ք հան­գիստ պի­տի չու­նե­նաք, (ը­սաւ պաշ­տօ­նեան)…
­­Սարս­ռաց ամ­բո՛ղջ մարմ­նով…
Եր­բե՛ք չէր ե­րե­ւա­կա­յած, որ փո­խար­ժէ­քը այդ­քան սուղ կրնար ըլ­լալ…
— ­­Նե… նե… նե­րո­ղու­թիւն, (փսփսաց ու գլխի­կոր հե­ռա­ցաւ խա­նու­թէն)…
Վշ­տա­ցաւ անդ­րա­դառ­նա­լով, որ դեռ պատ­րաստ չէր «Ամ­բող­ջա­կան Ճշ­մար­տու­թեան» տի­րա­նա­լու… որ հանգս­տա­նա­լու հա­մար… տա­կա­ւին պէտք ու­նէր… ո­րոշ կեղ­ծիք­նե­րու… ո­րոշ հէ­քիաթ­նե­րու… ո­րոշ գա­ղա­փար­նե­րու… ո­րոշ պատսպա­րան­նե­րու… ո­րոշ պատ­ճա­ռա­բա­նու­թիւն­նե­րու… ո­րոշ սու­տե­րու…
­­Միայն ու միայն…
Ինք­զին­քին հետ չա­ռե­րե­սո­ւե­լու հա­մար…
«­­Թե­րեւս… քիչ մը յե­տոյ…», (մտա­ծեց)…
Գլ­խի­կոր շա­րու­նա­կեց քա­լել…

(*) ԽՈՐԽԷ ՊՈՒՔԱՅ

(*) ԿԵՆՍԱԳՐԱԿԱՆ ԳԻԾԵՐ

­­Խոր­խէ ­­Պու­քայ ծնած է 1949-ին, Ար­ժան­թի­նի մայ­րա­քա­ղաք՝ ­­Պո­ւէ­նոս Այ­րե­սի ժո­ղովր­դա­յին քա­ղա­քա­մա­սե­րէն մէ­կուն մէջ: Սկ­սած է աշ­խա­տիլ 13 տա­րե­կա­նէն, զբա­ղե­լով զա­նա­զան գոր­ծե­րով: «­­Կես­թալ ­­Հաս­տա­տու­թեան» հո­գե­բուժ բժիշկ է: 1973-ին ա­ւար­տած է ­­Պո­ւէ­նոս Այ­րե­սի Բժշ­կա­կան ­­հա­մալ­սա­րա­նը, մաս­նա­գի­տու­թիւն ստա­նա­լով Ի­մա­ցա­կան ­­հի­ւան­դու­թիւն­նե­րու բուժ­ման: ­­Նախ­նա­կան շրջա­նին աշ­խա­տած է հի­ւան­դա­նոց­նե­րու եւ բու­ժա­րա­նոց­նե­րու մէջ, ա­պա յա­ջոր­դա­բար՝ սկսած է դա­սա­խօ­սել, հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու, հա­մալ­սա­րան­նե­րու, ինչ­պէս նաեւ թատ­րոն­նե­րու մէջ: ­­Բազ­մա­թիւ ելոյթ­ներ ու­նե­ցած է Ար­ժան­թի­նի զա­նա­զան ձայ­նաս­փիւռ­նե­րէն եւ հե­ռա­տե­սի­լի կա­յան­նե­րէն:
Ո­րո­շած է նա­­՛եւ հե­ղի­նա­կու­թեամբ զբա­ղիլ, երբ նկա­տած է, որ իր հրա­տա­րա­կած գիր­քե­րէն ա­ւե­լի քան 12-ը, թարգ­մա­նո­ւած եւ լոյս տե­սած են, ա­ւե­լի քան 17 լե­զու­նե­րով:
­­Մին­չեւ այ­սօր իր գրած գիր­քե­րը, յա­տուկ տեղ կը գրա­ւեն ըն­թեր­ցա­սէր­նե­րուն մօտ:
­­Ներ­կա­յիս կ’աշ­խա­տի որ­պէս հա­սա­րա­կա­կան խում­բե­րու եւ չա­փա­հաս զոյ­գե­րու հո­գե­բոյժ:
Իր կն­կան եւ ի­րենց եր­կու զա­ւակ­նե­րուն հետ կ­’ապ­րին ­­Պո­ւէ­նոս Այ­րե­սի ա­րո­ւար­ձան­նե­րէն մէ­կուն մէջ:

minsar55@gmail.com