Կեանքէն հեռացաւ բարերար Լեւոն Հայրապետեան

­Հոկ­տեմ­բեր 18ին կեան­քէն հե­ռա­ցաւ ռու­սաս­տա­նաբ­նակ հա­յազ­գի գոր­ծա­րար, բա­րե­րար ­Լե­ւոն ­Հայ­րա­պե­տեան։ «Ար­մէնփ­րես»ին այս մա­սին տե­ղե­կա­ցուց հայ գրող, հրա­պա­րա­կա­խօս, հա­սա­րա­կա­կան-քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ ­Զօ­րի ­Բա­լա­յեան։ «­Նա տա­ռա­պում էր ծանր հի­ւան­դու­թեամբ, ու վեր­ջին օ­րե­րին կար­ծես կան­խազ­գում էր իր կեան­քից հե­ռա­նա­լը։ ­Լու­սա­դէ­մին նա լքեց մեզ եւ մա­հից ժա­մեր ա­ռաջ ա­սել էր, որ ի­րեն յու­ղար­կա­ւո­րեն ­Մոս­կո­ւա­յում՝ ծնող­նե­րի կող­քին,- ը­սաւ ան։
­Լե­ւոն ­Գուր­գէ­նի ­Հայ­րա­պե­տեան ծնած էր 1949 թո­ւա­կա­նին ­Լեռ­նա­յին ­Ղա­րա­բա­ղի ­Մար­տա­կեր­տի շրջա­նի ­Վանք գիւ­ղին մէջ։ Ա­ւար­տած է Մ.Պ.­Հ.ի ­Փի­լի­սո­փա­յու­թեան դպրո­ցը։ ­Մաս­նակ­ցու­թիւն ու­նե­ցած է Լ.Ղ.Հ. ստեղծ­ման գոր­ծին մէջ եւ կը հա­մա­րո­ւի ա­նոր գլխա­ւոր հո­վա­նա­ւոր­նե­րէն մէ­կը։ ­Կը հա­մա­րո­ւի ա­մե­նա­խո­շոր ներդ­րո­ղը ­Լեռ­նա­յին ­Ղա­րա­բա­ղի ժա­մա­նա­կա­կից պատ­մու­թեան մէջ։ Ա­նոր ծրա­գիր­նե­րը ի­րա­գոր­ծո­ւած են Ս­տե­փա­նա­կեր­տի մէջ, ­Մար­տա­կերտ շրջա­նի ­Վանք գիւ­ղին մէջ։ ­Գոր­ծա­րա­րի մի­ջոց­նե­րով 2000-2002 թո­ւա­կան­նե­րուն վե­րա­կա­ռու­ցած է հայ­կա­կան հռչա­կա­ւոր ­Գան­ձա­սա­րի վա­նա­կան հա­մա­լի­րը, ո­ր ներ­կա­յիս ­Ղա­րա­բա­ղի ա­մե­նա­բա­րե­կար­գո­ւած սրբա­վայ­րե­րէն մէ­կը կը հա­մա­րո­ւի։ 2008 թո­ւա­կա­նին ­Հոկ­տեմ­բեր 16ին, ­Լեռ­նա­յին ­Ղա­րա­բա­ղի ­Հան­րա­պե­տու­թեան մայ­րա­քա­ղաք Ս­տե­փա­նա­կեր­տի մօտ՝ հի­նա­ւուրց ­Շու­շիի եւ պատ­մա­կան ­Գան­ձա­սա­րի բա­րե­րա­րը կազ­մա­կեր­պած էր նո­րապ­սակ­նե­րու հա­մա­տեղ պսա­կադ­րու­թիւն։ Այդ ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը, 700 ե­րի­տա­սարդ­նե­րու մաս­նակ­ցու­թեամբ, իր տե­սա­կով ա­ռա­ջինն էր ոչ միայն Ար­ցա­խի, այ­լեւ ամ­բողջ ­Հա­յաս­տա­նի մէջ։ ­Մեծ հար­սա­նի­քի օ­րը 200 զոյգ պսա­կադ­րո­ւած է ­Գան­ձա­սա­րի վան­քին մէջ։ ­Մի քա­նի ժամ ետք 500 զոյգ եւս պսա­կադ­րո­ւած է ­Շու­շիի ­Ղա­զան­չե­ցոց ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։