ԽՕՍՔ ՅԱՐՈՒԹԵԱՆ — Անվերջալոյս առաւօտը

«Ին­չո՞ւ ող­ջը մե­ռել­նե­րուն մէջ կը փնտռէք։
­Հոս չէ ան, յա­րու­թիւն ա­ռաւ։» (­Ղուկ.24:5)

­Մեր ­Տի­րոջ ­Յի­սուս Ք­րիս­տո­սի վար­դա­պե­տած բո­լոր ճշմար­տու­թիւն­նե­րը մար­դուն հա­մար ի­րա­կա­նու­թեան շրջագի­ծէն ներս մտան Ք­րիս­տո­սի հրա­շա­փառ ­Յա­րու­թեան ա­ռա­ւօ­տուն, երբ միա­շա­բա­թի վաղ ա­ռա­ւօ­տուն ­Յի­սու­սի գե­րեզ­ման այ­ցե­լող իւ­ղա­բեր կի­նե­րը լսե­ցին հրեշ­տա­կին ձայ­նը որ ը­սաւ, «ին­չու ողջ մե­ռել­նե­րուն մէջ կը փնտռէք, հոս չէ, այլ յա­րեաւ» ։ Ա­նոնց­մէ յե­տոյ նաեւ ­Պետ­րոս եւ ­Յով­հան­նէս ա­ռա­քեալ­ներ ի­րենք եւս ան­ձամբ այ­ցե­լե­լով թա­փուր գե­րեզ­մա­նին մէջ միայն ­Յի­սու­սի վար­շա­մա­կը տե­սան։ Մ­նա­ցեալ ա­ռա­քեալ­նե­րը եւս տե­սան եւ շօ­շա­փե­ցին յա­րու­ցեալ Ք­րիս­տո­սը երբ ա­նոնց յայտ­նո­ւե­ցաւ։
Հ­րա­շա­փառ յա­րու­թեան ա­ռա­ւօ­տուն, Ք­րիս­տո­սի թա­փուր գե­րեզ­մա­նին փո­սին մէջ ըն­լու­զո­ւե­ցան մարդ­կա­յին ցե­ղին բո­լոր մեղ­քե­րը, տկա­րու­թիւն­նե­րը, եւ սկսաւ ­Նոր Ա­ռա­ւօ­տը մարդ­կու­թեան, որ այ­նու­հե­տեւ ալ վեր­ջա­լոյս չու­նե­ցաւ։
­Մարդ ա­րա­րա­ծին ե­դե­մա­կան դրախ­տէն ար­տաք­սո­ւե­լէն ետք, ջրհե­ղե­ղէն ա­զա­տած ­Նո­յի սե­րուն­դին հետ ուխտ կնքե­լէն աս­դին, Աս­տո­ւած դա­րե­րու ըն­թաց­քին զա­նա­զան ձե­ւե­րով, նշան­նե­րով, տե­սիլք­նե­րով, մար­գա­րէ­նե­րով ու ժա­մա­նա­կի լրու­մին ալ ուղ­ղա­կիօ­րէն ­Բան Աս­տու­ծոյ մի­ջո­ցաւ յայտ­նո­ւե­ցաւ, խօ­սե­ցաւ մար­դուն հետ, յայտ­նե­լով որ փրկի­չը պի­տի ու­ղար­կէ։ ­Նախ քան Ք­րիս­տոս ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նին այդ բո­լո­րը մար­դուն հա­մար մնա­ցին խօսք, իղձ։ ­Մարդ­կա­յին քա­ղա­քակր­թու­թեան ըն­թաց­քին կրօ­նա­կան զա­նա­զան վար­դա­հե­տու­թիւն­նե­րու թէ ի­մաս­տա­սի­րա­կան տե­սու­թիւն­նե­րու անդր­շի­րի­մեան ու­սու­ցում­նե­րը ան­կա­տար իղձ ու ե­րազ մնա­ցին գե­րեզ­մա­նի մար­դա­կուլ զօ­րու­թեան դի­մաց։
Ս. ­Յա­րու­թեան ա­ռա­ւօ­տուն ա­մէն ինչ գոր­ծադ­րու­թեան փու­լին մէջ մտաւ, աս­տո­ւա­ծա­յայտ­նու­թեան բո­լոր խոս­տում­նե­րուն ի­րա­գործ­ման ա­տե­նը հա­սաւ, ինչ­պէս որ ­Պօ­ղոս Ա­ռա­քեալ կը­սէ «Ար­դա­րեւ, Ք­րիս­տոս Աս­տու­ծոյ բո­լոր խոս­տում­նե­րուն Ա­յո-ն­ է» (Ա. ­Կորնթ. 1:20), եւ նոր աշ­խար­հի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թեան րե­նա­կան նոր Ե­ղի­ցի ­Լոյ­սը։ ­Նոր ա­դա­մով՝ Ք­րիս­տո­սով մարդ­կա­յին ցե­ղը վե­րա­կանգ­նե­ցաւ եւ աս­տո­ւա­ծա­յին կամ­քին հնա­զան­դու­թեամբ ան­մա­հու­թիւ­նը վե­րա­դար­ձաւ, խա­ւա­րը փա­րա­տե­ցաւ ու ­Մար­դուն վախ­ճա­նա­կան հա­յեաց­քի հո­րի­զո­նին վրայ ալ մայ­րա­մուտ չմնաց, քա­նի որ ­Յա­րու­թեան յա­ւի­տե­նա­կան կեան­քի անդր­շի­րի­մեան յոյ­սով եւ հա­ւատ­քով մա­նա­ւանդ, ­Մար­դուն կեան­քը յա­ւերժ ա­րե­ւա­շող լոյ­սի կեանք դար­ձաւ։
Հ­րա­շա­փառ յա­րու­թիւ­նը Ք­րիս­տո­սի պատ­մա­կան ա­հե­ղահ­րաշ դէպ­քը մը ըլ­լա­լով հան­դերձ, ան­ցեա­լին պատ­կա­նող յի­շա­տա­կար­ժան դէպք մը չէ միայն, այլ մեր ա­ռօ­րեայ կեան­քե­րը ու մա­նա­ւանդ ա­պա­գան ա­ռաջ­նոր­դող եւ հու­նա­ւո­րող ի­րա­կա­նու­թիւն է։
Ք­րիս­տո­սի հրա­շա­փառ յա­րու­թիւ­նը, նաեւ մե­զի հա­մար ար­ժէք­նե­րու հա­րա­զա­տու­թեան, իս­կու­թեան, ան­փո­փո­խե­լիու­թեան, ան­սա­կար­կու­թեան, ա­նայ­լայ­լու­թեան եւ յա­ւեր­ժու­թեան յա­րա­ցոցյց է։ Ո­րով­հե­տեւ մեր կեան­քի հո­գելլ­կիչ ի­րո­ղու­թեան մաս կը կազ­մէ այն պա­րա­գան, որ մենք ա­մէն օր պայ­քա­րի մէջ ենք մեր շրջա­պա­տին հետ, զա­տո­րո­շե­լու եւ ստու­գե­լու ճշմար­տու­թիւ­նը եւ հա­րա­զա­տու­թիւ­նը մար­դոց խօս­քե­րուն եւ գոր­ծե­րուն մէջ։ Ո­րով­հե­տեւ, հա­կա­ռակ ­Յա­րու­թեան երկ­հա­զա­րա­մեայ հա­ւատ­քի կեն­սա­փոր­ձին, տա­կա­ւին, մար­դոց կեան­քին մէջ, ե­սա­սի­րու­թեան հա­շո­ւոյն սուտն ու կեղ­ծի­քը, ճշմար­տու­թեանց ա­ղա­ւա­ղու­մը եւ ար­ժէք­նե­րու, սրբու­թեանց եւ սկզբունք­նե­րու սա­կար­կու­թիւ­նը տա­կա­ւին կը մնան նպա­տա­կին հաս­նե­լու աչ­քա­բա­ցու­թեան մի­ջոց ըլ­լա­լու լայն ժո­ղովր­դա­կա­նու­թիւն վա­յե­լող գոր­ծե­լա­կերպ, որ ուշ կամ կա­նուխ, ինչ­պէս ո­րե­ւէ ոս­կեջ­րո­ւած ա­ռար­կայ գու­նա­տե­լու է եւ խո­տի նման բու­սած ու ծաղ­կած ո­րոե­ւէ վի­ճակ՝ թա­րա­մե­լու։
Ք­րիս­տոս՝ Ճշ­մար­տու­թիւ­նը, ու­ղիղ ­Ճա­նա­պար­հը եւ ան­վեր­ջա­լոյս կեանքն է՝ ար­գա­սի­քը մեր հա­ւատ­քին, որ հիմ­նո­ւած է ­Յա­րու­թեան ա­ւե­տի­սին վրայ, ո­րով ­Հայ ե­կե­ղեց­ւոյ հայ­րե­րուն ձե­ւա­ւո­րած դա­րա­ւոր հա­ւատ­քին միա­նա­լով կը գո­չենք՝
«Ք­րիս­տոս յա­րեաւ ի մե­ռե­լոց, մա­հո­ւամբ զմահ կո­խեաց եւ յա­րու­թեամբն իւ­րով մեզ զկեանս պար­գե­ւեաց։»
Օր­հեալ է յա­րու­թիւնն Ք­րիս­տո­սի։

­Գե­ղամ Արք. ­Խա­չե­րեան
Ա­ռաջ­նորդ ­Յու­նաս­տա­նի
­Հա­յոց ­Թե­մին
Ս. ­Զա­տիկ, Ա­թէնք