«Լ. եւ Ս. Յակոբեան» վարժարանի ամավերջի հանդէսը

  Սի­րե­լի շրջա­նա­ւարտ­ներ,

Ա­մա­վեր­ջի հան­դէս է այ­սօր: Ու­րա­խու­թեան եւ յու­զու­մի պահ է բո­լո­րիս հա­մար:
­Բայց մա­նա­ւանդ ձե­զի հա­մար, որ այս յար­կին տակ ու­թը եր­կար տա­րի­ներ ամ­բող­ջաց­նե­լէ ետք, ձեր ու­սու­ցիչ­նե­րուն եւ ձեր ծնող­նե­րուն ներ­կա­յու­թեան, պաշ­տօ­նա­պէս կը լրաց­նէք նա­խակր­թու­թեան ձեր ա­ռա­ջին կա­րե­ւոր հանգ­րո­ւա­նը եւ պատ­րաստ էք անց­նե­լու միջ­նա­կարգ վար­ժա­րան:
Ե­թէ 2015 թո­ւա­կա­նի մեր շրջա­նա­ւարտ­նե­րը ­Հա­յոց ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100րդ ­տա­րե­լի­ցի հունձ­քը ե­ղան, իսկ ան­ցեալ տա­րո­ւան շրջա­նա­ւարտ­նե­րը՝ հունձ­քը Ար­ցա­խեան հե­րո­սա­մար­տի, ան­կաս­կած որ դուք՝ սի­րե­լի ա­շա­կերտ­ներ, այդ եր­կու­քի շա­րու­նա­կու­թիւ­նը կը հան­դի­սա­նաք:
­Հա­յոց ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան նո­ւի­րո­ւած ապ­րի­լեան ձեռ­նարկ­նե­րուն, պա­տա­նե­կա­նի շա­պիկ­նե­րով թէ Հ.Մ.Ը.Մ.ի սկաու­տա­կան տա­րա­զով, մեր ե­ռա­գոյ­նը հպար­տօ­րէն բռնած, ան­գամ մը եւս ստանձ­նե­ցիք՝ ­Յու­նաս­տա­նի պա­հան­ջա­տէր հա­յու­թեան կրտսեր ա­ռաջ­նոր­դի դե­րը:
­Ձե­զի վի­ճա­կո­ւե­ցաւ տա­րեշր­ջա­նի ըն­թաց­քին Ար­ցա­խի պաշտ­պա­նու­թեան հայ զի­նո­ւո­րին զօ­րակ­ցու­թեան նա­մակ գրե­լու պար­տա­կա­նու­թիւ­նը: ­Դուք եւ ձեզ­մէ փոք­րե­րը, բո­լորդ մաս­նակ­ցե­ցաք սփիւռ­քի դպրոց­նե­րու այդ նա­մա­կար­շա­ւին՝ ձեր քա­ջա­լե­րա­կան խօս­քը հասց­նե­լու հա­մար հայ­րե­նի սահ­ման­նե­րը պաշտ­պա­նող ձեր եղ­բայր­նե­րուն:
Վս­տահ ենք նաեւ, թէ բո­լորդ կը յի­շէք հայ զի­նուոր­նե­րուն կող­մէ ձե­զի ուղ­ղո­ւած նա­մակ­նե­րուն ըն­թեր­ցու­մի յու­զիչ պա­հը:
Ա­ւե­լի՛ն, այս տա­րի բախ­տա­ւո­րու­թիւ­նը ու­նե­ցաք Ան­կախ Ար­ցա­խի ­Հան­րա­պե­տու­թեան ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րին ներ­կա­յու­թիւ­նը վա­յե­լե­լու եւ ա­նոր դպրոց այ­ցե­լու­թեան օ­րը իր հետ զրու­ցե­լու:
Դպ­րո­ցին մէջ սոր­վե­ցաք ազ­գա­յին բա­րո­յա­կան պար­տա­ւո­րու­թեան ի­մաս­տը:
­Սոր­վե­ցաք նաեւ, թէ «մէկ ազգ, մէկ ժո­ղո­վուրդ» նշա­նա­բա­նը պարզ լո­զունգ չէ, այլ շօ­շա­փե­լի ի­րա­կա­նու­թիւն: Ար­դա­րեւ, Ու­սում­նա­կա­նի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ եւ տնօ­րէ­նու­թեանց դա­սա­ւո­րու­մով՝ ­Փա­րի­զի Դպ­րո­ցա­սէր վար­ժա­րա­նի ֆրան­սա­հայ ձեր տա­րե­կից­նե­րուն հետ կապ հաս­տա­տե­ցիք նա­մա­կագ­րու­թեան մի­ջո­ցով:
­Մեծ հա­ճոյ­քով ու մա­նա­ւանդ հա­յե­րէն գրե­լով՝ հա­ղոր­դակ­ցե­ցաք եւ շփում ստեղ­ծե­ցիք սփիւռ­քա­հայ ձեր քոյր ու եղ­բայր­նե­րուն հետ: ­Գի­տակ­ցե­ցաք եւ զգա­ցիք, թէ հա­յէ­րեն լե­զուն միայն դա­սա­գիր­քի լե­զու չէ, այ­լեւ՝ ձեր ա­ռօ­րեայ կեան­քին ան­բա­ժա­նե­լի մաս կը կազ­մէ:
Այ­սօր ­Դուք՝ սի­րե­լի շրջա­նա­ւարտ­ներ, ձեր պա­րով, եր­գով ու ար­տա­սա­նած խօս­քե­րով, մեր ան­ցեա­լը եւ ներ­կան ամ­փո­փե­ցիք: ­Ձեր թա­տե­րա­կան ներ­կա­յա­ցու­մը նո­ւի­րե­ցիք հայ ժո­ղո­վուր­դի հռչա­կա­ւոր տա­ղանդ­նե­րուն եւ ա­նոնց դե­րը ստանձ­նե­լով՝ մեր դա­րա­ւոր մշա­կոյ­թի կեր­պար­նե­րը կեն­դա­նի պատ­կե­րի վե­րա­ծե­ցիք:
Ա­մա­վեր­ջի այս հան­դի­սու­թեամբ, ան­գամ մը եւս ե­կաք փաս­տե­լու, թէ հայ ժո­ղո­վուր­դը կ­՛ապ­րի, կը յի­շէ ու կը պա­հան­ջէ: ­Թէ՝ մեր ժո­ղո­վուր­դի զա­ւակ­նե­րը կ­՛ա­ճին ու կը զար­գա­նան ­Հա­յաս­տա­նի, Ար­ցա­խի եւ սփիւռք­նե­րու տա­րած­քին: Ե­կաք փաս­տե­լու, թէ սե­րունդ­ներ հաս­ցու­ցած մեր յի­սուն­հինգ ա­մեայ վար­ժա­րա­նը՝ կան­գուն կը մնայ, հա­կա­ռակ ըն­կե­րա­յին-տնտե­սա­կան տագ­նա­պին ստեղ­ծած ծանր պայ­ման­նե­րուն:
­Սի­րե­լի ա­շա­կերտ­ներ,
­Հայ ժո­ղո­վուր­դի ա­մէ­նէն ար­ժէ­քա­ւոր զա­ւակ­նե­րէն մէ­կը՝ բազ­մա­վաս­տակ գրա­գէտ եւ ման­կա­վարժ ­Լե­ւոն ­Շանթ կ­՛ը­սէր.- «­Կեան­քը կռիւ է, ձգտում, բարձ­րա­ցում: Իւ­րա­քան­չիւր հանգ­րո­ւա­նէ ետք՝ նոր բար­ձունք մը կը պար­զո­ւի մեր առ­ջեւ: ­Պէտք է ան­վերջ կռո­ւիլ եւ ան­վերջ ա­ռա­ջա­նալ: Տ­կար­նե­րը, տա­տամ­սող­նե­րը, ու­շա­ցող­նե­րը ոտ­նա­կոխ կ­՛ըլ­լան: ­Կա­րե­ւո­րը մեր նո­ւա­ճած հանգ­րո­ւան­նե­րը չեն, այլ այն պայ­քա­րը, որ կը մղենք նպա­տա­կի ճամ­բուն վրայ»:
Աշ­խա­տան­քի հե­րոս ­Լե­ւոն ­Շան­թի խօս­քե­րով ա­ռաջ­նոր­դո­ւե­ցէք ձեր կեան­քի յա­ջոր­դող հանգ­րուան­նե­րուն:
Ա­նոնք թող ըլ­լան ա­պա­գայ մար­դու եւ հայ մար­դու ձեր կեան­քի ու­ղե­ցոյ­ցը:
Եւ լաւ ի­մա­ցէք. ձեր յա­րա­տեւ աշ­խա­տան­քին, ձեր ծնող­նե­րու ջան­քե­րուն եւ յատ­կա­պէս ձեր նա­խակր­թու­թեան կը պար­տիք, ա­պա­գա­յի ձեր բարձր վկա­յա­կան­նե­րը:
Ապ­րի՛ք. ­Վարձ­քը կա­տար բո­լո­րին:
­Մեր սրտա­գին շնոր­հա­ւո­րու­թիւն­նե­րը ձեր ծնող­նե­րուն ու ազ­գա­կան­նե­րուն:

­Յու­նիս 14, 2017թ.

Մր­ցա­նակ

Ա­մէն տա­րի, բարձ­րա­գոյն դա­սա­րա­նի հա­յե­րէ­նի դա­սե­րուն մէջ յա­տուկ ճիգ թա­փած եւ լա­ւա­գոյն ար­դիւնք­նե­րը բե­րած ա­շա­կեր­տը, ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան կող­մէ, կը պար­գե­ւատ­րո­ւի ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան ա­մառ­նա­յին բա­նա­կու­մին մաս­նակ­ցու­թեան մրցա­նա­կով: Այս տա­րի, ան­գամ մը եւս, մեր գոր­ծը դժուա­րա­ցաւ՝ նկա­տի ու­նե­նա­լով, թէ հա­մա­հա­ւա­սար ջան­քե­րով ու նի­շե­րով եօթ ա­շա­կերտ­ներ՝ ­Վար­դան ­Թեր­զեան, Անդ­րա­նիկ ­Մա­նո­յեան, Ա­նա­յիս ­Բար­սե­ղեան, Ի­րի­նի ­Կիւ­րուն­լեան, Ատ­րի­նէ ­Խա­նի­կեան, Ան­գի­նէ ­Պետ­րո­սեան եւ ­Նա­յի­րի ­Մով­սէ­սեան ան­կա­րե­լի դար­ձու­ցին մէ­կուն ընտ­րե­լը՝ ա­ռանց ա­նար­դա­րու­թիւն ը­նե­լու միւս­նե­րուն:
­Բո­լորն ալ ար­ժա­նի ըլ­լա­լով այդ մրցա­նա­կին, ստի­պո­ւած ե­ղանք հար­ցը վի­ճա­կա­հա­նու­թեամբ լու­ծե­լու ու­սուց­չա­կան կազ­մի 16 ­Յու­նիս 2017ի ժո­ղո­վին, ­Նա­խակր­թա­րա­նի 14 ու­սու­ցիչ­նե­րու ներ­կա­յու­թեան: Մր­ցա­նա­կին ար­ժա­նա­ցաւ Ի­րի­նի ­Կիւ­րուն­լեան:

Շ­նոր­հա­կա­լիք

­Տա­րե­փա­կի շնոր­հա­կա­լա­կան մեր խօս­քը ­Թե­միս ­Կա­թո­ղի­կո­սա­կան ­Փո­խա­նորդ ­Գերշ. ­Տէր ­Կո­մի­տաս Արք. Օ­հա­նեա­նին, շրջա­նիս հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Տէր ­Նա­րեկ ­Քա­հա­նա­յին, Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան, Ու­սում­նա­կան, Տն­տե­սա­կան եւ ­Կա­լուա­ծա­յին ­Խոր­հուրդ­նե­րուն, ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան եւ շրջան­նե­րու մաս­նա­ճիւղ­նե­րուն, ի­րենց բա­րո­յա­կան եւ նիւ­թա­կան մնա­յուն ա­ջակ­ցու­թեան հա­մար։
­Նոյն­պէս՝ ­Գա­լուստ ­Կիւլ­պէն­քեան հաս­տա­տու­թեան եւ ­Միա­ցեալ ­Նա­հանգ­նե­րու ­Յու­նա­հա­յե­րու ­Միու­թեան, մեր վար­ժա­րան­նե­րուն տրա­մադ­րած ի­րենց նիւ­թա­կան օ­ժան­դա­կու­թեան հա­մար:
­Վարձ­քը կա­տար վար­ժա­րա­նիս ման­կա­պար­տէ­զի ու նա­խակր­թա­րա­նի ու­սուց­չա­կան կազ­մե­րուն, ո­րոնք տա­րեշր­ջա­նի ըն­թաց­քին ազ­գա­յին շունչ ու ո­գի փո­խան­ցե­լով՝ ա­մէն ճիգ ի գործ դրին ա­շա­կեր­տու­թեան լա­ւա­գոյն դաս­տիա­րա­կու­թեան եւ յատ­կա­պէս՝ մեր ա­մա­վեր­ջի զոյգ հան­դի­սու­թեանց պատ­րաս­տու­թեան հա­մար:
­Յա­տուկ շնոր­հա­կա­լա­կան խօսք Լ. եւ Ս. ­Յա­կո­բեան վար­ժա­րա­նի Ծ­նո­ղա­կան ­Միու­թեան, դպրո­ցին ու ա­շա­կեր­տու­թեան կա­րիք­նե­րը հո­գա­լու իր մնա­յուն ջան­քե­րուն հա­մար: ­Նոյն­պէս՝ ման­կա­պար­տէ­զի ու նա­խակր­թա­րա­նի շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն յանձ­նո­ւած նո­ւէր­նե­րուն հա­մար։
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ «Ա­զատ Օր»ին, որ իր է­ջե­րը լայն բա­ցաւ մեր վար­ժա­րան­նե­րուն առ­ջեւ եւ «Ար­մե­նի­քա» պար­բե­րա­թեր­թին, մեր շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն հա­յոց պատ­մու­թեան ման­կա­կան գիր­քի նո­ւէ­րին հա­մար:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն այն բո­լոր ծնող­նե­րուն ու կրթա­սէր ազ­գա­յին­նե­րուն, ո­րոնք նո­ւի­րա­տո­ւու­թիւն­նե­րու կամ այլ տե­սա­կի օ­ժան­դա­կու­թին­նե­րու ճամ­բով, թի­կունք կանգ­նե­ցան մեր դպրո­ցին:
­Վեր­ջա­պէս, մեր ե­րախ­տա­գի­տա­կան խօս­քը դպրո­ցին մէջ թէ դպրո­ցա­կան ինք­նա­շարժ­նե­րուն մէջ գոր­ծող լրիւ անձ­նա­կազ­մին: