Թրքական Ա.Գ.Ն.՝ «Յունաստան չի կրնար մոռնալ թէ մենք անոնց ծովը նետեցինք»

Յու­նաս­տա­նի եւ ­Թուր­քիոյ մի­ջեւ սրո­ւած մթնո­լոր­տին, ­Թուր­քիոյ եւ ­Լի­պիա­յի ռազ­մա­կան հա­մա­ձայ­նա­գի­րին, ինչ­պէս նաեւ ­Յու­նաս­տա­նի մօտ ­Լի­պիոյ դես­պա­նի ար­տաք­սու­մի լոյ­սին տակ, ­Թուր­քիոյ ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րու­թիւ­նը այս ան­գամ հա­կազ­դեց ­Յու­նաս­տա­նի վար­չա­պետ ­Քի­րիա­քոս ­Մի­ցո­թա­քի­սի խօս­քին, որ ար­տա­սա­նո­ւե­ցաւ ­Յու­նաս­տա­նի ­Հա­մա­պոն­տա­կան միու­թեան կազ­մա­կեր­պած մի­ջազ­գա­յին խորհր­դա­ժո­ղո­վի ըն­թաց­քին Ա­թէն­քի մէջ, որ նո­ւի­րո­ւած էր ­Պոն­տա­կան ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100րդ ­տա­րե­լի­ցին։
­Ծայր աս­տի­ճան գրգռիչ յայ­տա­րա­րու­թեամբ մը, թրքա­կան նա­խա­րա­րու­թեան խօս­նակ ­Հա­մի Աք­սոյ յայտ­նեց .- « Ե­թէ ­Յու­նաս­տա­նի ղե­կա­վա­րու­թիւ­նը, որ չի կրնար մոռ­նալ, որ մենք ա­նոնց Է­գէա­կան ծո­վը նե­տե­ցինք, կը փա­փա­քի ա­ռե­րե­սո­ւիլ իր պատ­մու­թեան հետ, նա­խա­պէս պէտք է կար­դայ ­Դաշ­նա­կից եր­կիր­նե­րու քննչա­կան մար­մի­նի (խմբ. Ա. աշ­խար­հա­մար­տին ակ­նար­կե­լով) տե­ղե­կա­գի­րը, որ մատ­նան­շեց այն բո­լոր ո­ճիռ­նե­րը, որ յու­նա­կան բա­նա­կը կա­տա­րեց Ա­նա­տո­լո­ւի մէջ։
­Նաեւ, ան պէտք է կար­դայ ­Լո­զա­նի դաշ­նա­գի­րի յօ­դո­ւած­նե­րը, ո­րոնց հա­մա­ձայն ­Յու­նաս­տան պա­տե­րազ­մա­կան վնա­սուց հա­տու­ցում տո­ւաւ թուր­քե­րուն՝ այն բո­լոր ջար­դե­րուն եւ վայ­րա­գու­թիւն­նե­րուն հա­մար, որ կա­տա­րեց թուր­քե­րուն վրայ։
­Կոչ կ­՚ուղ­ղենք յոյն ղե­կա­վա­րու­թեան քա­լե­լու յոյն վար­չա­պետ ­Վե­լի­զե­լո­սի բա­ցած ճամ­բա­յէն, որ թրքա­կան հան­րա­պե­տու­թեան հիմ­նա­դիր, ներ­խու­ժող յու­նա­կան բա­նա­կին դէմ պայ­քար մղած՝ մեծ ղե­կա­վար Ա­թա­թուր­քի ա­նու­նը ա­ռա­ջար­կեց ­Նո­պէ­լեան խա­ղա­ղու­թեան մրցա­նա­կին հա­մար, ան­դին դնէ իր ե­րա­զա­յին գա­ղա­փար­նե­րը եւ որ­դեգ­րէ բա­րի դրա­ցիու­թեան եւ բա­րե­կա­մու­թեան սկզբունք­նե­րը։»

­Յու­նաս­տա­նի պա­տաս­խա­նը. «չէք կրնար ըն­դու­նիլ ձեր պատ­մու­թիւ­նը»

­Յու­նաս­տա­նի ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րու­թեան խօս­նակ Ա­լեք­սանտրոս Են­նի­մա­թաս խիստ ո­ճով պա­տաս­խա­նեց ­Թուր­քիոյ յայ­տա­րա­րու­թեան։ Ան յայտ­նեց.- «­Հայ­հո­յան­քը ընտ­րու­թիւնն է ա­նոր, որ չի կրնար ըն­դու­նիլ իր սե­փա­կան պատ­մու­թիւ­նը։ Ա­նոր, որ հա­մո­զիչ տե­սա­կէտ­ներ չու­նի եւ կը նա­խընտ­րէ գրգռել ու սպառ­նալ։ Ա­նոր, որ յա­մառ կեր­պով կը մեր­ժէ յար­գել այն կա­նոն­նե­րը, ո­րոնք ի զօ­րու են բո­լո­րին հա­մար, եւ յա­տուկ վե­րա­բե­րում կը պա­հան­ջէ ի­րեն հա­մար։
­Պատ­մա­կան ի­րո­ղու­թիւն­նե­րը խե­ղա­թիւ­րե­լու եւ ան­պատ­շաճ յայ­տա­րա­րու­թիւն­ներ ը­նե­լու ­Թուր­քիոյ շա­րու­նա­կական փոր­ձե­րը ցաւ կը պատ­ճա­ռեն։ ­Մենք չենք հե­տե­ւիր ա­նոր վար­մուն­քին։ ­Կոչ կ­՚ուղ­ղենք ­Թուր­քիոյ՝ զերծ մնալ յա­ւե­լեալ գրգռու­թիւն­նե­րէ եւ աշ­խա­տանք տա­նիլ երկ­խօ­սու­թեան եւ մի­ջազ­գա­յին օ­րէնք­նե­րը յար­գե­լու ուղ­ղու­թեամբ։
­Թող ան հասկ­նայ, որ բա­րի դրա­ցիու­թիւ­նը, ա­պա­հո­վու­թիւնն ու կա­յու­նու­թիւ­նը, ինչ­պէս նաեւ մեր ընդ­հա­նուր տա­րա­ծաշր­ջա­նի բար­գա­ւա­ճու­մը, նպաստ կը բե­րեն նաե՛ւ ­Թուր­քիոյ։