Յունական մամուլը լայն տեղ կու տայ Թուրքիոյ մէջ կիներու սպանութիւններու հարցին, նշելով թէ անոնք համաճարակի երեւոյթ ստացած են։ Միայն անցեալ տարի 440 կիներ իրենց կեանքը կորսնցուցին, իսկ 2019ի ընթացքին արձանագրուած են 300 ոճիրներ։ Թուրքիոյ մէջ գործող «Պիտի կասեցնենք կիներու սպանութիւնները» կազմակերպութիւնը յայտնեց, թէ 2010էն ի վեր 2.600 թուրք կիներ իրենց կեանքը կորսնցուցած են իրենց ամուսիններէն կամ ազգականներէն։ «Թուրք տղամարդիկ չեն ուզէր ընդունիլ, թէ Թուրքիան երկիր մըն է, ուր կիներն ալ իրաւունքներ ունին», կը նշէ կազմակերպութեան քարտուղար Ֆինտան Աթասելիմը։ «Անոնցմէ շատեր համոզուած են, թէ մենք նոյնիսկ իրաւունք չունինք ապրելու», կ՚աւելցնէ ան։ 2011ին Թուրքիա ստորագրեց եւ հաստատեց ընտանեկան բռնութեան կանխարգիլման եւրոպական համաձայնագիրը, սակայն անիկա մինչեւ այսօր բնաւ չէ փոխած երկրին մէջ տիրող կարծր իրականութիւնը։ Անցեալ ամիս, Էմինէ Պուլութ մահացաւ իր փոքրիկ զաւակին առջեւ, իր ամուսինէն ստացած դանակի հարուածներուն պատճառով։ Պոլսոյ մէջ գործող իրաւաբան Խուլիա Կիւլպահար, կը յայտնէ, թէ 2009ին թուրք կառավարութիւնը վերջին անգամ ըլլալով ընտանեկան բռնութեան արարքներու մասին պաշտօնական տուեալներ հրապարակեց։ Այն տարին, արդարադատութեան նախարարութիւնը արձանագրած էր 953 կիներու սպանութիւններ առաջին 7 ամիսներուն համար, սակայն աւելի վերջ, միայն 171 արարքներ ներկայացուց ամբողջ տարուան համար։
«Կառավարութիւնը յամառ կերպով կ՚անտեսէ իրականութիւնը, որովհետեւ անիկա եւս մեղսակից է։ Թուրք քաղաքական աշխարհը մինչեւ այսօր կը հաւատայ թէ այրերը եւ կիները իրարու հաւասար չեն», կը նշէ թուրք իրաւաբանը։
