«ես եկայ որ կեանք ունենան
եւ աւելի լաւ կեանք»
( Յովհաննէս 10:10)
Սուրբ ծնունդի տօնը ընդհանրական եկեղեցւոյ հայրերը կոչեցին Աստուածայայտնութիւն, հիմնուելով Մատթէոս աւետարանի այն հատուածին վրայ ( 1:20-23), ուր Տիրոջ հրեշտակը Յովսէփի կը յայտնէ, թէ իր նշանախօսեալը Մարիամ Ս. Հոգիէն յղացեալ զաւակ մը պիտի ծնի եւ զայն պիտի կոչէ Յիսուս՝որ եբրայերէն լեզուով կը նշանակէ Տէրը կը փրկէ: Այս յայտնութիւնը պիտի ըլլար նաեւ իրականացումը Եսայի մարգարէի այն կանխատեսութեան, որ կ’ըսէր ահա կոյսը պիտի յղանայ եւ որդի մը ծնի, եւ զայն պիտի կոչեն Էմմանուէլ որ կը նշանակէ Աստուած մեզի հետ:
Սուրբ Ծնունդի դէպքով Աստուած տեսանելի կերպով յայտնուեցաւ մարդոց: Աստուծոյ Բանին մարդեղացումը Քրիստոսի անձին մէջ, բացայայտումն էր Աստուծոյ կամքին, որուն խտացեալ սահմանումը կը կատարէ Յովհաննէս Աւետարանիչ. Աստուած այնքան սիրեց աշխարհը, որ իր միածին Որդին տուաւ, որպէսզի անոր հաւատացողը չկորսուի, այլ յաւիտենական կեանք ունենայ: Որովհետեւ Աստուած իր Որդին աշխարհ ղրկեց՝ ոչ թէ որպէսզի աշխարհը դատապարտէ, այլ որպէսզի աշխարհը փրկէ ( Յովհաննէս 3:16-18):
Աստուծոյ մասին մարդուն ունեցած ծանօթութեան աղբիւրը Աստուածաշունչն է՝ հին եւ նոր կտակարաններով: Աստուած ինքզինք յայտնեց մարդուն ժամանակի ընթացքին հանգրուանային ձեւով եւ զանազան միջոցներով: Աստուծոյ յայտնութիւնը ունեցաւ երկու երեւոյթ, մէկը հին կտակարանի մէջ արձանագրուած անուղղակի ձեւերով՝ ձայն, անկէզ մոռենի, տեսիլք, ամպ եւ միւսը՝ ուղղակի եւ յատնապէս՝ նոր կտակարանի Աւետարանին մէջ արձանագրուած Յիսուս Քրիստոսի երկրաւոր կեանքի դէպքերուն արձանագրութեամբ: Հին կատակարանի ժամանակաշրջանի մարդոց համար անկարելի էր զԱստուած տեսնել, որովհետեւ ով որ աչքով ուղղակի տեսնէր զԱստուած, կը մեռնէր. Վասն զի մարդ չի կրնար երեսս տեսնել ու ապրիլ (հին կատակարան՝ Ելից 33:20): Մինչդեռ Աւետարանի մէջ Աստուած Իր միածին Որդիին մարդեղութեամբ յայտնապէս ինքզինք յայտնեց մարդոց: Դուն կը հաւատա՞ս Աստուծոյ որդիին: Տէր, ո՞վ է որպէսզի հաւատամ անոր: Դուն արդէն տեսար զայն, քեզի հետ խօսողն է: կը հաւատամ տէր:(Յովհաննէս 10:35-38)
Բոլոր կրօններն ալ կը խօսին Աստուծոյ մասին եւ կարգ մը կրօններ ալ հասարակաց նմանութիւններ ունին: Քրիստոնէութիւնն է միակ կրօնքը, որ կը զատորոշուի միւսներէն՝ Աստուծոյ մարդեղութեան աստուածաբանութեամբ. Կէտ մը որուն չեն կրնար համաձայնիլ կրօնները, որոնք չեն կրնար ըմբռնել, որ անսահմանելի եւ անըմբռնելի Աստուած կրնայ նիւթեղէն աշխարհի բնութեան վիճակի մէջ յայտնուի ճշմարտապէս: Այս պարագան շատ մը կրօններ չեն ընկալեր եւ ոմանք ալ ուղղակի իրենց ուսուցումները այս իրականութեան մերժումի վրայ հիմնեցին, ինչպէս օրինակ Երեւութականները, որոնք Քրիստոսի մարդեղացումը ոչ իրական, այլ երեւութապէս ընկալեցին, քանի որ Աստուած իրենց համար անկարելի է որ նիւթեղէն կերապարանք ստանայ:
Բայց եւ այնպէս, Սուրբ Ծննդեամբ Աստուած յայտնապէս մարդացաւ եւ շրջեցաւ ու Աստուծոյ Արքայութիւնը աւետեց: Իր ուսուցումները եղան յաւիտենական կեանքի մասին, իրաւ կեանքի մասին, մարդուն փրկութեան մասին, որ Աստուած ծրագրեց կործանարար ջրհեղեղէն ետք ծիածանի նշանին ընդմէջէն, մարդու փրկութեան համար Իր Փրկագործական ծրագիրը դրաւ:
Յիսուս Քրիստոսի մէջէն մարդը զԱստուած տեսաւ բայց չմեռաւ, այլ ընդհակառակը, առաւել կեանքի արժանանալու առիթին ու մանաւանդ պարգեւին արժանացաւ:
Յիսուս Քրիստոսով յայտնուեցաւ Ճշմարիտը, Իսկականը: Անոր ուսուցումներով ուղղակիօրէն կանչուեցաւ ճանչնալու , տեսնելու եւ ընդունելու ճշմարիտը, Եթէ հաւատարիմ մնաք իմ ուսուցումներուս՝ ճշմարտապէս իմ աշակերտներս եղած կ’ըլլաք. Ճշմարտութիւնը պիտի ճանչնաք եւ ճշմարտութիւնը պիտի ազատէ ձեզ (Յովհաննէս 8:31-32):
Սուրբ Ծնունդը՝ Փրկիչին մարդեղացումը, անկախ Խորհուրդ Մեծի յայտնումէն, եւ հետեւաբար մարդուն առջեւ բացայայտուած իրաւ կեանքի, յաւիտենական կեանքի ճշմարտութիւններէն, իբրեւ տօնական առիթ եւ անկէ բխած պատգամ, նաեւ հրաւէր մըն է մեզմէ իւրաքանչիւրին համար փնտռելու, տեսնելու եւ ընդունելու ճշմարիտը: Յաճախ գործածուած արտայայտութիւն է` նիւթական մսուրներ յարդարելու փոխարէն, պէտք է որ մեր սրտերը վերածենք մսուրներու, ուր պիտի եւ պէտք է ծնի Յիսուս Մանուկը:
Յիսուս աշխարհ գալով, մարդանալով եղաւ մարդուն մօտ եւ հաւասար, հասանելի եւ տեսանելի: Այլ խօսքով, մարդ արարածը Յիսուսի ընդմէջէն տեսաւ, շօշափեց եւ ունեցաւ փորձառութիւնը եւ ճաշակը ՃՇՄԱՐԻՏին. Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտութիւնը եւ կեանքը:
Ճշմարիտին Յայտնութեան այս փորձառութեան պրիսմակէն դիտած, լուսարձակի տակ կը բերենք մեր անհատական կեանքը մասնաւորապէս եւ մարդկային ընկերութիւնը ընդհանրապէս: Բոլոր պարագաներուն ալ, ճշմարիտին, հարազատին, անկեղծին, անխարդախին, բարիին բացակայութիւնը ախտաժէտ կացութիւն կը ստեղծէ: եթէ Աւետարանի ճամբով ճշմարիտին փորձառութիւնը եւ ծանօթութիւնը ունեցած չըլլայինք, հաւանաբար այդքան մեղադրելի կամ այպանելի պիտի չըլլար սուտին ու կեղծիքին, խարդախին ու պատիրին ներկայութիւնը մեր կեանքէն ներս, քանի որ պիտի չունենայինք իսկականը կեղծին հետ բաղդատելու հնարաւորութիւնը:
Մարդացեալ Փրկիչը Քրիստոս նաեւ ըսաւ ես եկայ որ կեանք ունենան եւ աւելի լաւ կեանք (Յովհաննէս 10:10): Մեր առօրեայ կեանքի իրականութեան մէջ, երբ եսամոլ ու շահախնդիր, անձնակեդրոն կիրերու մոլուցքէ տարուած մարդիկ իրենց կեանքերը անձնասիրութեամբ լաւ ապրելու եւ վայելելու, փափաքներուն եւ նպատակներուն յագուրդ տալու հետամուտ են, կը տեսնենք, որ ամէն միջոցի կը դիմեն այդ բոլորը յաջողցնելու համար: Բայց դժբաղտաբար, ճշմարիտ, իրական եւ հարազատ արժէքներու հետամուտ ըլլալու փոխարէն, անոնց համար այդ նպատակները եւ փափաքները իրականացնելու գործնական եւ հնարամիտ ըլլալու գրաւականը եղած է անպարկեշտութիւնն ու չարաշահումը, սուտը, անարդարութեան եւ սխալին նկատմամբ անտարբեր մնալը: Քաղաքավարութիւնը շփոթուած է կեղծաւորութեան հետ, առանց մոռնալու սակայն դաւադրօրէն կրնակէն հարուածելը, այսինքն՝ երեսէն մեղր ու կարագ, կրնակէն սուր ու դանակ: Զրպարտութեամբ եւ բամբասանքով ուրիշներն բարոյականօրէն սպաննելը, ծանրօրէն վիրաւորելը եւ հոգեպէս խորտակելը: Վնասն ու վնասակարը տեսնելով հանդերձ, շրջահատին հետ համերաշխ անձ ըլլալը շփոթուած է ոչ ոքի հետ հարց ունենալու, կարծիք եւ կեցուածք չունենալու վարքագիծին հետ:
Սուրբ Ծննդեան տօնին պարզ ու յստակ պատգամն է ողջունել եւ ընդունիլ ճշմարիտը մեր կեանքերէն ներս: Սուրբ Ծնունդը նոր, լաւ եւ աւելի լաւ կեանքի մը աւետումն է: Նոր կեանք մը, որուն մէջ առկայ է յոյսը, թէ մարդասէր եւ ողորմած Աստուած մեզի հետ է. ընկերասիրութիւնը, թէ մարդը իր ընկերը իր անձին պէս սիրող անձ է. Հանդուրժողութիւնը, թէ մարդ ներողամիտ է. համն ու քաղցր ճաշակը, թէ մարդն իր կեանքով շրջապատին համ տուող աղն է. ճշմարատասիրութիւնը, որ վերջին հաշուով ամէն ինչը պարզ ու յստակ դարձնողն է ու մանաւանդ ազատարար, ինչպէս որ Յիսուս ըսաւ, ճշմարտութիւնը պիտի ազատէ ձեզ :
Երբ արեգակը կը ծագի, խաւարն ու մութը կը կորչին: Այդպէս ալ, երբ Ճշմարիտը կը յայտնուի, սուտն ու կեղծը պէտք է կորչին մեր կեանքէն ու շրջապատէն: Ահա այսպիսի նոր կեանքի մը աւետիսը, բարի լուրը կը բերէ մեզի սուրբ Ծնունդը:
Մեծ աւետիս՝ Քրիստոս Ծնաւ եւ յայտնեցաւ:
Գեղամ Արք. Խաչերեան
Առաջնորդ Յունաստանի Հայոց թեմին
