Հայաստանի Հանրապետութեան զինուած ուժերու կազմաւորման 25րդ տարեդարձին առիթով՝ նախագահ Սերժ Սարգսեան` Ամենայն Հայոց Գարեգին Բ. Կաթողիկոսի եւ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետութեան նախագահ Բակօ Սահակեանի հետ ու Հանրապետութեան բարձրագոյն ղեկավարութեան ուղեկցութեամբ, 28 Յունուար 2017ին այցելած են «Եռաբլուր» զինուորական պանթէոն` յարգանքի տուրք մատուցելու իրենց կեանքը հայրենիքի անկախութեան համար զոհաբերած հայորդիներու յիշատակին:
Նոյն առիթով նախագահական նստավայրին մէջ տեղի ունեցած է պարգեւատրման արարողութիւն, որու ընթացքին նախագահ Սերժ Սարգսեան հայրենիքի սահմանները պաշտպանելու համար ցուցաբերած խիզախութեան, անձնուրաց քաջութեան, անմնացորդ նուիրումի, ինչպէս նաեւ՝ բանակաշինութեան եւ զօրքերու մարտական պատրաստուածութեան գործին մէջ ունեցած աւանդին համար, շուրջ 200 զինուորներ եւ ազատամարտիկներ պարգեւատրած է Հայաստանի Հանրապետութեան բարձրագոյն պարգեւներով եւ շքանշաններով, շնորհած է նաեւ բարձրագոյն զինուորական կոչումներ:
Բանակի օրուան առիթով՝ նախագահ Սերժ Սարգսեանի շնորհաւորական ուղերձը
Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Շնորհաւորում եմ ձեզ հայկական բանակի օրուան եւ Հայաստանի Հանրապետութեան զինուած ուժերի կազմաւորման 25րդ տարեդարձին կապակցութեամբ:
Հայկական բանակը ստեղծուեց մեր պետականութեան վերականգնմանը զուգընթաց: Սակայն բանակի կազմաւորումը սկսուել էր աւելի վաղ: Այն սկսուել էր ոչ թէ վերևից, այլ ներքևից՝ ինքնաբուխ ձեւով եւ ժողովրդի ինքնապաշտպանական բնազդով: Սումկայիթում, Պաքւում եւ Ատրպէյճանի այլ բնակավայրերում ծաւալուած դաժան իրադարձութիւնները վերարթնացրին մեր պատմական յիշողութիւնը՝ կոտորածների եւ գաղթի ճանապարհների սահմռկեցուցիչ տեսարաններով: Տարերայնօրէն ձեւաւորուող, բայց խորապէս գիտակցուած կամաւորական շարժումը եւ կամաւորների առաջին ջոկատները դարձան այն խարիսխը, որի վրայ պիտի բարձրանար փառաւոր ու յաղթական մի բռունցք՝ հայկական բանակը:
Մենք որպէս ազգ համախմբուեցինք: Այդպէս վերջին անգամ համախմբուել էինք Սարդարապատում: Մեզ չվախեցրին հակառակորդի գերազանցող ռեսուրսները (աղբիւրներ, պաշարներ): Աւելին, այդ հանգամանքը մեզ ստիպեց լրջանալ, հաւաքուել եւ կենտրոնանալ:
Մեր բանակը ձեւաւորուեց կռուի դաշտում: Իսկ թշնամու դէմ պատերազմը վարում էինք բառի բուն իմաստով մեր տան մէջ:
Յիշեմ մի եղելութիւն. մարդը կռւում է զէնքը ձեռքին իր տան պատերից ներս: Պատշգամբից նահանջում է խոհանոց, ապա՝ կռուելով, նահանջում է ճաշասենեակ, յետոյ նորից յետ է գրաւում, ազատագրում իր խոհանոցն ու պատշգամբը: Սա փոխաբերութիւն չէ: Սա կոնկրետ (որոշակի) օրինակ է Քարինտակի հերոսամարտից:
Մեզ պարտադրուած պատերազմը մեր ողջ ժողովրդին դարձրեց բանակ: Սա՛ է իրականութիւնը:
Միւս կողմից՝ մենք կարիք ունէինք արհեստավարժ, փորձառու եւ ռազմարուեստին խորապէս տիրապետող կատրային սպաների: Մեզ յաջողուեց անցնցում կերպով, ներդաշնակօրէն, միահիւսել զինուորականների մասնագիտական հմտութիւններն ու աշխարհազօրի բարձր մարտական ոգին: Մենք գիտակցում էինք, որ ֆիտայութիւնը, իր ողջ հերոսականութեամբ հանդերձ, այլեւս հեռանկար չունէր: Եկել էր կանոնաւոր բանակ ձեւաւորելու ժամանակը: Եւ Խորհրդային Միութեան ողջ տարածքից հայրենիքի կանչով վերադարձած զինուորականները իրականացրեցին այդ բարդ աշխատանքը:
Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Քառորդ դար առաջ, Վազգէն Սարգսեանի հրամանով՝ մեր բանակը դարձաւ պետական հաստատութիւն: Այդ օրուանից ի վեր մենք արդէն ինքնապաշտպանական պատերազմ էինք վարում պետականօրէն: Այդ օրից սկսած գրւում է Հայաստանի Հանրապետութեան զինուած ուժերի նոր եւ փառաւոր տարեգրութիւնը:
Այդ տարեգրութեան բազմաթիւ էջեր եւ հերոսներ արդէն իսկ դասագրքերում են: Աւելի՛ն, այդ տարեգրութիւնը դարձել է մեր ազգային ինքնագիտակցութեան անքակտելի մասը: Այդ տարեգրութիւնը մեր արժանապատուութիւնն է, մարդկային ու ազգային ինքնասիրութիւնը, մեր ազատութեան վաւերագիրը:
Բազմիցս շեշտել եմ, որ ռազմական որեւէ գործողութիւն, առաւել եւս նոր պատերազմ չի կարող բերել Արցախի խնդրի լուծման: Աւելին, նոր պատերազմը կը դառնայ առանց այդ էլ բարդ խնդրի նոր, ծանր բաղկացուցիչ եւ ո՛չ խնդրի լուծում:
Նախորդ տարուայ Ապրիլեան իրադարձութիւնները մի աւելորդ անգամ (շեշտում եմ «աւելորդ» անգամ) եկան ապացուցելու մեր հակառակորդներին, որ ուժի կիրառման կամ դրա սպառնալիքի ճանապարհը ողբերգական է եւ փակուղային: Այսինքն՝ դա ճանապարհ չէ:
Այդ իրադարձութիւնները նաեւ ակնյայտօրէն ցոյց տուեցին, թէ որքան կենսական եւ անփոխարինելի կարեւորութիւն ունի Արցախի շուրջը ստեղծուած անվտանգութեան գօտին: Մենք չենք պատրաստւում եւս մի տեւական պատերազմ վարել մեր սեփական տան պատշգամբում եւ խոհանոցում: Մենք դա արդէն արել ենք:
Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Մեր նահատակների թափած արիւնը գին է, որ մենք վճարել ենք յանուն մեր ազատութեան եւ ապագայի: Այսօր երախտապարտ սերունդները գլուխ են խոնարհում մեր անմահների յիշատակի առջեւ եւ պատուով շարունակում են իրենց հայրերի ու պապերի հայրենանուէր գործը:
Այսօրուայ զինուորականներն ու զօրակոչիկները, արդէն նոր կառոյցների եւ սպառազինութեան պայմաններում, շարունակում են կատարելագործուել եւ զարգանալ, շարունակում են լինել Հայաստանի եւ Արցախի յուսալի վահանը: Խաղաղութեան աւելի ամուր պաշտպան եւ խաղաղութեան աւելի համոզուած կողմնակից, քան հայկական բանակն է, ներկայ պայմաններում դժուար է գտնել:
Յաջորդ քսանհինգ տարիները մեր բանակի համար լինելու են որակական նոր վերելքի տարիներ։
Սպայութիւնը` որպէս մեր ազգային մտաւորականութեան առանձնայատուկ շերտ, ունենալու է աւելի բարձր հասարակական վարկ ու կշիռ, ունենալու է աւելի բարձր մասնագիտական, այդ թւում՝ տեխնոլոկիական պատրաստուածութիւն։ Զօրակոչիկների համար ծառայութիւնը դառնալու է իսկապէս կեանքի դպրոց՝ սկսած ռազմական հմտութիւններից, վերջացրած քաղաքացիական եւ հոգեբանական պատրաստուածութեամբ։
Հայաստանի Հանրապետութեան զինուած ուժերի կազմաւորման 25րդ տարեդարձը մեծ տօն է՝ շատ մեծ տօն: Կրկին շնորհաւորում եմ բոլորիս եւ մաղթում եմ ոգու արիութիւն, անկոտրում կամք եւ խաղաղութիւն:
Շնորհակալութիւն: