Ե­րու­սա­ղէմ ոտք դրած զբօ­սաշրջիկ­նե­րը, ան­կախ ազ­գու­թե­նէն, ­հայ­կա­կան թա­ղա­մա­սը չեն շրջան­ցեր: Ա­նի­կա մէկն է ­Հին քա­ղա­քի չորս թա­ղա­մա­սե­րէն. միւս ե­րե­քը կը պատ­կա­նին քրիս­տո­նէա­կան, հրէա­կան եւ մահ­մե­տա­կան հա­մայնք­նե­րուն: ­Սուրբ քա­ղա­քին մէջ հա­յե­րու դա­րա­ւոր ներ­կա­յու­թիւնն ու մշա­կու­թա­յին հսկա­յա­կան ժա­ռան­գու­թիւ­նը փաս­տող վկա­յու­թիւն­նե­րը շատ են: ­Բայց այն, ինչ կրնան տես­նել այ­ցե­լու­նե­րը, փոքր մասն է միայն:
Ե­րու­սա­ղէ­մի հա­յոց պատ­րիար­քա­րա­նի «Է­դո­ւարդ եւ Է­լեն ­Մար­տի­կեան» թան­գա­րա­նը չի գոր­ծեր ա­ւե­լի քան 20 տա­րիէ: Ֆ­րան­սա­հայ նշա­նա­ւոր հա­յա­գէտ, պատ­մա­բան, մա­թե­մա­տի­կոս Ք­լոտ-Ար­մէն ­Մու­թա­ֆեան 1979ին այ­ցե­լած էր թան­գա­րան, բայց մին­չեւ հի­մա կը յի­շէ ա­նոր անմ­խի­թար վի­ճա­կը:
­Մօտ եր­կու տա­րի ա­ռաջ Ե­րու­սա­ղէ­մի ­հա­յոց ­պատ­րիարք ­Նուր­հան ար­քե­պիս­կո­պոս ­Մա­նու­կեան Ք­լոտ ­Մու­թա­ֆեա­նին ա­ռա­ջար­կած է զբա­ղիլ թան­գա­րա­նի վե­րա­բա­ցու­մով: Ֆ­րան­սա­հայ հա­յա­գէտ ­Յա­րու­թիւն ­Գէոր­գեա­նի եւ թան­գա­րա­նա­գէտ ­Յա­րութ ­Պեզ­ճեա­նի հետ սկսած են պատ­րաս­տել  ցու­ցադ­րու­թեան գի­տա­կան ծրագ­րի նախ­նա­կան տար­բե­րա­կը:
­Հա­յաս­տա­նի Ա­մե­րի­կեան Հա­մալ­սա­րա­նի հայ մա­տե­նագ­րու­թեան թո­ւան­շա­յին գրա­դա­րա­նը Ք­լոտ ­Մու­թա­ֆեա­նը հրա­ւի­րած էր` ներ­կա­յաց­նե­լու կա­տա­րո­ւած աշ­խա­տան­քը:
­Գիտ­նա­կա­նը կ­՛ը­սէ, որ ­Հա­յաս­տա­նէն ետք Ե­րու­սա­ղէ­մը ա­մե­նա­մեծ ու ար­ժէ­քա­ւոր հա­յա­գի­տա­կան շտե­մա­րանն է: ­Ցա­ւօք, այդ ահ­ռե­լի նիւ­թը փակ է:
«­Շատ զբօ­սաշր­ջիկ­ներ Ե­րու­սա­ղէմ կ­՛այ­ցե­լեն եւ ա­նոնց ու­ղե­ցոյ­ցին մէջ նշուած է հայ­կա­կան թա­ղա­մա­սը: Կ­՛եր­թան, բայց մայր տա­ճա­րը այ­ցե­լու­թեան հա­մար բաց է միայն 15:00էն 15:30: ­Յե­տոյ կը տես­նեն սլա­քը ցոյց կու տայ` Armenian museum: Կ­՛եր­թան, փակ է: «­Սիրտս կը ցա­ւի, որ մար­դիկ խան­դա­վա­ռու­թեամբ կու գան, բայց ո­չինչ կը տես­նեն: Ե­թէ մէ­կը կ­՛ու­զէ ի­մա­նալ, զար­գա­նալ, պէտք է օգ­նել ա­նոր: ­Միա­բան­նե­րու կող­մէ մեծ դի­մադ­րու­թիւն կայ: ­Տա­րօ­րի­նակ մտա­ծե­լա­կերպ է` մերն է, պէտք է պա­հենք, օ­տա­րը չտես­նէ, չնա­խան­ձի»,- կ­՛ը­սէ Ք­լոտ-Ար­մէն ­Մու­թա­ֆեան: 700 քա­ռա­կու­սի մեթր տա­րած­քով երկ­յար­կա­նի շէն­քը պէտք է բա­րե­կար­գո­ւի եւ յար­մա­րու­թիւն ստեղ­ծո­ւի մշտա­կան ցու­ցադ­րու­թեան հա­մար:
Ըստ նախ­նա­կան ծրագ­րի` թան­գա­րա­նը պի­տի ու­նե­նայ քա­նի մը բա­ժին, ուր ներ­կա­յա­ցո­ւած պի­տի ըլ­լան ­Սուրբ քա­ղա­քի հայ­կա­կան ժա­ռան­գու­թիւ­նը, Սր­բոց ­Յա­կո­բեանց վան­քը` իր բա­րե­րար­նե­րով եւ ուխ­տա­ւոր­նե­րով, պի­տի ըլ­լայ նաեւ ­Հա­յոց ­Ցե­ղաս­պա­նու­թեան եւ ա­տոր հե­տե­ւանք­նե­րուն, տպագ­րու­թեան վե­րա­բե­րող նիւ­թեր եւ լու­սան­կար­ներ: Ե­րու­սա­ղէ­մի մէջ ա­ռա­ջին տպա­գիր գիր­քը հա­յե­րէն է, եւ տպագ­րա­կան մե­քե­նան ալ կը պա­հո­ւի ­Հա­յոց պատ­րիար­քա­րա­նին մէջ:
Ան կ­՛ը­սէ, որ ար­ժէ­քա­ւոր ցու­ցան­մուշնե­րը շատ են:
­Բա­րե­բախ­տա­բար ա­տոնք լաւ պահ­պա­նո­ւած են եւ վե­րա­կանգն­ման կա­րիք չու­նին:
«Աշ­խար­հի մէջ ­Թո­րոս ­Ռոս­լի­նի եօթ ման­րան­կար կայ, ո­րոնց­մէ չոր­սը Ե­րու­սա­ղէ­մի մէջ է: Այս­տեղ կը պա­հո­ւին 1064 թո­ւի շքեղ Ա­ւե­տա­րա­նը, կա­թո­ղի­կո­սա­կան, պատ­րիար­քա­կան կոն­դակ­նե­րը: ­Հա­յոց պատ­րիար­քա­րա­նին մէջ կը պա­հո­ւի ­Մու­համ­մէտ Մար­գա­րէի ֆեր­մա­նը, նաեւ` ­Սա­լահ ատ ­Տի­նի­նը. Ե­րու­սա­ղէ­մը գրա­ւե­լէ ետք ան իր ստո­րագ­րու­թեամբ ֆեր­ման մը գրեց, որ հա­յե­րուն ձեռք չտան:
«Ե­կե­ղեց­ւոյ` 14րդ ­դա­րու շատ գե­ղե­ցիկ ար­ձա­նագ­րու­թեամբ, փայ­տէ դու­ռը կայ: Աշ­խար­հի մէջ այդ­պի­սի չորս դուռ տե­սած էի` եր­կու­քը Էր­մի­տա­ժի, մէ­կը` ­Հա­յաս­տա­նի պատ­մու­թեան թան­գա­րա­նին, միւ­սը` ­Թէո­դո­սիա­յի մէջ: ­Սա հին­գե­րորդն է»
Ար­ժէ­քա­ւոր ցու­ցան­մոյշ­նե­րուն մէկ մա­սը պի­տի ընդգր­կո­ւի մշտա­կան ցու­ցադ­րու­թեան մէջ: ­Պի­տի պատ­րաս­տուին կրկնօ­րի­նակ­ներ այն ցու­ցան­մուշ­նե­րէն, ո­րոնք պահ­պան­ման յա­տուկ պայ­ման­ներ կը պա­հան­ջեն: ­Տա­րո­ւան ըն­թաց­քին ո­րոշ օ­րեր այ­ցե­լու­նե­րը հնա­րա­ւո­րու­թիւն պի­տի ու­նե­նան դի­տե­լու բնօ­րի­նակ­նե­րը: ­Կը նա­խա­տե­սո­ւի պատ­րաս­տել նաեւ ­հին քա­ղա­քէն դուրս գտնո­ւող 7րդ ­դա­րու հայ­կա­կան ար­ձա­նագ­րու­թեամբ խճան­կա­րի կրկնօ­րի­նա­կը եւ տե­ղադ­րել թան­գա­րա­նի մուտ­քին առ­ջեւ:
­Թան­գա­րա­նի վե­րա­բաց­ման հա­մար անհ­րա­ժեշտ է մօտ եր­կու մի­լիոն եւ­րօ: Ք­լոտ ­Մու­թա­ֆեան կ­՛ը­սէ, որ ­Նուր­հան Պատ­րիար­քը խոս­տա­ցած է հայ­թայ­թել պա­հան­ջո­ւող գու­մա­րը: ­Գա­ղա­փար­նե­րը շատ են, մինչ գործ­նա­կան փու­լին անց­նի­լը դար­ձեալ քննար­կում­ներ պի­տի ըլ­լան: