ԱՐԱ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ
6 Դեկտեմբեր 2017ին, Միացեալ Նահանգներու նախագահ Տանըլտ Թրամփ կայացուց Երուսաղէմը Իսրայէլի մայրաքաղաք ճանչնալու մասին որոշում, որ յառաջացուց արաբական շարք մը երկիրներու, Թուրքիոյ եւ Հռոմի Պապին դժգոհութիւնը: 7 Դեկտեմբերին, պաղեստինեան «Համաս» շարժութի առաջնորդ Իսմայիլ Հանիա նոր ապստամբութիւն սկսելու կոչ ըրաւ: Հայաստանի արտաքին գործոց նախարար Էդուարդ Նալբանդեան, իր կարգին, ըսաւ.- «Երուսաղէմի կարգավիճակի հարցը միջազգային օրակարգի կարեւորագոյն հարցերէն է եւ կրնայ լուծում ստանալ բանակցութիւններու միջոցով՝ իսրայէլեան-պաղեստինեան հակամարտութեան կողմերուն համար ընդունելի կարգաւորման շրջագիծին մէջ»։ «Մեդիամաքս»ը, «Պարզաբանում» խորագիրին տակ, հետագայ իր թողարկումը նուիրած է Երուսաղէմի հայկական թաղամասին։
1) Ինչպէ՞ս յառաջացած է Երուսաղէմի հայկական թաղամասը։
Սուրբ Երկրի հայերու բնակեցման պատմութիւնը սկիզբ կ՛առնէ Ա. դարուն: Մինչ այդ Երուսաղէմի Հին Քաղաքի հայկական թաղամասի տարածքին մենաստան էր, ուր միայն վանականներ կ՛ապրէին: Սուրբ Երկրին մէջ բիւզանդական ճգնաւորութեան հիմնադիրներէն մէկը կը համարուի հայկական ծագում ունեցող Սուրբ Եւփիմիոս։
Այսօր, հին քաղաքը բաժնուած է չորս՝ հայկական, իսլամական, քրիստոնէական եւ հրէական թաղամասերու: Թէեւ համայնքը մեծ չէ, բայց հայերը կը զբաղեցնեն Հին Քաղաքի բաւական զգալի հատուածը. տարբեր գնահատականներով՝ մէկ քառորդէն մինչեւ մէկ վեցերորդ մասը: Դարերու ընթացքին հայկական թաղամասը կառուցուած է Սրբոց Յակոբեանց տաճարին շուրջ:
2) Ինչպիսի՞ն է հայկական թաղամասը այսօր:
Հայկական հատուածի ամբողջ սեփականութիւնը կը պատկանի Երուսաղէմի պատրիարքարանին: Հայոց պատրիարքարանին կը պատկանին ոչ միայն եկեղեցական հողերուն վրայ, ուր կը բնակին քանի մը տասնեակ վանականներ եւ եկեղեցականներ, այլ նաեւ ցանկապատուած համալիրին մէջ ապրող շուրջ 200 հայերու բնակավայրները: Տարբեր տուեալներով՝ քաղաքի այլ հատուածներուն մէջ կը բնակին շուրջ 2 հազար հայեր: Երբ 2000ին տեղի ունեցաւ Հայաստանի նախագահ Ռոպերթ Քոչարեանի այցելութիւնը Իսրայէլ եւ Պաղեստին, Երեւանի մէջ գաղտնի չէին պահեր, որ անոր հիմնական նպատակներէն մէկը հայ համայնքը քաջալերելն էր: Նախագահի մամլոյ քարտուղար Վահէ Գաբրիէլեան կ՛ըսէր, որ Երուսաղէմի կարգավիճակի հարցը կը վերաբերի բոլոր հայերուն, քանի որ հոն գտնուող հոգեւոր եւ նիւթական արժէքները կը պատկանին ամբողջ հայութեան։
3) Ինչպիսի՞ն է Հայաստանի դիրքորոշումը Երուսաղէմի կարգավիճակին վերաբերեալ:
2000ին, Քեմփ Տէյվիտի մէջ տեղի ունեցած բանակցութիւններու ընթացքին, կը նախատեսուէր Հին Քաղաքի բաժանումը երկու մասի: Այդ բանաձեւին համաձայն՝ հրէական եւ հայկական հատուածները կ՛անցնէին Իսրայէլի, իսկ քրիստոնէական եւ մահմետական հատուածները՝ Պաղեստինեան ինքնավարութեան հսկողութեան տակ: Սուրբ Հողի քրիստոնէական՝ հայոց, ուղղափառ եւ կաթոլիկ եկեղեցիներու առաջնորդները տեղեկացուած չէին այս բանաձեւին մասին, եւ դիմեցին Միացեալ Նահանգներու նախագահ Պիլ Քլինթընին, Իսրայէլի վարչապետ Էհուտ Պարաքին եւ Պաղեստինի Ինքնավարութեան ղեկավար Եասէր Արաֆաթին՝ եկեղեցական առաջնորդները բանակցութիւններուն հրաւիրելու առաջարկով, որպէսզի «հաւաքական ներկայութիւնը Երուսաղէմի մէջ յստակ պահպանուի եւ ամբողջութեամբ երաշխաւորուած ըլլայ»: «Մենք Հին Քաղաքի քրիստոնէական եւ հայկական թաղամասերը կը նկատենք իբրեւ յարակից եւ անբաժանելի՝ ընդհանուր ճակատագիրով ամուր միացուած հատուածներ»,- կը գրէին եկեղեցիներու առաջնորդները:
2000ի վերջաւորութեան, Հայաստանի արտաքին գործոց նախարար Վարդան Օսկանեան յայտարարած էր, որ Հայաստան դէմ է Երուսաղէմի հայկական եւ քրիստոնէական թաղամասերու բաժանումին: «Կը կարծենք, որ Երուսաղէմի կարգավիճակի հարցի որեւէ լուծման պարագային, հայկական թաղամասը պէտք չէ անջատուի քրիստոնէականէն: Հայոց պատրիարքարանը՝ յունական եւ լատինական պատրիարքութիւններուն հետ միասին, դարերու ընթացքին եղած է «Երուսաղէմի քրիստոնէական դէմքը»,- ըսած էր նախարարը:
Վարդան Օսկանեան իր յուշերուն մէջ, Քեմփ Տէյվիտի բանակցութիւններուն մասին, կը գրէ.-
«Հանդիպումը մեծ յոյսեր յառաջացուցած էր: Կ՛ակնկալուէր, որ կրնայ լուրջ բեկում տեղի ունենալ: Կողմերը իսկապէս շատ մօտ էին հարցի հանգուցալուծման, բայց վերջաւորութեան բանակցութիւնները տապալեցան:
Պատճառը, հիմնականօրէն, Երուսաղէմի հարցով համաձայնութեան հասնելու անկարողութիւնն էր: Անշուշտ, կային նաեւ այլ հարցեր՝ փախստականներու վերադարձ, վերաբնակեցման հարցեր եւ այլն, սակայն հիմնական խոչընդոտը Երուսաղէմի տարբեր հատուածներու հանդէպ կողմերու իրաւական վերահսկողութեան հարցն էր»:
2014ի ամրան, Երեւանի մէջ ընդունելով Երուսաղէմի հայոց պատրիարք Նուրհան Արք. Մանուկեանը, Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսեան ըսաւ.- «Հայաստանի Հանրապետութիւնը պատրաստ է, անհրաժեշտութեան պարագային, աջակցութիւն ցուցաբերելու Երուսաղէմի հայոց պատրիարքութեան՝ իր այդ կարեւորագոյն առաքելութեան իրականացման ճանապարհին»:
4) Ինչպիսի՞ն է պաղեստինցիներու դիրքորոշումը:
Օգոստոս 2000ին, Քեմփ-Տէյվիտի մէջ տեղի ունեցած բանակցութիւններու ձախողումէն ետք, Պաղեստինի Ինքնավարութեան առաջնորդ Եասէր Արաֆաթ հերքեց այն հաղորդագրութիւնները, ըստ որոնց՝ ինք համաձայնած էր Իսրայէլի հսկողութեան տակ ձգելու Երուսաղէմի հայկական թաղամասը:
Արաֆաթ պաղեստինեան «Այեամ» (Al-Ayyam) թերթին յայտնած էր. «Հայկական թաղամասը մեզի կը պատկանի. մենք ու հայերը մէկ ժողովուրդ ենք»:
Հոկտեմբեր 2002ին, Արաֆաթ Լոնտոնի մէջ լոյս տեսնող արաբական «Հայաթ» (Al-Hayat) թերթին տուած հարցազրոյցին ընթացքին յայտարարած էր.- «Իսրայէլ կ՛ուզէր վերահսկել Երուսաղէմի հայկական թաղամասը, իսկ ես ըսի անոնց, որ երբեք չեմ դաւաճաներ հայերուն»:
Հոկտեմբեր 2011ին, Պաղեստինի նախագահ Մահմուտ Ապաս Սթրազպուրկի մէջ յայտարարած էր. «Բոլոր միաստուածեան կրօնները իրաւունք ունին ազատօրէն իրականացնելու իրենց հաւատամքը Երուսաղէմի մէջ»։