Դպ­րաց, կի­սա­սար­կա­ւա­գաց եւ սար­կա­ւա­գաց ձեռ­նադ­րու­թիւն­ներ՝ Թե­սա­ղո­նի­կէի մէջ

Շա­բաթ՝ 10 եւ Կի­րա­կի՝ 11 Նո­յեմ­բեր 2018ն, Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին» ե­կե­ղեց­ւոյ մեծ ըն­տա­նի­քին հա­մար, ե­ղան պատ­մա­կան եւ ան­նա­խըն­թաց օ­րեր, յատ­կա­պէս ու մաս­նա­ւո­րա­բար հո­գե­ւոր սպա­սա­ւոր­ման ա­ռա­քե­լու­թեան նպա­տա­կով։ Այդ­պէ՛ս, Շա­բաթ՝ 10 Նո­յեմ­բեր 2018ի ե­րե­կո­յեան ժա­մը 6ին, հան­դի­սա­պե­տու­թեամբ թե­մի բա­րե­ջան ա­ռաջ­նորդ Գե­ղամ Արք. Խա­չե­րեա­նի, ըն­կե­րակ­ցու­թեամբ շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ Ս­տե­փա­նոս Վրդ. Փա­շա­յեա­նի, մաս­նակ­ցու­թեամբ ե­կե­ղեց­ւոյ սպա­սա­ւոր­նե­րուն եւ ներ­կա­յու­թեամբ Թե­սա­ղո­նի­կէի հա­յե­րու հոծ բազ­մու­թեան, տե­ղի ու­նե­ցաւ Կի­րակ­նա­մուտ­քի Ժա­մեր­գու­թիւն։
Ժա­մեր­գու­թեան ա­ւար­տին, ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան Հայ­րը՝ զգես­տա­ւորուած, խար­տա­ւի­լա­կու­թեամբ շըր-ջա­նի Հո­գե­ւոր Հո­վի­ւին եւ նո­ւի­րեալ­նե­րուն, թա­փօ­րով դուրս ե­կան ե­կե­ղեց­ւոյ ա­ջա­կող­մեան ա­ւան­դա­տու­նէն՝ մին­չեւ Ա­տեան եւ Դաս, կա­տա­րե­լու դպրաց ձեռ­նադ­րու­թիւ­նը ե­կե­ղեց­ւոյ սպա­սա­ւոր­նե­րէն Վահ­րատ Թէ­քօղ­լուի, Էտ­վին Զամ­պաք­ճեա­նի, Պատ­րիկ Մա­րու­քեա­նի, Կա­րա­պետ Նա­տեա­նի եւ Պետ­րոս Հա­լա­ճեա­նի։ Սրբա­զան Հայ­րը յա­ջոր­դա­բար վե­րո­յի­շեալ անձնա­ւո­րու­թիւն­նե­րուն յանձ­նեց սկզբնա­կան աս­տի­ճան­նե­րը՝ Սաղ­մո­սեր­գու­ներ եւ ա­ւե­լա­ծու­ներ, սաղ­մոս­նե­րու ըն­թեր­ցա­նու­թեամբ եւ շա­րա­կան­նե­րու եր­գե­ցո­ղու­թեամբ եւ յոր­դո­րա­կան ա­ղօթք­նե­րով նո­ւի­րեալ­նե­րու մա­զե­րէն խա­չա­ձեւ կտրե­լով՝ երկ­րա­ւոր աշ­խար­հիկ ցան­կու­թիւն­նե­րը հե­ռա­նա­լու նպա­տա­կով, ա­պա՝ յանձ­նեց Սաղ­մո­սա­գիր­քը եւ յոր­դո­րեց գի­տակ­ցօ­րէն հա­ւա­տալ ձեր եր­գած­նե­րուն եւ ձեր հա­ւա­տա­ցած­նե­րը գոր­ծով ցոյց տա­լու։ Ա­պա՝ յանձ­նեց յա­ջոր­դա­բար դռնա­պա­նու­թեան, ըն­թեր­ցո­ղու­թեան, երդմ­նե­ցուց­չու­թեան եւ ջա­հըն­կա­լու­թեան 4 աս­տի­ճան­նե­րը՝ բա­նա­լիով ե­կե­ղեց­ւոյ դու­ռը ա­ղօթ­քով բա­նա­լու եւ գո­ցե­լու, ա­ռա­քե­լա­կան գիր­քե­րով տե­ղե­կա­նա­լու Աս­տու­ծոյ խօս­քին ու պատ­մե­լու զայն, Մաշ­տո­ցին մէջ գրո­ւած­նե­րը գոց սոր­վե­լու, մո­մի աշ­տա­նա­կով՝ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ջա­հերն ու կան­թեղ­նե­րը վա­ռե­լու եւ գի­նիի դա­տարկ բա­ժա­կա­մա­նով՝ Ս. Պա­տա­րա­գի գի­նին ա­նոր մէջ լեցնե­լու։
Ա­պա՝ Պատ­րիկ Մա­րու­քեա­նին յանձ­նեց ու­րա­րակ­րու­թեան պաշ­տօ­նը՝ իր ու­սին ան­ցը­նե­լով եւ օրհ­նե­լով սուրբ ու­րա­րը։ Վեր­ջա­պէս, Էտ­վին Զամ­պաք­ճեա­նին եւ Կա­րա­պետ Նա­տեա­նին յանձ­նեց նաեւ կի­սա­սար­կա­ւա­գու­թեան պաշ­տօ­նը՝ ա­նոնց ձախ բա­զու­կին դնե­լով բազ­կու­րար­նե­րը, տա­լով դա­տարկ սկիհն ու մաղզ­ման, Պա­տա­րա­գի լման զգեստ մը, շուշ­փայ մը եւ խորհր­դա­տետ­րը՝ ար­թուն կեր­պով եւ զգու­շու­թեամբ կա­տա­րե­լու զա­նոնք։
Ա­ւար­տին, թե­մա­կալ ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը իր Հայ­րա­կան Պատ­գա­մը փո­խան­ցեց ներ­կա­նե­րուն ու յատ­կա­պէս նո­ւի­րեալ­նե­րուն, որ այս փոքր աս­տի­ճան­նե­րով պի­տի շա­րու­նա­կէք ձեր ծա­ռա­յու­թիւ­նը մա­տու­ցել այս ե­կե­ղեց­ւոյ ու մա­նա­ւանդ մեր ժո­ղո­վուր­դի զա­ւակ­նե­րուն, որ­պէս­զի Տի­րոջ փառ­քը ձեր մի­ջո­ցաւ հիւ­սո­ւի։ Իւ­րա­քան­չիւր աս­տի­ճա­նի յանձն­ման պա­հուն՝ Սր­բա­զան Հայ­րը ման­րա­մաս­նօ­րէն լու­սա­բա­նեց, թէ ի՛նչ պէտք է ը­նել՝ պար­տա­ւո­րու­թեանց գի­տակ­ցու­թիւ­նը ա­ռա­ւել եւս ի­րենց մէջ դրոշ­մե­լու։
Ա­պա՝ «­Հա­յաս­տան» սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ օ­րո­ւան նո­ւի­րեալ­նե­րուն կող­մէ պատ­շաճ հիւ­րա­սի­րու­թիւն։
***
Իսկ Կի­րա­կի՝ 11 Նո­յեմ­բեր 2018ի ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մը 9։30ի Ժա­մեր­գու­թե­նէն ան­մի­ջա­պէս ետք, ըն­թացք ա­ռաւ Ա­ռաջ­նոր­դա­կան եւ Ե­պիս­կո­պո­սա­կան հան­դի­սա­ւոր Ս. Պա­տա­րա­գը։ Ս. Պա­տա­րա­գը մա­տու­ցեց թե­մի բա­րե­ջան ա­ռաջ­նորդ Գե­ղամ Արք. Խա­չե­րեան։ Ս. Պա­տա­րա­գի ըն­թաց­քին, տե­ղի ու­նե­ցաւ սար­կա­ւա­գա­կան ձեռ­նադ­րու­թիւ­նը Էտ­վին Կիս. Սրկ. Զամ­պաք­ճեա­նի։
«­Զի ո­ղոր­մած…»էն ան­մի­ջա­պէս ետք, պա­տա­րա­գիչ Սր­բա­զան Հայ­րը, «Ու­րախ լեր…» եր­գե­ցո­ղու­թեամբ, խնկար­կեց հոծ բազ­մու­թեան եւ ե­կե­ղեց­ւոյ սպա­սա­ւոր­նե­րու սաղ­մո­սա­սա­ծու­թեամբ եւ խար­տա­ւի­լակ Հայր Սուր­բի օգ­նու­թեամբ, նո­ւի­րեալ Էտ­վին Կիս.Սրկ.ը ձա­խա­կող­մեան աս­տի­ճան­նե­րէն ծնկա­չոք մօ­տե­ցաւ ու բարձ­րա­ցաւ Ս. Խո­րան՝ ստա­նա­լու սար­կա­ւա­գու­թեան պաշ­տօ­նը։ Խար­տա­ւի­լակ Հայր Սուր­բի եւ ձեռ­նադ­րող Սր­բա­զան Հօր հարց ու պա­տաս­խա­նով, Էտ­վին Կիս.Սրկ.ը սար­կա­ւա­գու­թեան պաշ­տօ­նին կան­չո­ւե­ցաւ եւ ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր Ս. Ա­ջով եւ ա­ղօ­թա­սա­ցու­թեամբ մօ­տե­ցաւ Ս. Սե­ղա­նին։ Յու­զիչ պա­հը ար­դէն հա­սած էր, երբ նո­ւի­րեա­լը դէ­պի ա­րեւ­մուտք դառ­նա­լով՝ դէ­պի ժո­ղո­վուրդ, ձեռ­քե­րը վեր վերց­նե­լով, ա­փե­րը բաց եւ ձեռ­նադ­րիչ Սր­բա­զան Հօր գլխա­ւո­րու­թեամբ ե­րեք ան­գամ «Աս­տո­ւա­ծա­յին եւ երկ­նա­ւոր շնորհ…»ը եր­գե­լով դպրու­թե­նէ սար­կա­ւա­գու­թեան կան­չեց նո­ւի­րեա­լը՝ իր ան­ձին եւ ամ­բողջ ժո­ղո­վուր­դին տո­ւած վկա­յու­թեան հա­մա­ձայն։ Ներ­կա­նե­րուն կող­մէ եր­գո­ւե­ցաւ «Ար­ժա­նի է»։ Ա­պա՝ ձեռ­նադ­րիչ Սր­բա­զան Հայ­րը իր ձեռ­քը դրաւ նո­ւի­րեա­լին վրայ եւ բո­լո­րին յոր­դո­րեց ա­ղօ­թել ա­նոր հա­մար, որ­պէս­զի ար­ժա­նի ըլ­լայ սար­կա­ւա­գու­թեան իր պաշ­տօ­նը ա­նա­րատ կեր­պով կա­տա­րե­լու Աս­տու­ծոյ Ս. Սե­ղա­նին առ­ջեւ։
Շա­րու­նա­կո­ւե­ցաւ Ս. Պա­տա­րա­գը՝ հաս­նե­լով մին­չեւ «Ող­ջոյն…»։ «Ող­ջոյն…»ի ժա­մա­նակ, նո­ւի­րեա­լը դար­ձեալ ծուն­կի ե­կաւ ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան Հօր առ­ջեւ, ստա­ցաւ Տի­րոջ ձեռ­քէն մա­քուր եւ սուրբ ու­րա­րը։ Ա­պա՝ թե­մա­կալ ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան Հայ­րը յանձ­նեց Ս. Ա­ւե­տա­րա­նը՝ զայն կար­դա­լու, ինչ­պէս նաեւ բուր­վա­ռը՝ Ս. Պա­տա­րա­գի խոր­հուր­դին ժա­մա­նակ խնկար­կե­լու եւ ա­նոյշ հոտ բու­րե­լու։
Ա­ւար­տին՝ ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան Հայ­րը իր Հայ­րա­կան Պատ­գա­մը փո­խան­ցեց, շնոր­հա­ւո­րե­լով բո­լո­րը Շա­բաթ օ­րո­ւան դպրաց, ու­րա­րի, կի­սա­սար­կա­ւա­գու­թեան եւ սար­կա­ւա­գու­թեան պաշ­տօն ստա­ցող­ներն ու ա­նոնց հա­րա­զատ­նե­րը, ինչ­պէս նաեւ Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին» ե­կե­ղեց­ւոյ մեծ ըն­տա­նի­քը եւ նո­ւի­րեալ­նե­րուն յոր­դո­րեց նո՛յն նա­խան­ձախնդ­րու­թեամբ ու բծախնդ­րու­թեամբ շա­րու­նա­կե­լու ի­րենց ծա­ռա­յու­թիւ­նը հան­դէպ Ս. ե­կե­ղեց­ւոյ, հայ ազ­գին ու մեր ժո­ղո­վուր­դի զա­ւակ­նե­րուն պայ­ծա­ռաց­ման ի խնդիր։
Ս. Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին, Էտ­վին Սրկ. յա­նուն իր եւ Շա­բաթ օ­րո­ւան դպրաց եւ կի­սա­սար­կա­ւա­գաց պաշ­տօն­նե­րը ստա­ցող ե­կե­ղեց­ւոյ սպա­սա­ւոր­նե­րուն, իր սրտի խօս­քը ու­նե­ցաւ եւ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան Հօր, ե­կե­ղեց­ւոյ Թա­ղա­կա­նու­թեան եւ հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դին, որ ար­ժա­նի տե­սան ի­րենց այս պաշ­տօն­նե­րը յանձ­նե­լու եւ խոս­տա­ցան ա­ռա­ւել եւս, նոր թա­փով ու ե­ռան­դով շա­րու­նա­կե­լու ի­րենց ծա­ռա­յու­թիւ­նը։ Ա­ւար­տին՝ ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան Հայ­րը նո­ւի­րեալ­նե­րուն յանձ­նեց մէ­կա­կան գե­ղե­ցիկ խա­չեր։
Ա­պա՝ «­Հա­մազ­գա­յին» Հայ Կր­թա­կան եւ Մ­շա­կու­թա­յին Միու­թեան Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ղ. Սա­րեան» մաս­նա­ճիւ­ղի վար­չու­թեան, ինչ­պէս նաեւ օ­րուան նո­ւի­րեա­լին եւ կարգ մը ան­հատ կա­մա­ւոր­նե­րու կող­մէ, «­Հա­յաս­տան» սրա­հէն ներս տե­ղի ու­նե­ցաւ պատ­շաճ հիւ­րա­սի­րու­թիւն։
Այս ու­րախ ա­ռի­թով՝ Թե­սա­ղո­նի­կէի «Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին» ե­կե­ղեց­ւոյ Հո­գե­ւոր Հո­վի­ւը, Թա­ղա­կան Խոր­հուր­դը, ինչ­պէս նաեւ շրջա­նի ազ­գա­յին կա­ռոյց­նե­րու, հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու եւ միու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը շնոր­հա­ւո­րե­ցին բո­լոր նո­ւի­րեալ­նե­րը, ո­րոնք ստա­ցան դպրաց, ու­րա­րի, կի­սա­սար­կա­ւա­գաց եւ սար­կա­ւա­գաց պաշ­տօն­նե­րը՝ մաղ­թե­լով յա­ջո­ղու­թիւն եւ բա­րի ա­ռա­քե­լու­թիւն ա­նոնց ծա­ռա­յու­թեանց մէ­ջ։

ԹՂԹԱԿԻՑ