Գոյժ-Թագւոր Գազանճեան

Ուր­բաթ՝ 27 Ապ­րի­լին, 85 տա­րե­կան հա­սա­կին մէջ, յա­ւի­տե­նա­պէս իր աչ­քե­րը փա­կեց Յու­նաս­տա­նի Հայ Կրթա­կան եւ Մ­շա­կու­թա­յին Միու­թեան՝ բա­ռին իս­կա­կան ա­ռու­մով հա­ւա­տա­րիմ վե­թե­րան մեր ըն­կեր­նե­րէն Թագ­ւոր Գա­զան­ճեան:
Հան­գու­ցեալ մեր սի­րե­լի ըն­կե­րը 50 տա­րիէ ա­ւե­լի ծա­ռա­յած է Հա­մազ­գա­յի­նի «­Յա­կոբ Փա­փա­զեան» երգ­չա­խում­բին, իբ­րեւ ան­դամ եւ յա­ճախ իբ­րեւ մե­նա­կա­տար, ինչ­պէս նաեւ «Ար­շա­ւիր Գա­զան­ճեան» թա­տե­րա­խում­բի գե­ղա­րո­ւես­տա­կան բնա­գա­ւառ­նե­րէն ներս, ա­ռաջ­նա­կարգ ու խոր­քա­յին կա­րե­ւոր դե­րեր մարմ­նա­ւո­րե­լով յու­նա­հայ գա­ղու­թի ար­ժա­նա­ւոր ու ան­մո­ռա­նա­լի բե­մադ­րիչ՝ Ար­շա­ւիր Գա­զան­ճեա­նի եւ Կար­պիս Ֆու­րուն­ճեա­նի ղե­կա­վա­րու­թեամբ ան­զու­գա­կան թա­տե­րա­կան ներ­կա­յա­ցում­ներ ու­նե­նա­լով, նոյ­նինքն մեր եր­կու բե­մադ­րիչ­նե­րու եւ հոյլ մը տա­ղան­դա­ւոր եր­գիչ դե­րա­սան­նե­րու հետ, ինչ­պէս՝ Ծա­ղիկ Գա­զան­ճեան, Ա­րուս Գ­րի­գորեան, Սի­րա­նուշ Չա­լը­քեան, Կար­պիս Վար­դա­նեան, Կա­րօ Ղե­ւոն­դեան, Մա­րօ Օն­նի­կեան, Մատ­թէոս Ա­ջա­պա­հեան, Պետ­րոս Պար­սա­մեան, Մա­րի Աւ­շա­րեան, Յա­րու­թիւն Սա­րա­ճեան, Ե­ղիս Թեր­զի­պա­շեան, Կիւ­լա Գա­րա­պա­ճա­քեան, Տիգ­րան Սէ­լի­մեան, Գ­րի­գոր Մի­նա­սեան եւ շատ մը ու­րիշ­ներ:
Կա­տա­կեր­գու­թիւն, ող­բեր­գու­թիւն, օ­փե­րա եւ օ­փե­րեթ հայ թա­տե­րա­գիր­նե­րու թէ յու­նա­րէ­նէ հա­յե­րէն թարգ­մա­նո­ւած թատ­րեր­գու­թիւն­ներ, մեր ազ­գա­յին ու յե­ղա­փո­խա­կան կեան­քէ ներշն­չո­ւած գրա­կա­նու­թե­նէն քա­ղո­ւած գլուխ­գոր­ծոց­նե­րէ մարմ­նա­ւո­րո­ւած դե­րեր, ո­րոնք մին­չեւ այ­սօր թարմ ու կեն­դա­նի կը մնան յու­նա­հայ մշա­կու­թա­սէր հա­սա­րա­կու­թեան միտ­քին ու հո­գիին մէջ: Բայց այս բո­լո­րէն ա­ւե­լի կը պաշ­տէր Կո­մի­տա­սը, Լե­ւոն Շան­թը, Շիր­վան­զա­դէն եւ Գաբ­րիէլ Սուն­դու­կեա­նը:
Ըն­կեր Թագ­ւոր՝ հա­մեստ նկա­րագ­րի տէր անձ­նա­ւո­րու­թիւն մը, պար­տա­ճա­նաչ, ժա­մա­ցոյ­ցի մը կա­նո­նա­ւո­րու­թեամբ յա­ջո­ղա­պէս կ’ամ­բող­ջաց­նէր իր ստանձ­նած բո­լոր պար­տա­ւո­րու­թիւն­նե­րը գե­րա­գոյն յա­ջո­ղու­թեամբ իր ա­ւար­տին հասց­նե­լով զա­նոնք:
Նոյն տա­րի­նե­րուն՝ մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րած էր նաեւ Հայ Կա­թո­ղի­կէ ե­կե­ղեց­ւոյ թա­տե­րա­խում­բին, գոր­ծա­կից­ներ ու­նե­նա­լով տոքթ. Ժագ Զա­քա­րեա­նը, Զա­րու­հի Զա­քա­րեա­նը, Նա­զիկ Չէր­քէ­զեա­նը, Շա­քէ Ղե­ւոն­դեա­նը, Մե­րի Փա­փա­տո­փու­թու­լու եւ ու­րիշ­ներ, իր փոր­ձա­ռու­թիւ­նը, տա­ղան­դն ու ու­նա­կու­թիւն­նե­րը ներդ­նե­լով նաեւ այս թա­տե­րա­խում­բի ներ­կա­յա­ցում­նե­րու յա­ջո­ղու­թեան, այդ յա­ջո­ղու­թեան մէջ իր լուռ, բայց կա­րե­ւոր բա­ժի­նը ստանձ­նե­լով:
Յու­նաս­տա­նի Հա­մազ­գա­յի­նի Շր­ջա­նա­յին Վար­չու­թիւ­նը՝ իր տա­րի­նե­րու վաս­տա­կին իբ­րեւ նո­ւա­զա­գոյն ար­տա­յայ­տու­թիւն, Նո­յեմ­բեր 2003ին խմբա­յին պար­գե­ւատ­րու­մի հրա­պա­րա­կա­յին յո­բե­լի­նա­կան հան­դի­սու­թեան մը ըն­թաց­քին, յա­տուկ յու­շա­տախ­տա­կով պար­գե­ւատ­րած էր զինք, ար­ժա­նաց­նե­լով զայն պա­տո­ւոյ ան­դա­մի պա­տի­ւին:
Ըն­կեր Թագ­ւոր Գա­զան­ճեա­նի պէս մար­դիկ, հայ մշա­կոյ­թի ներ­կա­յի ու ա­պա­գա­յի ոս­կեայ բա­նա­լին կը կազ­մեն, հայ կեան­քի մեր ազ­գա­յին ու քա­ղա­քակր­թա­կան հա­սա­րա­կու­թեան շա­րու­նա­կու­թեան ե­րաշ­խի­քը հան­դի­սա­նա­լով:
Մ­շա­կոյ­թի պատ­մու­թիւ­նը մեր օ­րե­րուն շատ ա­րագ քայ­լե­րով կ’ըն­թա­նայ: Ա­րագ ըն­թա­նա­լով հան­դերձ սա­կայն, իր ե­տին թան­կա­գին ու ա­նա­ռար­կե­լի հետ­քեր կը ձգէ, որ­պէս­զի նո­րե­րը ար­ժա­նա­ւոր հե­տե­ւո­ղա­կա­նու­թեամբ օ­րի­նա­կո­ւին եւ մեր մշա­կոյ­թի ու ա­րո­ւես­տի չմա­շող զի­նա­նո­ցը լրաց­նեն ու հա­մալ­րեն միեւ­նոյն բծախնդ­րու­թեամբ, օ­րի­նա­կե­լի պար­տա­ճա­նա­չու­թեամբ ու ան­շեղ նո­ւի­րու­մով:
Մա­հո­ւան ա­ռի­թով, իր կեն­սա­տու գոր­ծին ար­ժե­ւո­րումն ու գնա­հա­տու­մը ը­նե­լով՝ խո­րունկ յար­գան­քով կը խո­նար­հինք իր ան­թա­ռամ յի­շա­տա­կին առ­ջեւ:
***
Երկուշաբթի՝ 30 Ապրիլին, Ֆիքսի հայ կաթողիկէ «Ս. Գրիգոր Լուասաւորիչ» եկեղեցւոյ մէջ տեղի ունեցաւ ընկ. Թագւոր Գազանճեանի թաղման կարգը: Յետ արարողութեան Համազգայինի Շրջանային Վարչութեան անունով դամբանախօսեց Ատիկէի «Սօս-Վանի» մասնաճիւղի ատենապետ ընկ. Ժագ Տամատեան:
Յուղարկաւորութեան ներկայ էին Համազգայինի ընտանիքի՝ վարչական, երգչախումբի, թատերախումբի, հանգուցեալի անցեալի գործակիցներ եւ ընկերոջ յիշատակը յարգողներ:

Յու­նաս­տա­նի Հա­մազ­գա­յի­նի
Շր­ջա­նա­յին Վար­չու­թիւն