Թեսաղոնիկահայ կեանքի ծառը տերեւաթափ մը եւս ունեցաւ անցեալ Ապրիլին։ Հիւսիսային Յունաստանի մէջ յարգանք վայելած մեր հայրենակիցներէն՝ Գէորգ Գույումճեան իր աչքերը փակեց 90 տարեկանին, ետին թողնելով բազմամեայ գործունէութեան աւանդ մը։
Հանգուցեալը ծնած էր 1934-ին Տիտիմոթիքօ։ Իր ընտանիքը հաստատուած էր Թրակիոյ մէջ Փոքր Ասիոյ աղէտէն առաջ։ Իր աշակերտական տարիները անցուց Տիտիմոթիքոյի եւ Ալեքսանտրուպոլսոյ մէջ, իսկ փոքր տարիքէն լծուեցաւ աշխատանքի՝ օգտակար դառնալու համար ընտանիքի կարիքներուն։ Աւելի յետոյ, ան արժանացաւ բարձրագոյն ուսման՝ աւարտելով Պոլսոյ Բազմարուեստից համալսարանի մեքենագիտութեան եւ ելեկտրագիտութեան ճիւղը։ Իսկ իր ուսումը իրագործուեցաւ շնորհիւ Պոլսոյ պատրիարքարանէն ստացած կրթաթոշակի մը։ Աւելի յետոյ, Աթէնքի Մեցովիօ բազմարուեստից վարժարանը հաստատեց իր վկայականը եւ ստացաւ իր ուսանած մասնագիտութեան պաշտօնական ճանաչում։ 1960-ական թուականներուն ծառայեց որպէս Յունաստանի ելեկտրական պետական սպասարկութեան տնօրէն, իսկ աւելի յետոյ արժանացաւ տնօրէնի աւելի բարձր պաշտօններու Թեսաղոնիկէի ճիւղին մէջ։
Տակաւին ուսանող Պոլսոյ մէջ, Գէորգ Գույումճեան եղաւ հայ ազգային կեանքի հաւատաւոր սպասարկու մը, միշտ ի մտի ունենալով հայ ինքնութեան պահպանման նպատակը սփիւռքի կեանքէն ներս։ Աւելի յետոյ Թրակիոյ մէջ, իսկ մասնաւորապէս Թեսաղոնիկէի մէջ, ան կարեւոր ներդրում ունեցաւ հայրենիքի օժանդակութեան եւ հայ համայնքի ծառայութեան բնագաւառներէն ներս։
Երկար տարիներ, ստանձնեց Հ.Բ.Ը.Մ.-ի Թեսաղոնիկէի մասնաճիւղի ատենապետութիւնը, սատար հանդիսանալով միութեան ծրագիրներու գործադրութեան եւ նիւթական ինքնաբաւ վիճակին։
Հայաստանի վերանկախացումէն ետք օգտակար եղաւ բազմաթիւ հայրենակիցներու, որոնք արտագաղթեցին հայրենիքէն եւ Յունաստանի մէջ որոնեցին նոր կեանքի մը տեսլականը։ Գէորգ, իր ընձեռած օգնութեան ճամբով, հետամուտ եղաւ նորահաստատ հայրենակիցները կապել թեսաղոնիկահայ ազգային կեանքին։
Հ.Հ. դեսպանատան հաստատման առաջին տարիներէն, ան գործնական ներդրում ունեցաւ անոր բարւոք գործունէութեան, դառնալով նաեւ պատուոյ խորհրդական։ Իր ծառայութեան համար ստացաւ Հայաստանի պատուոյ անցագիրը։ Այլ հայրենակիցներու հետ, հիմնեց Հայաստանի ու Արցախի բարեկամներու միութիւնը, որ մարդասիրական ծրագիրներու ճամբով նպաստեց հայրենի սահմանամերձ գիւղերու ջրամատակարարման։
Հայաստան Համահայկական հիմնադրամի հանգանակութիւններուն միջոցով, ան կարեւոր ներդրում ունեցաւ Վանաձորի մէջ մանկամսուրի մը հիմնադրութեան։ Հայրենիքի ու Արցախի զարգացման համար ունեցած իր անշահախնդիր ծառայութեան դիմաց, ան ստացաւ «ազգի նուիրեալ» պատուոյ շքանշանը հայրենի պետութեան կողմէ։
Կազմած ըլլալով հայկական շունչով ընտանիք մը, իր անմիջական շրջապատին փոխանցեց ջերմ հայրենասիրական զգացումներ, նոյն թափով ծառայելու համար Հայաստանին ու Արցախին։
Յարգանք՝ իր յիշատակին։
Ա.Ճ.