Մաննիկ Պէօրէքճեան Աշրեան
19 Դեկտեմբերին եռամսեայ մը լրացաւ Գաւալայի համայնքին համար լուրջ կորուստէ մը։
Աբրահամ Աշրեանը տաքրս էր, եղբայրական իրական կապերով 55 երկար տարիներ։ Աբրահամը անձ մըն էր ազնիւ, համեստ, արժանապատիւ, ծառայասէր անկեղծ աջակցութեամբ ոչ միայն ազգականներու եւ բարեկամներու, այլ հայ թէ յոյն հանրութեան մէջ ընդհանրապէս, ամէն կարիքաւորի կողքին։
Ծնած էր Գաւալա 1945-ին, ուսանած էր Թեսաղոնիկէի «Անաթոլիա» գոլէճին մէջ ու ապա «ΑΣΟΕΕ» համալսարանը: Ինք շարունակած էր ընտանեկան սրճագործի ընկերութիւնը, որ սուրճի, համեմներու և բոյսերու վաճառականութեան աւելի քան 100 տարուայ պատմութիւն գրած էր Գաւալայի մէջ: Այնքան տպաւորիչ, որ այսօրուայ վաճառականը Աշրեան մականունին տեղ, ինք ընտրած է «Հայը»՝ «Ο Αρμένος» խորհրդանշական տիտղոսը:
Աբրահամը նուիրեալ ծառայող էր ոչ միայն իբրեւ թաղային Մարմնոյ ատենապետ եւ Հ.Գթ. Խաչի անդամ, այլ նաեւ յունական թէ միջազգային բարեսիրական կազմակերպութիւններու, ինչպէս «Γιατροί του Κόσμου» եւ այլն կողքին, միշտ հաւատարիմ անշահախնդիր ծառայելու սկզբունքին:
Իր անձին հանդէպ յարգանքն ու գնահատանքը զգալի եղան իր յուղարկաւորութեան օրուայ դամբանականներէն: Շրջանի հոգեւոր հովիւ եւ առաջնորդական փոխանորդ Գերպ. Տէր Յովհաննէս Ծ. վրդ. Սաղտըճեանէն, յոյն մեթրոպոլիտ Գերաշնորհ Սթեֆանոսէն եւ Արեւելեան Մակեդոնիոյ ու Թրակիոյ միջթաղային խորհուրդի, Գաւալայի քաղաքապետարանի, միջազգային բարեսիրական կազմակերպութեան եւ «Անաթոլիա» գոլէճի շրջանաւարտներու ներկայացուցիչներէն լսուեցան յուզիչ խօսքեր իր ազնուութեան եւ ծառայասիրութեան մասին: Հակառակ խորունկ վշտիս, պարտականութիւն զգացի այս քանի մը տողերով փոքր ծաղիկ մը զետեղել գերեզմանին՝ իր երկրային կեանքը մարդկայնութեամբ լիցքաւորած «եղբօրս» յիշատակին:
