Գրադարանիս գրասեղանին վրայ կան վերջերս Երեւանի մէջ հրատարակուած տասնեակ մը գիրքեր, որոնք իրենց հերթին կը սպասեն… խօսելու։
Այս մէկը սակայն ուրիշ է, կը հրմշտկէ, որ առաջ անցնի։
Բառերուն ու երաժշտութեան հեղինակը ազգային հանրածանօթ երգիչ Գուսան Հայկազունն է, որ անձամբ նուիրեց զայն ինծի։ Չդիմացայ իր հրմշտուկին եւ սկսայ իրմով զբաղիլ ու զինք (երգարանը) ուզեցի ծանօթացնել երգասէր ու ընթերցասէր հասարակութեան։
Երգարանին խորագիրն է «Հայեր միացէ՛ք»։ Անոր սկիզբի էջերուն տպաւորապաշտ էջեր ունին Արմինէ Հայկազուն, որ խմբագիրն է նաեւ գիրքին, Գրիգոր Գուզիկեան, Արսէն Գրիգորեան, Վրէժ Սարուխանեան, որոնք վաստակաւոր ու անուն ունեցող երգիչներ են, ծանօթ երգչախումբի ղեկավար, գրող ու հրապարակախօս, եւ որոնք անկեղծօրէն ու արժանավայել կերպով կը գնահատեն ժողովրդասէր Հայկազունի տարիներէ ի վեր կատարած հայրենանուէր գործը։
Այս գիրքին մէջ յատկանշական են նաեւ գրեթէ բոլոր երգերուն ընկերացող երաժշտական նոթագրութիւնները, երգերուն կապակցութեամբ տրուած բացատրութիւններն ու քերթուածներուն ընդմէջէն սաւառնող ազգային ոգին։
Այս երգարանի ներսի վերջին կողքին, հնարամիտ կերպով միացուած է, բոլոր երգերը լսելի դարձնող փոքր երգասկաւառակ մը։ Երգարանը կը սկսի «Հայեր, միացէ՛ք» հայրենակերտիչ ու անմոռանալի ազգայնաշունչ երգով, զոր Հայկազուն գրած է 1988ի Մայիսին, Արցախեան ժողովրդական շարժման պատմական օրերուն։
Եւ այսպէս երգէ երգ առաջ… մինչեւ մեր օրերը… եւ մինչեւ իր ներ-զգացական ու անձնական թելերը հնչեցնող երգերը։
Գուսան Հայկազուն իր գրած վերջին երգին (28 Մայիս, 2Օ17) մէկ տան մէջ, արդարացի համոզումով, կ՛ըսէ.- «Լինես թագաւոր, բարի կամ դաժան, նախարար, գուսան թէ սարի չոբան, սուտ է ամէն բան, կ՛անցնի կը գնայ, հայրենիքն է լոկ, որ պիտի մնայ»։
Թելադրելի է, որ ունենանք այս երգարանը, որ ազգաշէն ու հայրենատէրի ոգիով ակաղձուն գանձարան մըն է այս օրերուն։
Մարգար Շարապխանեան
Արագածոտնի մարզ, Ուշի գիւղ
