Եր­կու­շաբ­թի՝ 25 նո­յեմ­բեր 2019ի ե­րե­կո­յեան, տե­ղի ու­նե­ցաւ բա­նաս­տեղ­ծա­կան ներ­կա­յա­ցում։  Ե­լոյ­թը  կա­տա­րո­ւե­ցաւ կազ­մա­կեր­պու­թեամբ ­Գո­մո­թի­նիի Մ­շա­կու­թա­յին միու­թեան, ե­կե­ղեց­ւոյ սրա­հին մէջ։  Օ­րո­ւան հիւրն էր Ա­րա­րատ ­Ղու­կա­սեա­նը, որ Ս­պա­նիա­յէն ժա­մա­նած էր ­Գո­մո­թի­նի՝ հիւ­րա­սի­րե­լու հա­մար մե­զի իր հո­գիին խոր­քէն ե­լած յու­զում­նե­րը եւ յա­տուկ բա­նաս­տեղ­ծա­կան ո­ճը։
Բաց­ման խօս­քով հան­դէս ե­կաւ ­Ռու­զան­նա ­Զօհ­րա­պեան, որ  ներ­կա­յա­ցուց Ա­րա­րատ ­Ղու­կա­սեա­նի կեն­սագ­րու­թիւ­նը, ներ­կա­նե­րը ա­ւե­լի հա­րա­զատ դարձ­նե­լով օ­րո­ւան բա­նաս­տեղ­ծի կեան­քին ու գրա­կան գոր­ծու­նէու­թեան։
­Յա­ջոր­դա­բար՝ խօսք ա­ռաւ օ­րո­ւան հիւ­րը, որ շատ գե­ղե­ցիկ կեր­պով հիմ­նա­ւո­րում­ներ կա­տա­րեց եւ ըն­թեր­ցեց իր ար­ձա­նագ­րած կարգ մը բա­նաստեղ­ծու­թիւն­նե­րը եւ ա­ւե­լի յա­ղորդ դար­ձուց իր յե­ղի­նա­կած գիր­քին՝ ցոյց տա­լով թէ ո՞ր դէպ­քե­րու վրայ հիմ­նո­ւած՝ գրի ա­ռած է այն։  ­Բա­ւա­կան հե­տաքրք­րա­կան եւ սրտի խօ­սուն բա­նաս­տեղ­ծու­թիւն­ներ ըն­թեր­ցե­լէ ետք, ներ­կա­նե­րը հար­ցում­ներ ուղ­ղե­ցին  բա­նաս­տեղ­ծին եւ ան իր  տո­ւած բա­ցատ­րու­թիւն­նե­րով լու­սա­բա­նեց ա­նոնց մտքե­րը։
­Յայ­տա­գի­րի ա­ւար­տին, շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ  ­Յով­հան­նէս վրդ. ­Սաղ­տը­ճեան սրտի խօսք  ա­ռաւ  եւ շեշ­տը դրաւ հայ գի­րին եւ հայ մշա­կոյ­թին կա­րե­ւո­րու­թեան վրայ։
­Նաեւ խօս­քին մէջ յա­տուկ կեր­պով անդ­րա­դար­ձաւ «Ա­զատ Օր» օ­րա­թեր­թին եւ քա­ջա­լե­րեց ներ­կա­նե­րուն ը­սե­լով՝ «կար­դա­ցէ՛ք եւ սպա­ռե­ցէ՛ք ամ­բողջ Եւ­րո­պա­յի մէջ միակ եւ յա­տուկ օ­րա­թեր­թը, որ­պէս­զի հա­յու­թիւ­նը միշտ ծաղ­կուն մնայ ձեր կեան­քէն ներս»։ Ան իր խօս­քը ա­ւար­տեց օ­րո­ւան հիւ­րին շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նե­լով եւ ա­նոր մաղ­թե­լով յա­րա­տեւ վե­րելք եւ ան­խոնջ աշ­խա­տանք։