Թեսաղոնիկահայ համայնքի համեստ եւ աշխատունակ անդամ մը, գաղափարի ազնիւ եւ լուռ ընկեր մը՝ Աւետ Ղազէրեան իր աչքերը փակեց 26 Ապրիլին, հիւանդութեան շրջան մը անցընելէ ետք։
Աւետը ծնած էր 1937-ին Կրետէ կղզիի Ռեթիմնօ քաղաքը։ Այն տարիներուն, տակաւին նկատառելի թիւ մը հայ գաղթականութեան կ՚ապրէր Կրետէի մէջ եւ կը փորձեր հայութեան դիմագիծը պահել Յունաստանի հեռաւոր այդ մասը։
Այդպէս էր նաեւ Աւետ Ղազէրեանի ընտանեկան յարկէն ներս, ուր ան ծնողքէն ստացաւ հայեցի նախնական շունչը, որ շարունակուեցաւ ու աւելի զարգացաւ 1946-էն յետոյ, երբ փոխադրուեցաւ Աթէնք։
Փոքր տարիքէն ան մաս կազմեց գաղութային գործունէութեան, այն որ ամէն երիտասարդի համար կը սկսի Հ.Մ.Ը.Մ-ի սկաուտական շարքերով եւ կը շարունակուի պատանեկան ու երիտասարդական շարժումով։ Տարբեր չէր կրնար ըլլալ Աւետին համար, որ իր առաջին ծլարձակումները իմաստաւորեց սկաուտական եւ Հ.Յ.Դ. երիտասարդական ծաղկուն կեանքին մէջ, ստանալով հայեցի դաստիարակութեան, հայավայել արժէքներու եւ ազգային գաղափարներու ամբողջական ներարկումը։
Աւետ ունեցաւ նաեւ գեղարուեստական հետաքրքրութիւններ, մաս կազմելով Արշաւիր Գազանճեանի բեմադրած թատերական կտորներուն, ըլլայ Ֆիքսի շրջանի կամ կեդրոնական ներկայացումներուն, որոնց յայտագիրներուն մէջ իր անունը երեւցաւ զանազան դերերու ստանձնումով։
Կանուխէն մտաւ Հ.Յ.Դ. շարքերը եւ մնաց մինչեւ վերջ Դաշնակցութեան հաւատարիմ անդամը։
Կազմեց հայկական ոգիով ընտանիք մը։ Ամուսնացաւ թեսաղոնիկահայ ժրաջան անդամներէն՝ Իսկուհի Գոստիկեանին հետ։ Բախտաւորուեցան երկու զաւակներով՝ Սեդան եւ Սիմոնը, որոնց քաջալերեցին գործնական ներկայութիւն ունենալ հայկական իրականութեան մէջ եւ իրենց օրինակով մասնակից դառնալ Հ.Յ.Դ. Պատանեկան եւ Երիտասարդական միութիւններուն։ Աւելի յետոյ, իր կեանքի ուրախութիւնը ամբողջացաւ տեսնելով իր թոռնիկները եւ ուրախանալով անոնց յաջողութիւններով։
1976-ին մնայուն կայք հաստատեց Թեսաղոնիկէի մէջ եւ այնուհետեւ ամենայն կանոնաւորութեամբ մաս կազմեց այնտեղի հայկական իրականութեան։
Քաջալերեց ամէն տեսակի գործունէութիւն, զօրավիգ կանգնեցաւ եկեղեցւոյ, Ծաղկոցի, ակումբի, միութենական եւ կուսակցական աշխատանքներուն, քաջալերեց իր ընտանիքի անդամները եւ այլ հայրենակցիներ, որպէսզի ներդրում ունենան շրջանի համայնքային կեանքին։
Հեզ ու քաղցրաբարոյ նկարագիրի տէր, սիրուեցաւ բոլորէն իր ազնուութեան եւ պատրաստակամութեան համար, բարի վարուելակերպով լաւ յիշատակներ թողեց իր ետին։
Վերջին շրջանին Աւետ կը դիմագրաւէր առողջական խնդիրներ, որոնք ազդեցին իր վրան եւ մաշեցուցին ֆիզիքական տոկունութիւնը։ Իր մահով սուգի մէջ մատնեց անմիջական ընտանիքը, նաեւ հարազատները Աթէնքի մէջ, որոնց հետ պահեց ջերմ ընտանեկան ու զգացական կապեր մինչեւ վերջ։
Թաղման արարողութիւնը տեղի ունեցաւ Հինգշաբթի, 28 Ապրիլին, Թեսաղոնիկէի «Ս. Աստուածածին» եկեղեցւոյ մէջ, ներկայութեամբ բարեկամներու եւ գաղափարակից ընկերներուն։
Աւետ Ղազէրեանի մասին անդրադարձաւ հոգեւոր հովիւ Ստեփանոս ծ.վրդ. Փաշայեան։ Թեսաղոնիկէի հայկական գերեզմանատան մէջ, իր մարմինը հողին յանձնուելէ առաջ, գաղափարի ընկերներուն կողմէ դամբանախօսեց ընկ. Յովիկ Գասապեան, որուն խօսքը կու տանք ստորեւ։
Հանգիստ՝ սիրելի ընկերոջ մարմինին։
Ք.Է.
Ընկ. Յովիկ Գասապեանի դամբանականը
Սիրելի ընկեր Աւետ,
Ահա եկաւ վերջին հրաժեշտի սրտաճմլիկ պահը ու ինծի վիճակուեցաւ ունենալ այդ տխուր պատիւը՝ կոմիտէութեանս կողմէ արտաբերել այս քանի մը պարզ, սակայն անկեղծ խօսքերը։
Պարզ եւ անկեղծ, որովհետեւ դուն ալ որպէս մարդ եղար պարզ ու անմիջական, ինչպէս նաեւ անկեղծ գաղափարակից կուսակցական ընկեր, մնալով հաւատարիմ Դաշնակցութեան վսեմ գաղափարաբանութեան։ Ծանօթացայ քեզի իմ մանուկ հասակէս, որպէս մեր սիրելի ընկեր Սիմոնի եւ Սեդայի հայր, ինչպէս նաեւ ընտանիքիս ամենալաւ եւ մտերմիկ ընկերներէն մին։ Երէկ գիշեր, ընկեր Տիգրանին եւ ընկ. Պետրոսին հետ այցելեցինք տունդ մատուցելու համար այն յարգանքի տուրքը, որ վայել է դաշնակցական ընկերոջ մը կորուստի պարագային։ Բոլորս ալ զգացինք այն ջերմ միջավայրը, յիշելով անշուշտ մեր ծնողներու վաղեմի ընկերութիւնը քեզի հետ։ Դուն եղած էիր միշտ կուսակցական բառապաշարով սահմանուած՝ սեւ աշխատանքի եւ ճշմարիտ նուիրումի հին ընկերը։ Պատրաստ էիր օգնել եւ թիկունք կանգնիլ իւրաքանչիւր ձեռնարկի մը իրագործման նպատակին, ըլլալով միշտ աներեւոյթ դիրքերուն վրայ իբրեւ անկեղծ զինուոր, համոզուած շարքային եւ ի վերջոյ պարզ, շիտակ եւ ազնիւ մարդ։ Խօսքս պիտի չերկարեմ, որովհետեւ գիտեմ, որ դուն ալ սակաւախօս էիր այս տեսակի հրապարակային դրսեւորումներուն ժամանակ։ Կը նախնտրէիր լուռ գործը եւ ինչու չէ կծու, բաց խօսքերով լի ընկերական կատակները։ Վերջին յիշատակս քեզմէ կը մնայ 2007-ի Երիտասարդականի օրուան առիթով, աւանդական հարիսայի պատրաստութեան գիշերը, որ ձախողեցաւ իմ սխալով։ Բայց եւ այնպէս, յաջորդ օրը եղար մեր կողքին մինչեւ վերջ, որովհետեւ ունէիր ընկերային պարտականութեան եւ նպատակի իրագործման արժէքներուն բարձր գիտակցութիւնը։
Հ.Յ.Դ. Թեսաղոնիկէի կոմիտէութեան կողմէ խորին ցաւակցութիւններ կը յայտնենք մեր սիրելի ընկերոջ ընտանեկան սգակիր անդամներուն եւ յատկապէս իր կնոջ, մեր սիրելի տիկին Իսկուհիին եւ իր որդիներուն՝ Սեդային եւ ընկեր Սիմոնին։
Երթաս բարով, սիրելի ընկեր։
