Ար­ցա­խի պա­տե­րազ­մին զո­հո­ւած քա­ջա­մար­տիկ­նե­րու յի­շա­տա­կի ե­լոյթ

­Կազ­մա­կեր­պու­թեամբ Հ.Յ.Դ. ­Յու­նաս­տա­նի
Հայ դա­տի յանձ­նա­խում­բին՝

Ար­ցա­խի պա­տե­րազ­մին զո­հո­ւած
քա­ջա­մար­տիկ­նե­րու յի­շա­տա­կի ե­լոյթ

­Տա­րի մը ան­ցած է Ար­ցա­խի 44-օ­րեայ պա­տե­րազ­մէն եւ տա­կա­ւին հա­յու­թեան կոտ­տա­ցող վէր­քե­րը կը շա­րու­նա­կեն ի­րենց մռայլ ցա­ւը տա­րա­ծել իւ­րա­քան­չիւր հա­յոր­դիի սրտին ու հո­գիին մէջ։ Այ­սու­հան­դերձ, հա­կա­ռակ ­Հա­յաս­տա­նի ու Ար­ցա­խի վրայ շա­րու­նա­կո­ւող թուր­քե­ւատրպէյ­ճա­նա­կան յար­ձա­կո­ղա­կա­նու­թեան, սահ­մա­նա­յին նկրտում­նե­րուն, մի­ջազ­գա­յին ըն­տա­նի­քի ան­տար­բեր կե­ցո­ւած­քին եւ ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան հա­շիւ­նե­րուն, հայ ժո­ղո­վուր­դը կը փոր­ձէ բու­ժել իր խո­րունկ վէր­քե­րը, վե­րագտ­նել իր ան­կոտ­րում կամ­քը եւ ոտ­քի կանգ­նիլ պա­տե­րազ­մի ար­հա­ւիր­քէն, ո­րուն հա­մար սուղ գին վճա­րեց՝ հայ­րե­նի­քի բա­գի­նին տա­լով հա­զա­րա­ւոր նա­հա­տակ­ներ, ո­րոնք ան­մա­հու­թեան ճամ­բան բռնած են մեր կեան­քե­րէն ներս։
Ա­հա, այս բո­լոր քա­ջե­րու հո­գին էր, որ ­Շա­բաթ՝ 23 ­Հոկ­տեմ­բեր 2021-ի ե­րե­կո­յեան բարձ­րա­ցաւ եր­կինքն ի վեր, ­Նէա Զ­միռ­նիի ­Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թեան յու­շար­ձա­նին առ­ջեւ տե­ղի ու­նե­ցած հո­գե­հանգս­տեան ա­րա­րո­ղու­թեան եւ յուշ ե­րե­կո­յի ըն­թաց­քին ստեղ­ծո­ւած յու­զիչ մթնո­լոր­տին մէջ։
Հ.Յ.Դ. ­Յու­նաս­տա­նի ­Հայ դա­տի յանձ­նա­խում­բի հրա­ւէ­րին ըն­դա­ռա­ջե­լով, մեծ թի­ւով հայ­րե­նա­կից­ներ ներ­կայ ե­ղան եւ գլուխ­նե­րը խո­նար­հե­ցին հայ հո­ղը ի­րենց ա­րիւ­նով ո­ռո­գած հայ քա­ջա­մար­տիկ­նե­րու ան­մառ յի­շա­տա­կին։
Ե­րե­կոն կը վա­յե­լէր հայ յա­րա­նո­ւա­նու­թեանց պե­տե­րու հո­վա­նա­ւո­րու­թիւ­նը, հա­կա­ռակ, որ պայ­ման­նե­րու բե­րու­մով կարգ մը հո­գե­ւոր պե­տեր ստի­պո­ղա­բար Ա­թէն­քէն դուրս կը գտնո­ւէին հո­գե­ւոր պար­տա­կա­նու­թիւն­նե­րով։
Այս­պէս, գլխա­ւո­րու­թեամբ ­Յու­նա­հա­յոց թե­մա­կալ ա­ռաջ­նորդ ­Գե­ղամ արք. ­Խա­չե­րեա­նի ներ­կայ ե­ղաւ քա­հա­նա­յից դա­սը, Ազ­գա­յին վար­չու­թեան կազ­մը գլխա­ւո­րու­թեամբ ա­տե­նա­պետ պ. ­Թագ­ւոր ­Յո­վա­կի­մեա­նի, Հ.Կ.­Խա­չի, ­Հա­մազ­գա­յի­նի եւ Հ.Մ.Ը.Մ.ի Շրջ. վար­չու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, Հ.Յ.Դ. Ե­րի­տա­սար­դա­կան եւ ­Պա­տա­նե­կան միու­թիւն­նե­րու բազ­ման­դամ խում­բե­րը, իսկ տպա­ւո­րիչ ներ­կա­յու­թիւն ու­նե­ցան Հ.Մ.Ը.Մ.-ի սկաուտ­նե­րը ի­րենց տա­րազ­նե­րով եւ դրօ­շակ­նե­րով։ ­Ներ­կայ էր նաեւ ­Նէա Զ­միռ­նիի փոխ­քա­ղա­քա­պետ պ. ­Վա­կե­լիս ­Խա­չա­տու­րեան։
­Հոս, պէտք է նշել թէ ե­րի­տա­սարդ եւ պա­տա­նի տար­րե­րու զգա­լի մաս­նա­կցու­թիւ­նը, բա­ցի յար­գան­քի տուրք մա­տու­ցե­լու խո­նարհ ներ­կա­յու­թե­նէն, գօ­տեպն­դիչ ուղ­ղերձ մըն էր բո­լո­րին հան­դէպ, ցոյց տա­լով հայ ե­րի­տա­սար­դի ու­ժեղ կամ­քը՝ վե­րա­նո­րո­գե­լու իր ուխ­տը յա­նուն հայ­րե­նի­քի վե­րա­ծաղ­կու­մին։ Ար­ցա­խի հո­ղին վրայ ան­շարժ կամ­քով եւ գի­տակ­ցու­թեամբ ապ­րող հա­յոր­դի­նե­րու զօ­րակ­ցու­թեան ուղ­ղերձն էր, որ յու­նա­հայ ե­րի­տա­սար­դու­թիւ­նը, հոն, հա­յու­թեան վե­րապ­րե­լու ուխ­տը խորհր­դան­շող յու­շար­ձա­նին առ­ջեւ ար­ձա­կեց, յար­գան­քով՝ բայց եւ վճռա­կամ ո­գիով։
Ո­րո­շեալ ժա­մուն, ­Հայ դա­տի յանձ­նա­խում­բի ա­նու­նով բա­ցու­մը կա­տա­րեց ընկ. ­Ռազ­միկ Էր­ջէ­նեան, որ անդ­րա­դար­ձաւ ար­ցա­խեան վեր­ջին պա­տե­րազ­մի ե­ղե­լու­թիւն­նե­րուն ու ա­նոր հե­տե­ւանք­նե­րուն։ Ան մաս­նա­ւո­րա­պէս նշեց թշնա­միի շա­րու­նա­կուող նկրտում­նե­րը, որ օգ­տա­գոր­ծե­լով ­Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան եւ պե­տա­կան թոյլ ի­րա­վի­ճա­կը, կը փոր­ձէ վե­րա­կեն­դա­նաց­նել իր թու­րա­նա­կան ե­րազ­նե­րը, կուլ տա­լու հա­մար հա­յու­թեան օ­ճախ­նե­րը եւ տա­րա­ծե­լու իր աշ­խար­հա­կա­լա­կան ծրա­գիր­նե­րը (ըն­կե­րոջ խօս­քը լոյս պի­տի տես­նէ ա­ռան­ձին)։
­Յա­ջոր­դա­բար, Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հօր նա­խա­գա­հու­թեամբ, հո­գե­ւոր դա­սուն կող­մէ կա­տա­րո­ւե­ցաւ հո­գե­հանգս­տեան ա­րա­րո­ղու­թիւն՝ ի յի­շա­տակ Ար­ցա­խի սուրբ հո­ղին վրայ նա­հա­տա­կո­ւած բիւր զի­նո­ւոր­նե­րուն, քա­ջա­մար­տիկ­նե­րուն, կա­մա­ւոր­նե­րուն եւ քա­ղա­քա­ցի­նե­րուն։
­Բեմ հրա­ւի­րո­ւե­ցաւ շրջա­նի փոխ­քա­ղա­քա­պետ ­Վա­կե­լիս ­Խա­չա­տու­րեան, որ խո­նար­հե­լով նա­հա­տակ­նե­րու յի­շա­տա­կին, շեշ­տեց, թէ պա­տե­րազ­մի ա­ռա­ջին պա­հե­րէն քա­ղա­քա­պե­տու­թիւ­նը դա­տա­պար­տեց թուրք-ա­զե­րիա­կան յար­ձա­կո­ղա­կան ծրա­գիր­նե­րը, դա­սո­ւե­ցաւ ի նպաստ Ար­ցա­խի ինք­նո­րոշ­ման եւ ձեռ­նար­կեց մար­դա­սի­րա­կան օգ­նու­թեան հա­ւա­քին ու տրա­մադ­րու­թեան մարտն­չող հայ ժո­ղո­վուր­դին։
­Հուսկ, ամ­փո­փիչ պատ­գա­մով ե­լոյթ ու­նե­ցաւ թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նոր­դը, որ մաս­նա­ւո­րա­պէս նշեց։
«Ար­ցա­խի դէմ 44-օ­րեայ պա­տե­րազ­մի ծանր հե­տե­ւանք­նե­րուն ու ան­փա­ռու­նակ ա­ւար­տին հա­մա­տա­րած մռայլ պատ­կե­րին մէջ, հա­յոց բա­նա­կի զո­հո­ւած քա­ջա­մար­տիկ­նե­րուն պատ­կե­րը գե­ղեց­կօ­րէն կը շո­ղայ, հայ­րե­նա­սի­րու­թեան եւ հե­րո­սու­թեան հզօր պատ­գամ մը ուղ­ղե­լով, բո­լո­րին, յատ­կա­պէս քա­ղա­քա­կան իշ­խա­նու­թեանց բո­լոր պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րուն՝ ցու­ցա­բե­րե­լու հայ­րե­նա­սի­րա­կան նոյն­պի­սի ո­գի։
Այ­սօր, ե­կած ենք տա­րի մը ետք, յի­շե­լու հա­զա­րա­ւոր հե­րոս քա­ջա­մար­տիկ­նե­րը, ո­րոնք ա­նե­րե­րօ­րէն ին­կան հայ­րե­նի հո­ղի պաշտ­պա­նու­թեան հա­մար։ ­Կը յի­շենք զի­րենք, ո­րով­հե­տեւ ա­նոնք կո­րած չեն, կ­՚ապ­րին ինչ­պէս բո­լոր ժա­մա­նակ­նե­րու հե­րոս­նե­րը։ Ե­կած ենք պա­տո­ւե­լու եւ յար­գե­լու զի­րենք, ո­րով­հե­տեւ կը յար­գենք ու կը պա­տո­ւենք ա­նոնք, ո­րոնք ար­ժէք­ներ ու ար­ժա­նիք­ներ ու­նին։ Ե­կած ենք այ­սօր, մա­նա­ւանդ ե­րի­տա­սարդ սե­րուն­դը, ը­սե­լու, որ կառ­չած կը մնանք հայ­րե­նա­սի­րու­թեան այն ար­ժէք­նե­րուն, ո­րոնց պահ­պա­նու­թեան հա­մար քա­ջա­մար­տիկ­նե­րը ի­րենց ե­րի­տա­սարդ կեան­քե­րը ան­գամ մը եւս զո­հե­ցին ի սէր հայ­րե­նի­քին։ Երբ կը մօ­տե­նաք մո­մա­վա­ռու­թիւն կա­տա­րե­լու, այդ մո­մը չէ որ կը մա­տու­ցէք, այլ դուք այս ա­րար­քով մեր նա­հա­տակ քա­ջա­մար­տիկ­նե­րուն ձեռ­քե­րէն կը ստանձնէք հայ­րե­նա­սի­րու­թեան ջա­հե­րը, որ­պէս­զի ա­նոնք իյ­նա­լով չմա­ռին, այլ ձեր ձեռ­քե­րուն մէջ շա­րու­նա­կեն բո­ցա­վառիլ ու բարձր մնալ»։
­Յուշ ե­րե­կո­յի ա­մէ­նէն յու­զիչ պա­հը ե­ղաւ երբ ար­դէն մթագ­նած ե­րե­կո­յի ա­ղոտ լոյ­սին տակ ­Պա­տա­նե­կան միու­թեան ան­դամ­նե­րը մո­մե­րով մօ­տե­ցան յու­շար­ձա­նին եւ զա­նոնք զե­տե­ղե­ցին պա­տո­ւան­դա­նին վրայ, իսկ յա­ջոր­դե­ցին բո­լոր ներ­կա­նե­րը անխ­տիր՝ մէ­կա­կան մե­խակ դպցնե­լով մո­մե­րուն կող­քին, ո­րոնք կը բո­ցա­վա­ռէին զո­հո­ւած մեր հե­րոս­նե­րու կայծկլ­տող հո­գի­նե­րուն նման։
­Բի՜ւր յար­գանք եւ խո­նար­հում հայ­րե­նի­քի բա­գի­նին ին­կած քա­ջե­րու հո­գիին առ­ջեւ, թող ա­նոնց յի­շա­տա­կը ա­ռաջ­նոր­դէ նոր սե­րուն­դի անն­կուն կամ­քը։