Առաջնորդ սրբազանը՝ Սերրեսի հայ համայնքին հետ

­Շա­բաթ, 17 ­Փետ­րո­ւար 2024-ին, ե­րե­կո­յեան ժա­մը 7:30-ին, ­Յու­նաս­տա­նի ­Հա­յոց թե­մի բա­րե­ջան Ա­ռաջ­նորդ գերշ. Տ. ­Գե­ղամ Ս. արք. ­Խա­չե­րեան, ա­ռաջ­նոր­դա­կան փո­խա­նորդ հայր սուր­բին եւ հո­գե­ւոր հո­վի­ւին ըն­կե­րակ­ցու­թեամբ, այ­ցե­լեց ­Սեր­րե­սի հայ հա­մայն­քը։
­Հան­դի­պու­մը տե­ղի ու­նե­ցաւ հա­մայն­քի սրա­հէն ներս, ուր ­Տիկ­նանց յանձ­նա­խում­բը մա­տա­ղի պատ­րաս­տու­թեան լծո­ւած էր։ Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը մօ­տէն հե­տե­ւե­լով աշ­խա­տանք­նե­րուն, բարձր գնա­հա­տեց ա­նոնց նո­ւի­րումն ու ծա­ռա­յու­թեան ո­գին։ Ա­պա տե­ղի ու­նե­ցաւ ընթ­րիք ­Տիկ­նանց ան­դա­մու­հի­նե­րուն կող­մէ պատ­րաս­տո­ւած։
Ընթ­րի­քը սկիզբ ա­ռաւ Սր­բա­զան հօր ա­ղօթ­քով, որ­մէ ետք բաց­ման խօս­քով հան­դէս ե­կաւ շրջա­նի ա­տե­նա­պետ ­Վազ­գէն ­Յա­րու­թիւ­նեան, որ իր խօս­քին մէջ բա­րի գա­լուստ մաղ­թեց բո­լո­րին եւ ու­րա­խու­թիւ­նը յայտ­նեց Սր­բա­զան հօր ներ­կա­յու­թեան հա­մար։ Իսկ Սր­բա­զան հայ­րը, իր կար­գին, իր հայ­րա­կան խօս­քը ուղ­ղեց ներ­կա­նե­րուն եւ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց ա­նոնց կազ­մա­կեր­պած սի­րոյ սե­ղա­նին հա­մար։

­Սեր­րե­սի «Ս. ­Սար­գիս» մատ­րան տօ­նա­կա­տա­րու­թիւ­նը

­Կի­րա­կի, 18 ­Փետ­րո­ւար 2024-ին, ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մը 10:30-ին, ­Սեր­րե­սի «Ս. ­Սար­գիս» մատ­րան մէջ մա­տու­ցո­ւե­ցաւ ե­պիս­կո­պո­սա­կան Ս. պա­տա­րագ եւ տե­ղի ու­նե­ցաւ մա­տա­ղօրհ­նէք։
Ս. ­Պա­տա­րա­գը մա­տու­ցեց եւ մա­տա­ղօրհ­նէ­քին նա­խա­գա­հեց ­Թե­միս Ա­ռաջ­նորդ գերշ. Տ. ­Գե­ղամ Ս. արք. ­Խա­չե­րեան, ո­րուն պա­սար­կե­ցին ա­ռաջ­նոր­դա­կան փո­խա­նորդ գերպ. ­Հայր սուր­բը եւ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վի­ւը։ ­Խո­րա­նի սպա­սար­կու­թիւ­նը կա­տա­րե­ցին ե­կե­ղեց­ւոյս սար­կա­ւագ­նե­րը, իսկ եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը՝ ­Գո­մո­թի­նիի «Ս. Գ­րի­գոր ­Լու­սա­ւո­րիչ» ե­կե­ղեց­ւոյ դպրաց դա­սը։
«Ս. ­Սար­գիս» ­Մատ­րան տօ­նին անդ­րա­դառ­նա­լով, Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հայ­րը քա­րո­զին ըն­թաց­քին մէջ­բե­րեց Ս. ­Սար­գիս զօ­րա­վա­րին կեան­քը եւ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն թե­լադ­րեց, որ ա­նոր ապ­րած վար­քին հե­տե­ւե­լով, ապ­րին ի­րենց կեան­քը։ Ա­պա շեշ­տը դրաւ հա­ւա­քա­կա­նու­թեան միաս­նա­կա­նու­թեան եւ ե­կե­ղեց­ւոյ կա­րե­ւո­րու­թեան վրայ եւ յայտ­նեց, որ հա­մայն­քի մը ան­դամ­նե­րուն քա­նա­կը չէ էա­կա­նը, այ­լեւ՝ ո­րա­կը, ո­րով­հե­տեւ նո­ւի­րու­մի եւ ծա­ռա­յու­թեանց շնոր­հիւ է, որ մեր ե­կե­ղե­ցին կան­գուն մնա­ցած է, գոր­ծած է եւ պի­տի շա­րու­նա­կէ գոր­ծել՝ ան­շա­հախն­դիր ծա­ռա­յու­թեան ջա­հը փո­խան­ցե­լով նոր սե­րուն­դին։
Ս. ­Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին, տե­ղի ու­նե­ցաւ մա­տա­ղօրհ­նէք եւ հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն՝ ե­կե­ղեց­ւոյ բո­լոր բա­րե­րար­նե­րուն եւ սպա­սա­ւոր­նե­րուն հո­գի­նե­րուն հա­մար։
Ա­ւար­տին, ե­կե­ղեց­ւոյ բա­կին մէջ, ­Թե­սա­ղո­նի­կէի ­Հա­մազ­գա­յի­նի մաս­նա­ճիւ­ղի «­Մա­սիս» պա­րա­խում­բը ներ­կա­յա­ցուց ե­րեք հայ­կա­կան պա­րեր, որ­մէ ետք, տե­ղի ու­նե­ցաւ պաշ­տօ­նա­կան ճաշ՝ Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան հօր նա­խա­գա­հու­թեամբ եւ ե­րեք շրջան­նե­րու ժո­ղո­վուր­դին մաս­նակ­ցու­թեամբ։

ԹՂԹԱԿԻՑ