Ամուսնական վկայագիրներու յանձնումի երեկոյ եւ խրախճանք՝ Գոքինիոյ մէջ

­Կազ­մա­կեր­պու­թեամբ ­Գո­քի­նիոյ Ս. ­Յա­կոբ ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վո­ւու­թեան եւ ­Թա­ղա­յին ­Խորհր­դոյ, ­Շա­բաթ՝ 11 ­Նո­յեմ­բեր 2017ի ե­րե­կո­յեան, «­Զա­ւա­րեան» ­Կեդ­րո­նը ե­ղաւ ժա­մադ­րա­վայ­րը ա­ւե­լի քան վաթ­սուն ա­մուս­նա­ցած զոյ­գե­րու, ո­րոնք ի­րենց պսա­կը կա­տա­րած են Ս. ­Յա­կոբ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։
Շր­ջա­նի հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Վահ­րիճ Վրդ. ­Ղա­րա­խա­նեան եւ ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դը գե­ղե­ցիկ մտա­ծու­մը ու­նե­ցան, յա­տուկ ըն­տա­նե­կան խրախ­ճան­քի մը ա­ռի­թով, պա­տո­ւե­լու բո­լոր այն զոյ­գե­րը, ո­րոնք ա­մուս­նա­ցած են ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։
Այս­պէս, սրա­հը ար­դէն ա­ւե­լիով լե­ցուն էր հայ­րե­նա­կից­նե­րով՝ ­Գո­քի­նիոյ եւ զա­նա­զան շրջան­նե­րէ, ո­րոնք ե­կած էին հա­ւա­քա­բար՝ բո­լո­րը միա­սին նշե­լու ի­րենց ըն­տա­նե­կան բոյ­նի կազ­մու­թեան ու­րախ ա­ռի­թը, ըլ­լա՛յ նո­րապ­սակ զոյ­գե­րով, ինչ­պէս նաեւ ա­մէն տա­րի­քի վրայ եր­կա­րող պսա­կո­ւած ա­մոլ­նե­րով։
Ե­լոյ­թը կը վա­յե­լէր հո­վա­նա­ւո­րու­թիւ­նը եւ նա­խա­գա­հու­թիւ­նը ­Յու­նաս­տա­նի հա­յոց թե­մա­կալ ա­ռաջ­նորդ ­Գե­ղամ Արք. ­Խա­չե­րեա­նի։
­Բաց­ման խօս­քը կա­տա­րո­ւե­ցաւ շրջա­նի հո­գե­ւոր հո­վի­ւին կող­մէ, որ այս ան­նա­խըն­թաց ե­լոյ­թին բա­րի գա­լուստ մաղ­թեց բո­լո­րին, ա­պա՝ բա­ցատ­րեց պա­տո­ւոյ ե­րե­կո­յի ի­մաս­տը։ Ան յայտ­նեց, թէ ե­կե­ղեց­ւոյ տո­մար­նե­րուն ընդ­մէ­ջէն յա­ռաջ ե­կան ա­ւե­լի քան 500 պսա­կադ­րու­թիւն­ներ, ո­րոնց ար­ժա­նա­ցած զոյ­գե­րէն մաս մը ներ­կայ էր ե­լոյ­թին։
Այ­նու­հե­տեւ՝ Սր­բա­զան ­Հօր ձե­ռամբ, ներ­կայ բո­լոր զոյ­գե­րը ստա­ցան գե­ղա­տիպ պա­տո­ւոյ շնոր­հա­գիր­ներ ա­պա­կեայ շրջա­նա­կով, ո­րոնց վրայ ար­ձա­նագ­րո­ւած էին ա­մուս­նա­ցեալ­նե­րու ա­նուն­ներն ու պսա­կադ­րու­թեանց թո­ւա­կան­նե­րը։
Ա­ռաջ­նորդ Սր­բա­զան ­Հայ­րը, ո­գե­շունչ քա­րո­զով մը, նախ՝ շնոր­հա­ւո­րեց բո­լոր ներ­կա­նե­րը, ա­պա՝ կա­րե­ւո­րու­թեամբ նշեց հայ ըն­տա­նի­քի կազ­մու­թեան ի­մաս­տը։ Ան յայտ­նեց, թէ ա­մուս­նա­կան կեան­քը, փո­խա­դարձ սի­րոյ զգա­ցու­մէն ան­դին, ազ­գա­յին նշա­նա­կու­թիւն ու­նի, ո­րով­հե­տեւ հայ ըն­տա­նի­քի կազ­մու­թեամբ, հա­յա­պահ­պա­նու­մի, հայ մար­դը կեր­տե­լու, հա­յոց լե­զո­ւի ու հա­յադրոշմ ար­ժէք­նե­րու խոր­հուրդ­ներն են որ կ­՚ար­ժե­ւո­րո­ւին՝ ա­մէն ան­գամ երբ եր­կու հա­յեր ի­րա­րու գով գա­լով հայ­կա­կան օ­ճախ մը կը ստեղ­ծեն։
Սր­բա­զան ­Հայ­րը ե­րեք կա­րե­ւոր խոր­հուրդ­նե­րու վրայ ներ­կա­յա­ցուց ըն­տա­նի­քի մը յա­րա­տե­ւու­մը՝ սի­րոյ, յար­գան­քի եւ տո­կու­նու­թեան ար­ժէք­նե­րու ընդ­մէ­ջէն տես­նե­լով ըն­տա­նե­կան ար­ժէք­նե­րու խարս­խու­մը։ Իր խօս­քի ա­ւար­տին, Ա­ռաջ­նորդ ­Հայ­րը մաղ­թեց բո­լոր զոյ­գե­րուն ծաղ­կուն եւ հա­յա­վա­յել տա­րի­նե­րու ա­ռա­տու­թիւն՝ հայ ազ­գի ու ե­կե­ղեց­ւոյ ի­մաս­տը վառ պա­հե­լու նա­խան­ձախնդ­րու­թեամբ։ ­Հա­մեղ ճա­շե­րու սպա­սա­­րկու­մով, սկսաւ ե­րե­կո­յի խրախ­ճան­քի մա­սը, ո­րուն ե­րաժշ­տա­կան ո­գե­ւո­րու­մը ձեռն­հա­սօ­րէն ստանձ­նած էր ա­րո­ւես­տա­գէտ ե­րա­ժիշտ ­Կա­րօ ­Պար­տաք­ճեան։
­Հայ­կա­կան զո­ւար­ճա­լի եւ այլ եր­գե­րու ե­րաժշ­տա­կան ճո­խու­թեամբ ստեղ­ծո­ւե­ցաւ ջերմ մթնո­լորտ մը՝ պա­րե­րով եւ խան­դա­վառ ար­տա­յայ­տու­թիւն­նե­րով։ ­Վի­ճա­կա­հա­նու­թեան ըն­թաց­քին, ար­ժէ­քա­ւոր նուէր­ներ բաժ­նո­ւե­ցան բախ­տա­ւոր­նե­րուն։
Խ­րախ­ճան­քը վերջ գտաւ ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մե­րուն՝ բո­լոր ներ­կա­նե­րու դէմ­քե­րուն վրայ գո­հու­նա­կու­թեան զգա­ցում­նե­րով եւ շնոր­հա­ւո­րա­կան ար­տա­յայ­տու­թիւ­նե­րով՝ ե­լոյ­թի յղաց­ման եւ ա­նոր յա­ջող կազ­մա­կերպ­ման հա­մար ­Հո­գե­ւոր ­Հո­վի­ւին եւ ­Թա­ղա­յին ­Խորհր­դոյ կող­մէ։

ԹՂԹԱԿԻՑ