Ալեքսանտրուպոլիս

Ս. ­Յով­հան­նու ­Կա­րա­պետ քրիս­տո­նեայ աշ­խար­հի հիմ­նա­կան սուր­բե­րէն մին կը հան­դի­սա­նայ։ Իր Աս­տո­ւա­ծա­հա­ճոյ ա­ռա­քե­լու­թե­նէն ու ա­րեան վկա­յու­թե­նէն ան­կախ, ան յատ­կա­պէս կը յի­շո­ւի ­Տի­րոջ՝ ­Յի­սուս Ք­րիս­տո­սի մկրտու­թեան պա­րա­գա­յով։ Ք­րիս­տո­նէա­կան վար­դա­պե­տու­թեան մէջ, վե­րոն­շեալ մկրտու­թիւ­նը կը նկա­տո­ւի որ­պէս իւ­րա­յա­տուկ դէպք ու կ­’ըն­կա­լո­ւի որ­պէս հա­ւատ­քի ա­մուր հիմք։ Այդ իսկ պատ­ճա­ռով, մեր ա­ռօ­րեայ կեան­քի ըն­թաց­քին, երբ մկրտու­թեան ա­րա­րո­ղու­թեան մը ներ­կայ գտնո­ւինք կամ այդ մա­սին լսենք, մեր մտքե­րուն մէջ ան­մի­ջա­պէս կը յայտ­նո­ւի Ս. ­Յով­հան­նէս Մկր­տի­չը։
­Կի­րա­կի 15 ­Յու­նո­ւար 2017ին, Ա­լեք­սանտ­րու­պոլ­սոյ ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դի կազ­մա­կեր­պու­թեամբ, կա­տա­րո­ւե­ցաւ ե­կե­ղե­ցո­ւոյ ա­նո­ւա­նա­կո­չու­թեան տօ­նը։ ­Պա­տա­րա­գը մա­տու­ցեց հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Պա­րէտ Քհնյ. ­Խա­չե­րեան։ Ըն­դա­ռա­ջե­լով ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դի հրա­ւէ­րին՝ տօ­նա­կա­տա­րու­թեան ներ­կայ գտնո­ւե­ցան Ա­լեք­սանտ­րու­պոլ­սոյ Ան­թի­մոս ­Մետ­րո­պո­լի­տի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Ե­րո­նի­մոս Ծ. ­Վար­դա­պետ, փոխ-քա­ղա­քա­պետ պրն. Խ­րիս­թոս Ե­րա­քո­բու­լոս, ե­րես­փո­խան պրն. ­Տի­միթ­րիոս ­Րի­զոս, Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան ան­դամ տիկ. ­Զա­պէլ Այ­վա­զեան, Կ. ­Կո­մի­տէի ան­դամ տիկ. Ատ­րիկ Ս­տե­փա­նեան, ­Միջ-­Թա­ղա­յի­նի ա­տե­նա­պետ պրն. ­Պետ­րոս ­Մել­քո­նեան, շրջա­կայ քա­ղաք­նե­րու ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուրդ­նե­րու ա­տե­նա­պետ­ներ, ան­դամ­ներ եւ հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դը։ ­Պա­տա­րա­գի եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը կա­տա­րեց ­Գո­մո­թի­նիի Ս. Գ­րի­գոր ­Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ դպրաց դա­սը, խմբա­վա­րու­թեամբ տիկ. ­Նէլ­լի Անդ­րէա­սեա­նի։
­Քա­հա­նայ ­Հայ­րը քա­րո­զի ըն­թաց­քին նախ անդ­րա­դար­ձաւ ­Սուրբ ­Յով­հան­նու ­Կա­րա­պե­տի ա­ռա­քե­լու­թեան։ Ա­պա՝ ան ե­րեք կէ­տե­րու մէջ ներ­կա­յա­ցուց օ­րո­ւան պատ­գա­մը։ ­Սուր­բին հա­ւատ­քը Աս­տու­ծոյ հան­դէպ, մկրտու­թիւն կա­տա­րե­լը եւ ա­րեամբ նա­հա­տա­կու­թիւ­նը։ ­Կա­րա­պետ կո­չո­ւած մեծ ­Սուր­բը ար­դէն ժո­ղո­վուր­դին կը քա­րո­զէր ­Յի­սու­սի գալս­տեան ու փրկա­գոր­ծա­կան ա­ռա­քե­լու­թեան մա­սին։ ­Սա կը նշա­նա­կէ, թէ ան խո­րա­պէս կը հա­ւա­տար Աս­տու­ծոյ գո­յու­թեան ու զօ­րու­թեան։ Մկր­տիչ ա­նու­նը կրող մեծ ­Սուր­բը ար­դէն Աս­տու­ծոյ ա­նու­նով կը մկրտէր ժո­ղո­վուր­դը։ Եւ հա­սաւ գրո­ւած ու սպա­սո­ւած այն պա­հը, երբ մկրտեց նաեւ ­Յի­սու­սը։ Եւ նա­հա­տակ բա­րի ­Սուր­բը իր կեանքն ու ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը ա­ւար­տեց գլխա­տո­ւե­լով։
Ս. ­Յով­հան­նու ­Կա­րա­պե­տի կեանքն ու ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը ամ­բող­ջո­վին հիմ­նո­ւե­ցաւ «Ի սէր Աս­տու­ծոյ» գա­ղա­փա­րին վրայ։ ­Քա­րո­զի ա­ւար­տին, պա­տա­րա­գիչ քա­հա­նայ հայ­րը շրջա­նի հա­յու­թիւ­նը հրա­ւի­րեց ու քա­ջա­լե­րեց ­Սուր­բի օ­րի­նա­կով ներշն­չո­ւե­լու եւ ­Սուր­բի օրհ­նու­թեամբ վե­րա­փո­խո­ւե­լու։ Ան հաս­տա­տեց, թէ Աս­տու­ծոյ տու­նը՝ ե­կե­ղե­ցին, ոե­ւէ հա­յու սե­փա­կա­նու­թիւ­նը չէ։
Ե­կե­ղեց­ւոյ գոր­ծու­նէու­թիւ­նը ոե­ւէ հա­յու քմա­հա­ճոյ­քին են­թա­կայ չէ։ ­Հայ ե­կե­ղե­ցին հայ ժո­ղո­վուր­դի դա­րա­ւոր պատ­մու­թեան, ներ­կա­յի ու ա­պա­գա­յի հիմ­նա­կան մէկ մաս­նիկն է։
Ա­ւար­տին տե­ղի ու­նե­ցաւ Ս. Ծնն­դեան տօ­նի առ­թիւ ջրօրհ­նէք եւ ա­պա հո­գե­հան­գիստ՝ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ սպա­սար­կած, այժմ հան­գու­ցեալ հո­գե­ւոր հո­վիւ­նե­րու, դպրաց դա­սի եւ ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դի ան­դամ­նե­րու հո­գի­նե­րուն հա­մար։
­Կէ­սօ­րո­ւան ժա­մը 1։30ին, «Ան­կե­լոս» ճա­շա­րա­նին մէջ, տե­ղի ու­նե­ցաւ պաշ­տօ­նա­կան ճաշ­կե­րոյ­թը։ ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ պրն. Գ­րի­գոր ­Գուր­պա­նեան, խօսք առ­նե­լով, նախ շնոր­հա­ւո­րեց բո­լո­րի նոր տա­րո­ւան ու Ս. Ծնն­դեան տօ­նե­րը ա­պա՝ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց ներ­կայ ժո­ղո­վուր­դի քա­ջա­լե­րան­քին հա­մար։ Ետ­քը բեմ հրա­ւի­րո­ւե­ցաւ Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան ան­դամ տիկ. ­Զա­պէլ Այ­վա­զեան։ Ան տօ­նին առ­թիւ շնոր­հա­ւո­րեց տեղ­ւոյն հա­յու­թիւ­նը եւ գնա­հա­տեց ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դի կա­տա­րած աշ­խա­տան­քը։
­Խօս­քե­րու ա­ւար­տին, ­Պա­րէտ Քհնյ. ­Խա­չե­րեան սո­վո­րու­թեան հա­մա­ձայն օրհ­նեց գա­թան եւ ներ­կա­նե­րուն փո­խան­ցեց տօ­նա­կան օ­րե­րու իր ջերմ բա­րե­մաղ­թու­թիւն­նե­րը։
­Ճաշ­կե­րոյ­թի ըն­թաց­քին, միօ­րեայ վար­ժա­րա­նի ա­շա­կերտ­ներ, գլխա­ւո­րու­թեամբ ու­սուց­չու­հի­ներ տիկք. Ար­մի­նէ Մ­խի­թա­րեա­նի եւ ­Սո­ֆիա Ա­միր­խա­նեա­նի, ներ­կա­յա­ցու­ցին գե­ղա­րո­ւես­տա­կան գե­ղե­ցիկ յայ­տա­գիր մը։ Ս­կիզ­բը սա­կայն, ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դի ա­նու­նով, պրն. Գ­րի­գոր ­Գուր­պա­նեան ծա­կե­փունջ մը նո­ւի­րեց միօ­րեայ վար­ժա­րա­նի նախ­կին ու­սուց­չու­հի տիկ. ­Գո­հար ­Մի­նա­սեա­նին, որ­պէս շնոր­հա­կա­լու­թեան եւ ե­րախ­տա­գի­տու­թեան զգա­ցում։ ­Տիկ. ­Մի­նա­սեան 22 եր­կար տա­րի­ներ մեր հայ պա­տա­նի­նե­րուն բծախնդ­րու­թեամբ դա­սա­ւան­դեց հա­յե­րէն լե­զու ու հա­յոց պատ­մու­թիւն։
­Գե­ղա­րո­ւես­տա­կան յայ­տագ­րի ա­ւար­տին, ­Հայ Գ­թու­թեան ­Խա­չի «Ե­րե­ւան» մաս­նա­ճիւ­ղի վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հի տիկ. ­Մա­րիամ ­Բե­տե­ւո­տեան ըն­թեր­ցեց ­Հայ Գ­թու­թեան ­Խա­չի Շր­ջա­նա­յին ­Վար­չու­թեան յղած, Ս. ­Յով­հան­նու ­Կա­րա­պետ տօ­նին առ­թիւ շնոր­հա­ւո­րա­կան նա­մա­կը։ Ետ­քը միու­թիւ­նը կազ­մա­կեր­պեց վի­ճա­կա­հա­նու­թիւն։ Ա­պա՝ ներ­կա­նե­րը հա­յե­րէն եր­գե­րով ու պա­րե­րով հա­ճե­լի ժա­մա­նակ մը ան­ցու­ցին։

ԹՂԹԱԿԻՑ
Ա­լեք.պո­լիս, 17 ­Յու­նո­ւար 2017