Ժագ Տամատեան
«Հասնինք Սասուն, մտնինք Վան, Մուշ, Ալաշկերտ, Արտահան…»։
Անշուշտ այս սիրուած հայրենասիրական երգը կապ չունի «Ալաշկերտ» պատմական անունը կրող ոտնագնդակի խումբին հետ։ Սակայն, իր խաղցողները նախաւարտական մրցումներուն պայքարեցան իբրեւ «կտրիճներ» եւ Ալաշկերտը դարձաւ Հայաստանի առաջին խումբը, որ պիտի ներկայանայ եւրոպական բաժակի մը խմբակներու հանգրուանի մը, նորաստեղծ «Europa Conference League»-ին։
Ալաշկերտ խումբին պատմութիւնը կը սկսի 1990-ին, Գեղարքունիքի Մարտունի քաղաքէն։ Վերածնունդ կը ստանայ 2011-ին, տեղափոխուելով Երեւան, Շենգավիթ։ «Դեղիններ»-ը կը գործածեն «Նայիրի» դաշտը, որ 2013-էն նոյնպէս կը ստանայ «Ալաշկերտ» վերանուանումը եւ 2015-ին կը վերանորոգուի, ունենալով հնարաւորութիւնը ընդունելու 6850 հանդիսատես։ Ղեկավարութիւնը կը ստանձնէ խումբին հիմնադիրը՝ Բագրատ Նաւոյեան, զբօսաշրջութեան գործակալ։
Ալաշկերտ անուանումը մեզի կը յիշեցնէ Արեւմտեան Հայաստանի համանուն գաւառը՝ նշուած ուրարտական սեպագիրներուն մէջ։ Հայկական աղբիւրներու համաձայն, 2-րդ դարուն Ք. ե. Վաղարշ Ա. Արշակունի թագաւորի օրով՝ շրջանին մէջ կը կառուցուի Վաղարշակերտ քաղաքը, որ ապա կը կոչուի Ալաշկերտ։ Միջնադարին ունեցած է մինչեւ 10.000 բնակիչ, իսկ ջարդերու ժամանակներուն, 1895-1915, 2.000՝ կէսը հայեր։ Շատեր գաղթեցին Արեւելեան Հայաստան, հաստատուելով Արմաւիր։
Ալաշկերտի ոտնագնդակի կազմը, առաջին իսկ ներկայացումներէն, կը ցուցաբերէ բարձր մակարդակ եւ արհեստավարժական գործելակերպ ու տանելով տպաւորիչ յաղթանակներ, շուտով կը բարձրանայ 1-ին դասակարգին։ 2013-14 թուականին՝ կը զբաղեցնէ 8-րդ դիրքը ու յաջորդ տարեշրջանին՝ 4-րդը ապահովելով իր ներկայութիւնը Europa League բաժակին։
2015-ի Յուիլիսին տեղի կ’ունենայ Ալաշկերտի առաջին եւրոպական խաղը, շոտլանտական «Սենդ Ճոնսոն»-ի դէմ, «Վազգէն Սարգսեան»-ի անուան դաշտէն ներս։ Հայկական կազմը, Միհրան Մանասեանի կօլին շնորհիւ կը յաղթէ 1-0 եւ վերջապէս կը յաջողի յառաջանալ յաջորդ հանքրուանին։ Սակայն Ալմաթիին մէջ պարտուեցաւ «3-0»-ով։ Այսպէս՝ Երեւանի մէջ 2-1 հաշիւով յաղթանակը անբաւարար դարձաւ։
Ալաշկերտ նոյն տարեշրջանին կը պսակուի Հայաստանի ախոյեան։ Յաջողութիւնը կը կրկնուի երկու յաջորդող տարիներուն եւ 2020-21-ին։
Այս ամառ՝ Champions League-ի համար խաղերը սկսան Ուելսէն, Քոմազ Նոմատս խումբին դէմ 2-2 հաշիւով։ Երեւանի մէջ՝ կօլ խփելով աւելացած ժամանակին Ալաշկերտը յառաջացաւ։ 2-րդ հանքրուանին՝ հակառակորդ խումբն էր Մոլտովիոյ Շերիֆը, Իբերտնիստերիա ինքնավար շրջանէն։ Երկու պարտութիւններով, 0-1 Երեւանի մէջ եւ 3-1 Թիրասփոլին մէջ, Ալաշկերտը զիջեց Europa League բաժակին։ Շերիֆը այժմ պիտի ներկայանայ Champions League-ի խմբակներուն։
Յաջորդաբար՝ հայկական խումբը կը հանդիպի Քայրաթ Ալմաթիին։ Կ’ըսուի որ «վրէժը պնակ մըն է որ պաղ կ’ուտուի»։ Թեժ մրցումներէ ետք, ոչ ոքի հաշիւով Քազաքստանին մէջ եւ 3-2 յաղթանակով Երեւանին մէջ Ալաշկերտը յառաջացաւ։
Վերջին հակառակորդն էր Շոտլանտիայի ախոյեան Րէյնճերս, Եւրոպայի ամենաուժեղ ու պատմական խումբերէն մէկը։ Ալաշկերտ ցուցաբերեց արժանապատուութիւն ու պատրաստակամութիւն, պարտուելով 1-0 հաշիւով Կլասկօու, իսկ Երեւանի մէջ հաշիւը չբացուեցաւ։
Conference League բաժակին համար,Ալաշկերտին հետ պիտի մրցակցին աւստրիական Լասկ Լինծ, իսրայէլական Մաքապի Թել Ավիվ եւ ֆինլանտական Հելսինքի խումբերը։ Այս մակարդակին՝ խաղերը միշտ դժուար են։
Ալաշկերտը հասաւ այս յաջողութեամբ ռուսահայ Ալեքսանտր Գրիգորեան մարզիչի գլխաւորութեամբ, իր կազմին ունենալով հայ եւ բազմաթիւ օտարերկրեայ խաղացողներ՝ Ռուսաստանէն, Պրազիլիայէն, Ափրիկեան երկիրներէ եւ այլն։ Շատ օտարներու ներկայութեան երեւոյթը այլեւս շատ սովորական է ամբողջ աշխարհի մէջ, մանաւանդ եւրոպական խումբերուն։
Մեր Հայրենիքին արտաքին պատկերը վերջերս շատ վնասուած կը թուի միջազգային մամուլին եւ հանրութեան առջեւ։ Զանազան միջազգային մարզական յաջողութիւնները ուրախութիւն կը ներշնչեն հայ ժողովուրդին։ Ալաշկերտի շնորհիւ Եւրոպացիները պիտի տեսնեն Եռագոյնը ու պիտի լսեն Արեւմտեան Հայաստանի քաղաքի մը անունը։