«Ազատ Օր» կը համակերպի նոր կացութեան եւ կը շարունակէ իր ամէնօրեայ ելեկտրոնային հրատարակութիւնը

Անս­պա­սե­լի չէին կա­ռա­վա­րու­թեան կող­մէ ան­ցեալ ­Կի­րա­կի օր յայ­տա­րա­րո­ւած քա­ղա­քա­ցի­նե­րու շրջա­գա­յու­թեան սեղ­մում­նե­րը։ Օ­րեր ա­ռաջ, հե­ռա­տե­սիլն ու մա­մու­լը շա­րու­նա­կա­կան նշում­նե­րով ցոյց կու տա­յին նոյն ճամ­բան, որ­մէ ար­դէն ստի­պո­ղա­բար կ­՚անց­նին եւ­րո­պա­կան մնա­ցեալ եր­կիր­նե­րը, պաշտ­պա­նե­լու հա­մար քա­ղա­քա­ցի­նե­րու ա­ռող­ջու­թիւ­նը եւ ոտ­քի պա­հե­լու հա­մար ա­ռող­ջա­պա­հա­կան փխրուն հա­մա­կար­գը։
«Ա­զատ Օր» զգա­լով թէ մօտ օ­րէն շրջա­գա­յու­թեան սեղ­մում­նե­րը ի զօ­րու կրնան դառ­նալ, ո­րուն պատ­ճա­ռով այ­լեւս հնա­րա­ւոր պի­տի չդառ­նար տպա­գիր թեր­թի ցրո­ւու­մը մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րու բնա­կա­րան­նե­րը, ան­ցեալ շա­բաթ դի­մեց իր բա­ժա­նորդ­նե­րուն, ստա­նա­լու հա­մար ա­նոնց ե­լեկտ­րո­նա­յին հաս­ցէ­նե­րը (e-mail), որ­պէս­զի հնա­րա­ւոր ըլ­լայ թեր­թի ե­լեկտ­րո­նա­յին տար­բե­րա­կի (PDF) ա­մէ­նօ­րեայ ա­ռա­քու­մը։
Ար­դէն, մեծ թի­ւով բա­ժա­նորդ­ներ ան­մի­ջա­կա­նօ­րէն ըն­դա­ռա­ջե­ցին մեր դի­մու­մին եւ մեր տրա­մադ­րու­թեան տակ դրին ի­րենց ե­լեկտ­րո­նա­յին տո­ւեալ­նե­րը։
­Բո­լո­րիս հա­մար դժո­ւար այս պայ­ման­նե­րուն տակ, «Ա­զատ Օր» պի­տի շա­րու­նա­կէ իր հրա­տա­րա­կու­թիւ­նը, ա­մէն օր՝ ա­ռա­ւօտ կա­նուխ հաս­նե­լով մեր բա­ժա­նորդ­նե­րու հա­մա­կար­գիչ­նե­րուն, հե­ռա­ձայ­նե­րուն կամ պլան­շէթ­նե­րուն (Tablet) վրայ, որ­պէս­զի մեր ըն­թեր­ցող­նե­րը չզրկո­ւին ­Հա­յաս­տա­նի ու ընդ­հան­րա­պէս հայ կեան­քի զար­գա­ցում­նե­րուն մա­սին կա­րե­ւոր լրա­տո­ւու­թե­նէն եւ հայ մա­մու­լի ներ­կա­յու­թե­նէն։
Ան­գամ մը եւս կոչ կ­՚ուղ­ղենք մեր բա­ժա­նորդ­նե­րուն՝ ու­ղար­կել ի­րենց ե­լեկտ­րո­նա­յին հաս­ցէ­նե­րը azatordaily@gmail.com հաս­ցէին, որ­պէս­զի ա­մէն օր «Ա­զատ Օր»ի ե­լեկտ­րո­նա­յին գու­նա­ւոր տար­բե­րա­կը ու­ղար­կո­ւի ա­ռա­ւե­լա­գոյն թի­ւով բա­ժա­նորդ­նե­րու։
­Նաեւ, հաս­ցէ­նե­րու հա­ւա­քագ­րու­մը կա­տա­րե­լու հա­մար, թեր­թիս պաշ­տօ­նէու­թիւ­նը եւս պի­տի հե­ռա­ձայ­նէ մեր բա­ժա­նորդ­նե­րուն, ստա­նա­լու հա­մար ա­նոնց տո­ւեալ­նե­րը։
­Բո­լոր ա­նոնք, ո­րոնք կա­րե­ւոր հար­ցե­րու հա­մար կը փա­փա­քին կապ պա­հել թեր­թիս հետ, կրնան ա­մէն ա­ռա­ւօտ մին­չեւ կէ­սօ­րո­ւան ա­ռա­ջին ժա­մե­րը հե­ռա­ձայ­նել մեր գրա­սե­նեա­կը։
­Կը յու­սանք, որ հա­մաշ­խար­հա­յին այս տագ­նա­պը շու­տով վերջ պի­տի գտնէ եւ բո­լորս պի­տի վե­րա­դառ­նանք բնա­կա­նոն կեան­քին։


«Ա­զատ Օր»