Ես՝ Գուրգէն Ռաֆայէլեանս, ապրում եմ Յունաստանի Գոմոթինի քաղաքում, սովորում եմ հայկական եկեղեցուն կից՝ մէկօրեայ հայկական վարժարանում։ Այս տարի ինձ բախտ վիճակուեց մասնակցելու Հ.Հ. սփիւռքի նախրարութեան կողմից կազմակերպուած «Արի Տուն» ծրագրին։ Այս ծրագիրն ինձ համար առաջին հերթին հայրենաճանաչութիւն էր։ Յաճախելով կիրակնօրեայ դպրոց՝ սովորել եմ հայերէն կարդալ-գրել, ծանօթ եմ Հայաստանի պատմութեանն ու աշխարհագրական դիրքին, սակայն այն ինչ տեսայ ու զգացի իմ հայրենիքում… բառերով անկարելի է նկարագրել։ Հայաստանում ես ծանօթացայ աշխարհի տարբեր ծայրերից ժամանած հայ երիտասարդների հետ, մեզ բոլորիս միաւորում էր մէկ լեզու՝ մէկ ոգի, մենք բարեկամացանք, եւ այդ բարեկամութիւնը թերեւս ամենամեծ նուէրն էր, որ բերեցի իմ հայրենիքից։ Մենք այցելեցինք Հայաստանի տարբեր տեսարժան պատմամշակութային վայրեր ու եկեղեցիներ։ 9 օր լաւագոյն մասնագէտների կողմից լսեցինք դասախօսութիւններ՝ հայոց լեզուի եւ պատմութեան նիւթերով, այնուհետեւ 4 օր անմոռանալի պահեր անցկացրեցինք Աղաւնաձորում, որտեղ կազմակերպուեցին զանազան սպորտային եւ մշակութային միջոցառումներ։ Ես հասկացայ մի պարզ բան, որ կարեւոր չէ, թէ որտե՛ղ ես ծնուել եւ որտե՛ղ ես ապրում, եթէ քո մէջ կայ հայի գենը (ծինը) ու դու ծանօթ ես քո պատմութեանը, քո արմատներին, ուրեմն դու քո հայրենիքի մի մասնիկն ես։ Դա նշանակում է, որ քո ապրած վայրում կամ երկրում կարող ես ստեղծել քո փոքրիկ Հայաստանը՝ միաժամանակ բարձր պահելով հայի անունը։
Ուզում եմ խորին շնորհակալութիւն յայտնել Հ.Հ. սփիւռքի նախարարութեանը եւ Հ.Օ.Մ.ի դաստիարակչական ողջ յանձնախումբին, որ ինձ հնարաւորութիւն տուեցին նման հայրենանուէր ծրագրի մասնակիցը դառնալու։ «Արի Տուն» ծրագիրը մի հզօր կամուրջ է սփիւռքի եւ Հայաստանի պատանիների եւ երիտասարդների միջեւ։
Յարգանքներով՝ Գուրգէն Ռաֆայէլեան (16 տարեկան)
