­

Կի­րա­կի՝ 19 ­Մարտ 2017ին, Ա­լեք­սանտ­րու­պոլ­սոյ ազ­գա­սէր ու ե­կե­ղե­ցա­սէր հա­յու­թիւ­նը ապ­րե­ցաւ գե­ղե­ցիկ ու ո­գե­ւո­րիչ օր մը։ ­Նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ տեղ­ւոյն Ս. ­Յով­հան­նու ­Կա­րա­պետ ե­կե­ղեց­ւոյ ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դին, պատ­մա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ ներք­նա­մա­սը նա­խորդ շա­բաթ­նե­րուն լրիւ նո­րո­գո­ւե­ցաւ։ Ըն­դա­ռա­ջե­լով հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Պա­րէտ Քհնյ. ­Խա­չե­րեա­նի փա­փա­քին՝ Աս­տո­ւա­ծա­հա­ճոյ այդ աշ­խա­տան­քին ծախ­սե­րը հո­գա­ցին պոլ­սաբնակ տէր եւ տիկ. Մկր­տիչ եւ ­Սօ­նա ­Սերթ­շիմ­շէկ։ Աշ­խա­տան­քի ա­ւար­տին ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դը ­Կի­րա­կի օ­րուան հա­մար կազ­մա­կեր­պեց յա­տուկ ձեռ­նարկ մը։ ­Սուրբ ­Պա­տա­րա­գը մա­տու­ցեց հո­գե­ւոր հո­վի­ւը։ Ս. խո­րա­նին վրայ սպա­սար­կե­ցին ­Պո­լի­սէն այ­ցե­լու­թեամբ քա­ղաքս ժա­մա­նած բա­րեշ­նորհ սար­կա­ւագ­ներ ­Լե­ւոն ­Գու­յում­ճեան եւ Ա­րամ ­Պա­րո­նեան։ ­Ներ­կայ էին Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան ան­դամ տիկ. ­Զա­պէլ Այ­վա­զեան, կու­սակ­ցու­թեան շրջա­նի պա­տաս­խա­նա­տու պրն. ­Հայկ ­Չի­չէ­կեան, ­Միջ-թա­ղա­յի­նի ա­տե­նա­պետ պրն. ­Պետ­րոս ­Մել­քո­նեան, Ք­սան­թիի ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ պրն. ­Թագ­ւոր ­Քա­րաօղ­լա­նեան, տեղ­ւոյն ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ պրն. Գ­րի­գոր ­Գուր­պա­նեան եւ ան­դամ­ներ, ­Հայ Գ­թու­թեան ­Խա­չի եւ ­Հա­մազ­գա­յի­նի ան­դամ­ներ, մեծ թի­ւով հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուրդ եւ ­Պո­լի­սէն նո­ւի­րա­տու ըն­տա­նի­քը։

Ա­րա­րո­ղու­թեան ա­ւար­տին, ­Տէր ­Պա­րէտ ­Քա­հա­նայ դա­սին մէջ կանգ­նե­լով ներ­կա­նե­րուն ուղ­ղեց իր խօս­քը։ «Այ­սօր իւ­րա­յա­տուկ օր մըն է ընդ­հան­րա­պէս ա­րե­ւե­լեան ­Մա­կե­դո­նիոյ ու Թ­րա­կիոյ հա­յու­թեան հա­մար եւ ի մաս­նա­ւո­րի Ա­լեք­սանտ­րու­պոլ­սոյ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուն հա­մար։ Աս­տու­ծոյ տու­նը՝ ե­կե­ղե­ցին ան­գամ մը եւս նո­րո­գո­ւե­ցաւ։ Աս­տու­ծոյ տան մա­սին շատ ան­գամ­ներ ակ­նար­կու­թիւն եւ ար­տա­յայ­տու­թիւն ե­ղած են Ս. ­Գիր­քին մէջ։ Օ­րի­նակ­նե­րէն մին կ­’ը­սէ, թէ ­Յի­սուս իր ­Հօ­րը տու­նը՝ տա­ճա­րը շու­կա­յի վե­րա­ծած վա­ճա­ռա­կան­նե­րէն մաք­րեց եւ դար­ձեալ ա­ղօ­թա­տե­ղիի վե­րա­ծեց։ Ե­կե­ղե­ցին Աս­տու­ծոյ տունն է եւ բո­լոր մար­դոց հա­մար, բայց միւս կող­մէ ո­րե­ւէ մար­դու սե­փա­կա­նու­թիւ­նը չէ ան։ Այ­սինքն՝ մե՛նք ե­կե­ղեց­ւոյ կը պատ­կա­նինք եւ ոչ հա­կա­ռա­կը։ Ա­ռա­ւել եւս մեր ե­կե­ղե­ցին, մեր ժո­ղո­վուր­դի պատ­մու­թեան ու գո­յա­տեւ­ման կա­րե­ւոր մէկ մաս­նիկն է, ո­րուն մաս կը կազ­մենք մենք բո­լորս։

«Ե­կե­ղե­ցին կը բաժ­նո­ւի եր­կու մա­սե­րու. հո­գե­ւոր եւ նիւ­թե­ղէն։ Եր­կուքն ալ ըստ կար­գի եւ ժա­մա­նա­կի կա­րի­քը կ­’ու­նե­նան անհ­րա­ժեշտ նո­րո­գու­թեանց։ Այ­սօր մեր ե­կե­ղեց­ւոյ նիւ­թե­ղէն բա­ժի­նը նո­րո­գո­ւե­ցաւ՝ շնոր­հիւ ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դին եւ նո­ւի­րա­տու ­Սերթ­շիմ­շէկ ըն­տա­նի­քին։ Պրն Մկր­տիչն ու տիկ. ­Սօ­նան պոլ­սա­հայ ի­րա­կա­նու­թեան մէջ լայն ծա­նօ­թու­թեան ու յար­գան­քի ար­ժա­նա­ցած ազ­գա­յին­ներ են։ Ա­նոնք ի­րենց նիւ­թա­բա­րո­յա­կան ան­վե­րա­պահ ա­ջակ­ցու­թիւ­նը բե­րած են ու տա­կա­ւին կը շա­րու­նա­կեն, ­Հա­յաս­տա­նէն ներս եւ սփիւռ­քի տա­րած­քին բազ­մա­թիւ ե­կե­ղե­ցի­նե­րու շի­նու­թեան կամ նո­րո­գու­թեան, ինչ­պէս նաեւ սպաս­նե­րու ա­պա­հով­ման նո­ւի­րա­կան աշ­խա­տան­քին։ ­Կա­րե­լի չէ պատ­կե­րաց­նել եւ բա­ցատ­րել սոյն ծա­ռա­յա­սէր ըն­տա­նի­քի ու­րա­խու­թիւ­նը Աս­տու­ծոյ տու­նը նո­րո­գե­լու մեր խնդրան­քին առ­թիւ։ ­Նո­րոգ­չա­կան աշ­խա­տան­քէն ան­կախ, ա­նոնք ան­ցեալ տա­րի ­Գա­վա­լա­յի, ­Գո­մո­թի­նիի եւ Ա­լեք­սանտ­րու­պոլ­սոյ մեր ե­կե­ղե­ցի­նե­րուն նո­ւի­րե­ցին մեծ թի­ւով սպաս­ներ։ ­Կար­գը հի­մա Ք­սան­թիին է։ Ազ­գա­սէր ու ե­կե­ղե­ցա­սէր ըն­տա­նի­քը կը հե­տե­ւի Աս­տու­ծոյ պա­տո­ւէ­րին, ըստ ո­րում այն ինչ որ թա­գա­ւո­րին կը պատ­կա­նի՝ կու տան թա­գա­ւո­րին, իսկ այն ինչ որ Աստու­ծոյ կը պատ­կա­նի՝ կու տան Աս­տու­ծոյ»։

Ա­ւար­տին, ­Պա­րէտ Քհնյ. ­Խա­չե­րեան, յա­նուն թե­մի ­Կա­թո­ղի­կո­սա­կան ­Փո­խա­նորդ ­Կո­մի­տաս Արք. Օ­հա­նեա­նին, Ա­լեք­սանտ­րու­պոլ­սոյ Ս. ­Յով­հան­նու ­Կա­րա­պետ ե­կե­ղեց­ւոյ ­Թա­ղա­յին ­Խոր­հուր­դին եւ հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դին ի սրտէ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց նուի­րա­տու եւ իր ըն­տա­նե­կան բա­րե­կա­մին ­Սերթ­շիմ­շէկ ըն­տա­նի­քին, մաղ­թե­լով ա­նոնց քա­ջա­ռող­ջու­թիւն, յա­րա­տեւ նո­ւի­րում ու նո­րա­նոր յա­ջո­ղու­թիւն։ Ան շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց պոլ­սաբ­նակ տէր եւ տիկ. Գ­րի­գոր եւ Ա­նի ­Գուր­թեա­նին. ո­րոնք նո­ւի­րե­ցին խո­րա­նի մէկ մեծ եւ եր­կու փոքր վա­րա­գոյր­ներ։ Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նո­ւե­ցաւ նաեւ պրն. Ար­թիոմ ­Մա­նու­կեա­նին, որ բծախնդ­րու­թեամբ հե­տե­ւե­ցաւ նո­րոգ­չա­կան աշ­խա­տանք­նե­րուն եւ սի­րա­յօ­ժար կա­տա­րեց ե­կե­ղեց­ւոյ նստա­րան­նե­րու եւ պա­տու­հան­նե­րու նո­րո­գու­թիւ­նը։

Ետ­քը խօսք ա­ռաւ տիկ. ­Զա­պէլ Այ­վա­զեան։ Ան յա­նուն Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան մե­ծա­պէս գնա­հա­տեց ­Սերթ­շիմ­շէկ ըն­տա­նի­քի բա­րե­րար ծա­ռա­յու­թիւ­նը հայ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։ ­Ծա­ռա­յու­թիւն ոչ միայն նիւ­թա­կան ա­ջակ­ցու­թեամբ, այլ հա­ւատ­քի զօ­րու­թեամբ ու մաս­նակ­ցու­թեամբ։ Ան շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց պրն. Մկր­տի­չին ու տիկ. ­Սօ­նա­յին, ա­րե­ւե­լեան ­Մա­կե­դո­նիոյ ու Թ­րա­կիոյ մեր ե­կե­ղե­ցի­նե­րուն հան­դէպ ի­րենց ցու­ցա­բե­րած հե­տաքրք­րու­թեան ու օգ­տա­կա­րու­թեան հա­մար։

Ե­կե­ղե­ցա­կան ա­րա­րո­ղու­թե­նէն ետք, սրա­հին մէջ կա­տա­րո­ւե­ցաւ սուր­ճի հիւ­րա­սի­րու­թիւն, որ­մէ ետք ­Թա­ղա­յին խոր­հուր­դը իր հիւ­րե­րը պա­տո­ւեց պաշ­տօ­նա­կան ճաշ­կե­րոյ­թով։

Ա­լեք.պո­լիս, 20 ­Մարտ 2017