Γράφει ο Αϊντίν Ενγκίν*
Μετάφραση από τα τουρκικά: Σοφία Αγγελίδου.
Ένταση «Γενοκτονίας» στη Βουλή
Πέρασαν δέκα χρόνια από τη μέρα που τον δολοφονήσατε. Εξακολουθείτε να μας καθυστερείτε με τους εκτελεστές. Σε ατελείωτες δίκες συμπεριφέρεστε «σαν να καταδικάζετε».
Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που ο τότε πρωθυπουργός, ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πήγε μέχρι το σπίτι του και υπέβαλε τα συλλυπητήριά του, έδωσε την υπόσχεσή του ότι «δεν θα επιτρέψουμε να χαθεί η υπόθεση στους σκοτεινούς λαβύρινθους της Άγκυρας».
Πέρασαν δέκα χρόνια και –εκτός από τους εκτελεστές– όσοι τους ενθάρρυναν, τους προστάτεψαν, έστρωσαν το ματωμένο πλακόστρωτο που τον οδήγησε στο θάνατο, όσοι γνώριζαν για τη δολοφονία αλλά δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους, όσοι επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί η δολοφονία εξακολουθούν να περιφέρονται στην ασφάλεια των «σκοτεινών λαβυρίνθων»…
Τον δολοφονήσατε.
Θεωρήσατε ότι εξοντώνοντας έναν από τους πιο γενναίους γιους αυτής της πατρίδας θα εξοντώνατε τη δυνατή του φωνή και τη γενναία του καρδιά. Κάνατε λάθος. Το τυφλωμένο από εθνικιστική-ρατσιστική προκατάληψη μυαλό σας δεν μπόρεσε να το υπολογίσει, να το προβλέψει. Δεν μπορέσατε να υπολογίσετε ότι ο θάνατος του θα γεννήσει χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους σας αυτόν.
εν μπορούσατε και δεν μπορείτε να κατανοήσετε ότι αμέσως μετά τη δολοφονία του, στο σημείο που τον πυροβόλησαν θα μαζεύονταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και θα μετατρέπονταν σε χείμαρρο που κατευθύνθηκε από το Σισλί μέχρι το Γιενίκαπι και θα φώναζαν «είμαστε όλοι Χραντ», ότι ο θάνατός του θα δημιουργούσε μια σαφήνεια συνείδησης και μια δύναμη καρδιάς πολύ πιο πέρα από τους στενούς σας ορίζοντες.
Όταν ζούσε δεν μπορέσατε να τον καταλάβετε.
Όταν το 1998 το γαλλικό Κοινοβούλιο ψήφισε νόμο με τον οποίο «απαγορεύεται η άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915», ούτε που σκεφτήκατε ότι θα εμφανιζόταν στα mainstream μέσα ενημέρωσης και θα διαμαρτύρονταν. Θυμηθείτε τι είπε εκείνη την ημέρα:
«Θα πάω στο Παρίσι στην πλατεία Κονκόρντ, θα ανέβω πάνω σε μια πέτρα και θα φωνάξω “το 1915 δεν έγινε η Γενοκτονία των Αρμενίων στην Ανατολία”. Το γαλλικό κράτος θα με πιάσει από το χέρι και θα με τραβήξει. Μετά θα επιστρέψω και θα πάω στο πάρκο Γκιουβέν στην Άγκυρα, θα ανέβω σε μια πέτρα και θα φωνάξω “το 1915 έγινε η Γενοκτονία των Αρμενίων στην Ανατολία”. Το κράτος στην Τουρκία θα με πιάσει από το άλλο χέρι και θα με τραβήξει, ίσως με κομματιάσουν. Αλλά εγώ δεν θα σταματήσω να λέω αυτό που θεωρώ σωστό. Την αλήθεια της Γενοκτονίας δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με απαγορεύσεις, αλλά με συζητήσεις, με διάλογο».
Το θυμηθήκατε; Ντραπήκατε καθόλου;
«Τον σκοτώσατε και από εκείνον γεννήθηκαν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες σαν κι εκείνον», είπε.
Εκείνος που βγήκε μέσα από τους «Αρμένιους» πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας που μετατράπηκαν τρομαγμένους, φοβισμένους, ανθρώπους που μιλάνε ψιθυριστά, ζει στη φωνή, στα λόγια, στη συνείδηση και στις πράξεις των νέων Αρμενίων που σηκώνουν τη σημαία του. Ένας από αυτούς είναι και ο Γκάρο Παϊλάν.
Ο βουλευτής του HDP Γκάρο Παϊλάν.
Ο Γκάρο Παϊλάν που τις προάλλες φώναξε την αλήθεια στη Βουλή και στάθηκε άξιός του, και όταν αναφέρθηκε στο 1915 και είπε «εγώ το ονομάζω Γενοκτονία, εσείς πείτε το όπως θέλετε. Να του δώσουμε ένα όνομα όλοι μαζί και να συνεχίσουμε. Εγώ ξέρω πολύ καλά τι έζησε ο παππούς μου. Ξέρω ότι για εσάς είμαι ό,τι “γλίτωσε από το σπαθί”».
Σηκωθήκατε όλοι μαζί και κάνατε μεγάλη φασαρία και μετά τον τιμωρήσατε όλοι μαζί. Το έχετε καταλάβει; Ο Γκάρο Παϊλάν είναι ο Χραντ Ντινκ. Τον Χραντ τον σκοτώσατε. Τον Γκάρο, τους Γκάρο, τι θα τους κάνετε;
* Δημοσιεύθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2017. Ο Αϊντίν Ενγκίν είναι αρθρογράφος στην αντιπολιτευόμενη Cumhuriyet, μία από τις παλαιότερες εφημερίδες της Τουρκίας. Τον Νοέμβριο του 2016 συνελήφθη μαζί με άλλους δημοσιογράφους της εφημερίδας με την κατηγορία ότι υποστήριξε το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία. Τελικά αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, εξαιτίας των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει και της προχωρημένης του ηλικίας.
