Ուր­բաթ՝ 24 Օ­գոս­տոս 2018ի ե­րե­կո­յեան ժա­մը 7։30ին, ­Գո­մո­թի­նիի «Ս. Գ­րի­գոր ­Լու­սա­ւո­րիչ» ե­կե­ղեց­ւոյ սրա­հին մէջ, տե­ղի ու­նե­ցաւ հա­մեստ ճաշ­կե­րոյթ՝ օ­ժան­դա­կու­թեամբ եւ պատ­րաս­տու­թեամբ ներ­կայ հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դին։ ­Ճաշ­կե­րոյ­թէն ետք, շրջա­նի նո­րան­շա­նակ հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Յով­հան­նէս Վրդ. ­Սաղ­տը­ճեա­նի գլխա­ւո­րու­թեամբ՝ ներ­կայ ժո­ղո­վուր­դը հա­մախմ­բո­ւե­ցաւ սրա­հին մէջ, ուր տե­ղի ու­նե­ցաւ ­Հայր ­Սուր­բին հետ ծա­նօ­թա­ցան հան­դի­պում, որ­մէ ետք ­Հայր ­Սուր­բը խօ­սե­ցաւ «ե­կե­ղեց­ւոյ ներ­կա­յու­թիւ­նը մեր ժո­ղո­վուր­դի կեան­քին մէջ» նիւ­թին շուրջ։
Ե­կե­ղեց­ւոյ դե­րը սոսկ ուղ­ղու­թիւն­ներ տալ, ղե­կա­վա­րել, սրբագ­րել, քա­րո­զա­խօ­սու­թիւն­ներ կա­տա­րել, Աս­տու­ծոյ խօս­քը տա­րա­ծել չէ եւ պէտք չէ ըլ­լայ, այլ ե­կե­ղե­ցին պէտք է օ­րի­նակ հան­դի­սա­նայ իր մա­քուր կեն­ցա­ղով, ինչ­պէս Ս. ­Գիր­քը կը վկա­յէ՝ «հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րուդ օ­րի­նակ ե­ղիր խօս­քովդ, վար­մուն­քովդ, սի­րովդ, հա­ւատ­քովդ եւ մա­քուր կեն­ցա­ղովդ» (Ա. ­Տիմ. 4-12)։
Մօ­տա­ւո­րա­պէս 1 ժամ տե­ւած զե­կոյ­ցէն ետք, ­Հայր ­Սուր­բը պա­տաս­խա­նեց ժո­ղո­վուր­դի հար­ցում­նե­րուն եւ իր խօս­քը ա­ւար­տեց Ա­րամ Ա. ­Վե­հա­փառ ­Հայ­րա­պե­տի բա­ռե­րով՝ «Չս­պա­սենք, որ ժո­ղո­վուր­դը ե­կե­ղե­ցի գայ, ե­կե­ղե­ցին ի՛նք պէտք է ժո­ղո­վուր­դին եր­թայ»։