«­Զա­ւա­րեան» Ազգ. ­Վար­ժա­րա­նի տա­րե­վեր­ջի հան­դէ­սը

«­Պատ­կերն ու յու­սադ­րիչ ա­պա­գան էք
հա­զա­րա­մեակ­ներ հա­շո­ւող մեր հայ­րե­նի­քին,
մեր ազ­գին, մեր ժո­ղո­վուր­դին…»

2017-18 տա­րեշր­ջա­նը կը բո­լո­րենք բե­ղուն, ար­դիւ­նա­ւէտ գոր­ծու­նէու­թեամբ: ­Հայ եւ յոյն ու­սուց­չա­կան կազ­մե­րը, ձեռք-ձեռ­քի տո­ւած, կ­՛աշ­խա­տին ի սպաս վար­ժա­րա­նիս բար­գա­ւաճ­ման։ Շ­նոր­հիւ ան­կեղծ գոր­ծակ­ցու­թեան, հաս­կա­ցո­ղու­թեան, մեր վար­ժա­րա­նը օ­րի­նա­կե­լի դար­ձած է իր մա­կար­դա­կով ու նա­խա­ձեռ­նու­թիւն­նե­րով ­Նի­քէա­յի ու ­Փի­րէա­յի մէջ։ ­Հա­մալ­սա­րա­նի դա­սա­խօս­ներ, կրթա­կան նա­խա­րա­րու­թեան խորհր­դա­տու­ներ, դրա­ցի յու­նա­կան նա­խակր­թա­րան­նե­րուն բարձր դա­սա­րան­նե­րու ա­շա­կերտ­նե­րը ի­րենց տնօ­րէն­նե­րուն եւ ու­սու­ցիչ­նե­րուն ըն­կե­րակ­ցու­թեամբ ըն­դա­ռա­ջե­ցին մեր հրա­ւէր­նե­րուն:
Օգ­տո­ւե­լով այս տա­րեշր­ջա­նի հռչա­կու­մէն իբ­րեւ «մա­թե­մա­թի­քի տա­րի», կազ­մա­կեր­պե­ցինք հե­տե­ւեալ ե­լոյթ­նե­րը.
— ­Խորհր­դա­ւոր «π»ի թի­ւը՝ 6րդ ­դա­սա­րա­նի 120 հայ եւ յոյն ա­շա­կերտ­նե­րուն ներ­կա­յու­թեամբ։
— Է­րա­թոս­թե­նիին փոր­ձար­կու­թիւ­նը։
— Ա­թէն­քի հա­մալ­սա­րա­նի թո­ւա­բա­նա­կան ճիւ­ղի դա­սա­խօս պր. ­Նես­տո­րի­դիս ներ­կա­յա­ցուց մեր 5րդ­ ու 6րդի ա­շա­կերտ­նե­րուն թո­ւա­բա­նու­թեան խորհրդա­ւոր մտա­ծե­լա­կեր­պը ու բա­ցատ­րեց պարզ լու­ծում­նե­րուն գաղտ­նի­քը։
— Ե. եւ Զ. դա­սա­րան­նե­րուն բո­լոր ա­շա­կերտ­նե­րը մաս­նակ­ցե­ցան ­Յու­նաս­տա­նի ­Մա­թե­մա­թի­քի Ըն­կե­րակ­ցու­թեան կող­մէ կազ­մա­կեր­պո­ւած ­Յու­նաս­տա­նի տա­րած­քին թո­ւա­բա­նու­թեան մրցոյ­թին. բո­լորն ալ մաս­նա­ւոր գնա­հա­տան­քի ար­ժա­նա­ցան եւ ե­րեք ա­շա­կեր­տու­հի­ներ՝ ­Մա­րօ ­Մի­քա­յէ­լեան, ­Ճոր­ճի­նա ­Քա­լեն­տե­րի-Ա­մի­րա­լեան եւ ­Մա­րիա ­Մար­տի­կեան պար­գե­ւատ­րո­ւե­ցան ձեռք­բե­րած գե­րա­զանց ար­դիւնք­նե­րուն հա­մար։
Ա­ռա­ջին եր­կու ե­լոյթ­նե­րը ներ­կա­յա­ցուց մեր ու­սու­ցիչ­նե­րէն պր. ­Սիու­լան եւ ներ­կայ ե­ղան յա­ջոր­դա­բար Ու­սում­նա­կան ­Խուր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ պրն. Թ.­Յո­վա­կի­մեան եւ շրջա­նի կրթա­կան խորհր­դա­տու պրն.Իոան­նիս ­Քա­ցա­րոս։
­Կը հա­ւա­տանք լայ­նա­միտ ման­կա­վար­ժու­թեան ու բազ­մա­տե­սակ դաս­տիա­րա­կու­թեան՝ ա­զատ դաշտ տա­լով մեր ա­շա­կերտ­նե­րուն. այս­պէ՛ս, շա­բա­թա­կան հեր­թա­կա­նու­թեամբ վա­յե­լե­ցինք ա­նոնց նա­խա­ձեռ­նու­թիւն­ներն ու ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն­նե­րը. փոքր թա­տե­րակ­նե­րով, պա­րե­րով, խա­ղե­րով, ե­ւայլն…։
­Հա­յե­ցի դաս­տիա­րա­կու­թիւ­նը մեր թի­րախն է: ­Միշտ մեր ու­ղե­ցոյցն է։ Այս ուղ­ղու­թեամբ ­Հոկ­տեմ­բե­րին, ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չի «­Զա­ւա­րեան» եւ «Լ. եւ Ս. ­Յա­կո­բեան» վար­ժա­րան­նե­րու հայ ու­սուց­չա­կան կազ­մե­րու ո­րո­շու­մով՝ կազ­մա­կեր­պե­ցինք ­Հայ­կա­կան Մ­շա­կոյ­թի Օր, «­Զա­ւա­րեան» կեդ­րո­նին մէջ: ­Նո­րա­րար ծրա­գի­րին նպա­տակն էր նախ մօ­տիկ բե­րել եւ ծա­նօ­թաց­նել ի­րա­րու եր­կու դպրոց­նե­րուն ա­շա­կերտ­նե­րը, ա­պա՝ զա­նոնք ո­գե­ւո­րել ու ա­ւե­լի մօ­տեց­նել հայ­կա­կան մշա­կոյ­թին, զա­նա­զան խա­ղե­րու ու հե­տաքրք­րա­կան զբա­ղում­նե­րու մի­ջո­ցաւ։ Ան­նա­խըն­թաց յա­ջո­ղու­թիւն ու­նե­ցաւ:
Ազ­գա­յին եւ հո­գե­ւոր տօ­նե­րուն առ­թիւ, ա­շա­կերտ­նե­րը հան­դէս ե­կան ի­րենց նա­խա­ձեռ­նած եւ ու­սու­ցի­չին գոր­ծակ­ցու­թեամբ ի­րա­կա­նա­ցո­ւած աշ­խա­տանք­նե­րով, ներ­կա­յա­ցում­նե­րով։
­Խաղն ալ դաս­տիա­րա­կու­թեան մի­ջոց մըն է՝ ա­ւե­լիով նաեւ, երբ ա­ռի­թը ու­նինք հա­յօ­րէ՛ն ը­նե­լու. զար­դա­րե­ցինք մեր բա­կը հա­յե­ցի խա­ղե­րով….
­Մեր վար­ժա­րա­նի այս տա­րո­ւան գոր­ծու­նէու­թեանց ցու­ցա­կը եր­կար է. կրնաք տե­ղե­կա­նալ այ­ցե­լե­լով մեր կայ­քէ­ջը։

­Սի­րե­լի­ներ,
Երբ սփիւռ­քեան դժո­ւար պայ­ման­նե­րուն մէջ, մեր աչ­քե­րու լոյ­սին նման կը պահ­պա­նենք հայ դպրո­ցը, հո՛ս՝ ուր կը պատ­րաս­տո­ւին ազ­գա­յին ար­ժէք­նե­րով թրծո­ւած մատ­ղաշ եւ պա­տա­նի սե­րունդ­ներ, պարտք կը զգամ մեր շնոր­հա­կա­լա­կան խօս­քը ուղ­ղե­լու թե­միս ա­ռաջ­նորդ սրբա­զան հօր՝ ­Գե­ղամ Արք. ­Խա­չե­րեա­նին, շրջա­նիս «Ս.­Յա­կոբ» ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ ­Հայր ­Վահ­րիճ ­Ղա­րա­խա­նեա­նին ու ­Թա­ղա­յին եւ ­Տիկ­նանց ­Մար­մին­նե­րուն։ Հ.Հ. ­Յու­նաս­տա­նի մօտ յար­գե­լի պա­րոն դես­պա­նին։ ­Վար­ժա­րա­նին բա­րօ­րու­թեան հո­գա­տար­նե­րուն՝ յու­նա­հա­յոց Ազ­գա­յին ­Վար­չու­թեան, Ու­սում­նա­կան, Տն­տե­սա­կան եւ ­Կա­լո­ւա­ծա­յին ­Խոր­հուրդ­նե­րուն, ­Հայ ­Կա­պոյտ ­Խա­չին Շր­ջա­նա­յին եւ մաս­նա­ճիւղ­նե­րու վար­չու­թիւն­նե­րուն։

­Յա­տուկ շնոր­հա­կա­լան խօսք՝
«­Գա­լուստ ­Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կի հայ­կա­կան բաժ­նին՝ կրթա­կան, բա­րո­յա­կան ու նիւ­թա­կան զօ­րակ­ցու­թեան հա­մար:
Ա­մե­րի­կա­յի ­Յու­նա­հա­յե­րու ­Միու­թեան՝ բա­րո­յա­կան եւ նիւ­թա­կան շա­րու­նա­կա­կան ա­ջակ­ցու­թեան հա­մար:
­Զա­ւա­րեան Ար­մէն եւ ­Մով­սէս եղ­բայր­նե­րուն՝ նիւ­թա­կան խան­դա­ղա­տան­քին հա­մար։
­Վար­ժա­րա­նիս Ծ­նո­ղա­կան ­Միու­թեան վար­չու­թեան, որ տա­րեշր­ջա­նի ըն­թաց­քին ճիգ չխնա­յեց դպրո­ցին կա­րիք­նե­րը հո­գա­լու հա­մար։
Ա­ռա­ւել՝ մեր այ­սօ­րո­ւան հան­դէ­սին ­Ծա­ղիկ եւ Զ. դա­սա­րան­նե­րու շրջա­նա­ւարտ­նե­րուն նո­ւէր­նե­րը սի­րա­յօ­ժար տրա­մադ­րած «­Փաւ­լոս եւ Ա­րիս» ոս­կեր­չա­տան։
Այս տա­րի ալ գոր­ծակ­ցա­բար կազ­մա­կեր­պե­ցինք բաց սե­մի­նար աշ­խա­տա­նոց. «­Ման­կա­կան սե­ռա­յին ան­հանգս­տաց­նում եւ խոշ­տան­գում. ­Կան­խազ­գու­շու­թիւն եւ դի­մագ­րա­ւում դպրո­ցին մէջ» նիւ­թը ներ­կա­յա­ցուց կրթա­կան նա­խա­րա­րու­թեան խորհր­դա­տու տի­կին Ի­րօ ­Ռեն­ծի։

Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝
«Ա­զատ Օր» օ­րա­թեր­թի եւ «Ար­մե­նի­քա» պար­բե­րա­թեր­թի խմբագ­րու­թեանց, «­Զա­ւա­րեան կեդ­րոն»ի խոր­հուր­դին, «­Հա­մազ­գա­յին»ի պա­րի միա­ւո­րին՝ հայ­կա­կան տա­րազ­նե­րուն հա­մար եւ պա­րու­սոյց Էտ­կար Է­կեա­նին՝ մեր այ­սօ­րո­ւան հան­դէ­սին ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նին հայ­կա­կան պա­րի ու­սուց­ման հա­մար: Ա­թէն­քի հա­մալ­սա­րա­նի դա­սա­խօս պր. ­Համ­բիկ ­Մա­րու­քեա­նին:
­Սան պա­հող բա­րե­րար­նե­րուն՝ տի­կին­ներ Ա­նոյշ Ճ­րա­գեան եւ ­Պեր­ճու­հի Ուն­ճեան. պա­րոն­ներ Ա­րա­պեան ­Գէորգ եւ ­Թագ­ւոր ­Յո­վա­կի­մեան։
­Նո­ւի­րա­տու­նե­րուն՝ Ա­րամ եւ Իոան­նա ­Գա­սար­ճեան, ­Բա­րի Ար­շա­կու­նի, ­Մէ­րի ­Փա­փա­զեան, ­Հայկ Ա­ճէ­մեան, ­Ռա­ֆա­յէլ ­Չա­լեան, ­Կա­րի­նէ ­Մի­քա­յէ­լեան-­Մար­տի­կեան, ­Պա­րո­նեան Ե­րո­ւանդ, Ա­րեգ­նազ ­Մի­նա­սեան, ­Մա­րի­նոս ­Ղիոր­ղոս։
Եւ մեր բո­լոր բա­րե­կամ­նե­րուն՝ ո­րոնք թի­կունք կանգ­նե­ցան մեր վար­ժա­րա­նին ու հո­գա­ցին բազ­մա­տե­սակ կա­րիք­ներ։
­Վարձ­քը կա­տար՝
­Մեր սի­րե­լի ա­շա­կերտ­նե­րուն, ո­րոնք տա­րեշր­ջա­նի ըն­թաց­քին, բա­ցի ի­րենց ա­մէ­նօ­րեայ պար­տա­կա­նու­թիւն­նե­րէն, գուր­գու­րա­ցին ի­րենց վար­ժա­րա­նին վրայ:
­Ման­կա­պար­տէ­զի ու ­Նա­խակր­թա­րա­նի բո­լոր ու­սու­ցիչ­նե­րուն, ո­րոնց հաս­կա­ցո­ղու­թեան եւ ան­կեղծ գոր­ծակ­ցու­թեան շնոր­հիւ մեր վար­ժա­րա­նը կը զար­գա­նայ, կը բար­գա­ւա­ճի կիրթ մթնո­լոր­տի, ան­կեղծ, ջերմ ու հա­ղոր­դա­կան մի­ջա­վայ­րի մէջ։ Ի մաս­նա­ւո­րի կո­րո­վի հայ ու­սուց­չա­կան կազ­մին՝ Ա­բի­կեան Ա­նի, Ա­րաք­սիա ­Մի­քա­յէ­լեան եւ ­Ֆեն­տեան Ա­նոյշ:
Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն՝ դպրո­ցի մա­տա­կա­րար տի­կին ­Մա­րի Ա­ռա­քե­լեա­նին. Ինք­նա­շարժ­նե­րու վա­րորդ­նե­րուն՝ ­Գաբ­րիէլ ­Ֆեն­տեան եւ ­Նի­քօ ­Ծա­վա­րան, ու­ղեկ­ցող տի­կին­նե­րուն՝ Ա­րուս ­Փոս­տա­ճեան եւ ­Զո­ւարթ ­Թո­քաթ­լեան, ու ձե­զի՝ շատ սի­րե­լի ծնող­ներ, որ մե­զի կը վստա­հիք ձեր զա­ւակ­նե­րը, ձեր աչ­քի լոյ­սե­րը։ ­Դուք՝ ան­կեղ­ծօ­րէն գի­տա­կից հայ­կա­կան դպրո­ցին ա­ռա­քե­լու­թեան, հա­մես­տօ­րէն կը շա­րու­նա­կէք ա­նոր նե­ցուկ կանգ­նիլ։

­Շատ սի­րե­լի ա­շա­կերտ­ներս,
Ա­հա՛ ժա­մը ե­կաւ հրա­ժեշտ առ­նե­լու ձեր ա­ռա­ջին դպրո­ցէն. բայց վստահ եմ, թէ հոս ան­ցու­ցած ան­մո­ռա­նա­լի պա­հե­րը ձեզ միշտ պի­տի ըն­կե­րակ­ցին… Եւ ի՜նչ պա­հեր… մանր-մունր վէ­ճե­րը, թիւ­րի­մա­ցու­թիւն­նե­րը… ­Սա­կայն ի զուր չէին «հրշէջ»-ու­սու­ցիչ­նե­րուն խրատ­նե­րը, համ­բե­րու­թեամբ հար­ցե­րուն լու­ծում տա­լը ձեր մաս­նակ­ցու­թեամբ իսկ, միշտ փո­խա­դարձ յար­գան­քով…
­Փա՞ս­տը, ձեր այս տա­րո­ւան հա­սուն ըն­թաց­քը…։
­Ձեր ա­մէ­նօ­րեայ աշ­խու­ժու­թիւ­նը, ե­ռան­դը՝ դա­սա­րա­նին մէջ ե՛ւ դուր­սը, հե­տաքրք­րու­թիւ­նը, մաս­նակ­ցու­թիւ­նը վար­ժա­րա­նի կեան­քին ա­մէն տե­սա­կէ­տով… բա­ցա­ռիկ էր. դո՛ւք ե­ղաք մեր օգ­նա­կան­նե­րը՝ ա­ւե­լի փոք­րե­րուն խրա­տե­լով, օգ­նու­թեան ձեռք եր­կա­րե­լով, ուր որ պէտք ե­ղաւ…։ Եր­կու­շաբ­թի օ­րե­րը կար­ծես հա­շո­ւե­տո­ւու­թիւն մըն էին ­Պա­տա­նե­կա­նի, սկաու­տա­կա­նի, մար­զա­կա­նի եւ կամ «­Հա­մազ­գա­յին»ի պա­րա­խում­բի ձեր մաս­նակ­ցու­թեանց։
­Դա­սա­րա­նա­յին աշ­խա­տա­ձե­ւի ա­ռա­ջարկ­նե­րը, մա­նա­ւանդ մի քա­նին՝ ո­րոնց վրայ ես ալ հար­ցա­կան­ներ ու­նէի… «գլուխ պի­տի ել­լե՞ն», «ար­դեօք շա՞տ կը պա­հան­ջեմ», ան­տար­բեր եր­բեք չան­ցան. ընդ­հա­կա­ռակն. մէկ խօս­քը՝ եր­կու չե­ղաւ… ­Մեր վար­ժա­րա­նի կայ­քէ­ջին է­ջե­րը բա­նա­լի հան­դի­սա­ցան՝ գո­հաց­նե­լու մա­սամբ ձեր հե­տաքրք­րու­թիւնն ու ա­խոր­ժա­կը նո­րը ճանչ­նա­լու եւ ա­նոր մաս­նակ­ցե­լու։ ­Բա­ցուե­ցաք-ճանչ­ցաք հայ­կա­կան հա­մա­ցան­ցը, մաս­նակ­ցե­ցաք ա­նոր` գրու­թիւն­նե­րով, գծագ­րու­թիւն­նե­րով, շա­րադ­րու­թիւն­նե­րով… ցան­կը եր­կար է։
Ո­գե­ւո­րո­ւած հա­յե­րէ­նի «­Հայ­րե­նի Աղ­բիւր» դա­սա­գիր­քի նիւ­թե­րէն, զբօ­սան­քի ժա­մե­րուն՝ կը հա­ւա­քո­ւէիք բո­լորդ եւ բե­մադ­րու­թիւն­ներ կը պատ­րաս­տէիք… հա­կա­ռակ մեր պատ­գամ­նե­րուն, թէ զբօ­սան­քի պահն ալ կա­րե­ւոր է… բայց եւ այն­պէս ամ­բողջ դպրո­ցը մե­ծա­րե­ցիք՝ ամ­սա­կան հեր­թա­կա­նու­թեամբ 5-6 հե­տաքրք­րա­կան հա­ճե­լի դա­դար­նե­րով։
«­Զա­ւա­րեան» վար­ժա­րա­նին մէջ տի­րող հայ­րե­նա­սի­րա­կան մթնո­լոր­տը կ­՛ար­տա­ցո­լար ձեր շա­րադ­րու­թիւն­նե­րուն մէջ ար­տա­յայ­տո­ւած կար­ծիք­նե­րէն, մտա­ծում­նե­րէն՝ ըլ­լան ա­նոնք ա­զատ ու ան­կախ հայ­րե­նի­քին մա­սին, սփիւռ­քի ի­րա­կա­նու­թեան շուրջ, մայ­րե­նի լե­զո­ւին, մեր պա­հան­ջա­տի­րա­կան դա­տին ու դպրո­ցին մա­սին։
Հ­պար­տու­թեամբ ու ո­գե­ւո­րու­թեամբ գոր­ծակ­ցե­ցաք դպրո­ցի ման­կա­պար­տէ­զին եւ մին­չեւ Ե. դա­սա­րա­նի ձեզ­մէ փոքր «դա­սըն­կեր­նե­րուն» եւ ու­սու­ցիչ­նե­րուն հետ. պատ­րաս­տե­ցինք մեր այս բա­ցա­ռիկ հան­դէ­սը, ցօ­նո­ւած՝ հայ­կա­կան պե­տա­կա­նու­թեան վե­րա­կանգն­ման ու ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան ստեղծ­ման 100ա­մեա­կին, մեր հայ­րե­նի­քի մայ­րա­քա­ղաք Ե­րե­ւա­նի 2800ին (եր­կու հա­զար ու­թը հա­րիւ­րա­մեա­կին), Ար­ցա­խեան ա­զա­տագ­րա­կան պայ­քա­րի 30ա­մեա­կին (ե­րե­սու­նա­մեա­կին): Իս­կա­պէս պատ­կերն ու յու­սադ­րիչ ա­պա­գան էք հա­զա­րա­մեակ­ներ հա­շո­ւող մեր հայ­րե­նի­քին, մեր ազ­գին, մեր ժո­ղո­վուր­դին, որ պար­տա­ւո­րո­ւե­ցաւ միշտ պայ­քա­րե­լու, կռո­ւե­լու, պա­տե­րազ­մե­լու, պաշտ­պա­նե­լու հա­մար իր ինք­նու­թիւնն ու հայ­րե­նի­քը։
­Դա­սա­րան մը՝ որ ե­զա­կի օ­րի­նակ դար­ձաւ գոր­ծակ­ցու­թեան, խմբա­յին ո­գիի։ Ու­րա­խա­նալ դա­սըն­կե­րո­ջը յա­ջո­ղու­թեամբ, ա­նոր ճամ­բայ բա­նա­լով նո­րա­նոր յա­ջո­ղու­թիւն­նե­րու, տխրիլ ու ցա­ւակ­ցիլ գէշ պա­հե­րու, սա­կայն միա­ժա­մա­նակ՝ սիրտ տալ շա­րու­նա­կե­լու։
Վս­տա՛հ, թէ այդ­պէս ալ պի­տի շա­րու­նա­կէ՛ք ձեր կեան­քը ու մօտ ա­պա­գա­յին այդ­պէս ալ պի­տի գոր­ծէք մեր գա­ղու­թի կա­ռոյց­նե­րէն ներս…
Հ­պա՛րտ եմ, որ ձեր ու­սուց­չու­հին ե­ղայ, ձեր տնօ­րէ­նու­հին…
Ապ­րի՛ք, հա­զա՛ր ապ­րիք ու բա­րի շա­րու­նա­կու­թիւն ու­նե­նաք…
Եւ դո՛ւք ծնող­ներ՝ խե­րեր­նին տես­նէք։

Մր­ցա­նակ­ներ

Աշ­խոյժ-խան­դա­վառ դա­սա­րան, 14ն­ ալ. ա­մէն մէ­կը իր նա­խա­սի­րու­թեամբ… ի­րեն յու­զող հե­տաքրք­րու­թեամբ, ըլ­լայ ա­տի­կա հե­քիաթ, ծի­ծաղ պատ­ճա­ռող գրու­թիւն, թա­տե­րա­խաղ, ար­կա­ծախնդ­րա­կան, պատ­մա­կան եւ կամ մար­զա­կան նիւթ…։ ­Բո­լո­րը յա­ջո­ղե­ցան գե­րա­զանց ար­դիւն­քով։ Ա­լի­սան, եր­կու Ան­նա­նե­րը, Է­լի­զը, ­Լի­տիան, ­Մալ­վի­նան, ­Մա­րիան, ­Մա­րի­նան, ­Մա­րոն, Ք­րիս­տի­նը, Ար­թու­րը, Ա­ւե­տի­սը, Է­տո­ւար­դը եւ ­Մի­կէ­լը։
Ա Պ Ր Ի ՛ Ք
Ա­մէն տա­րի Հ.Կ.­Խա­չի Շրջ. ­Վար­չու­թիւ­նը ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նէն տա­րեշր­ջա­նի ըն­թաց­քին հա­յե­րէն լե­զո­ւի մէջ գե­րա­զանց ար­դիւնք բե­րող ա­շա­կեր­տին կը պար­գե­ւատ­րէ ­Պա­տա­նե­կան ­Միու­թեան ա­մա­ռո­ւան բա­նա­կու­մի մաս­նակ­ցու­թեան մրցա­նա­կով։ ­Բո­լո­րը 9էն վեր… սա­կայն գե­րա­զանց նիշ 10ն ­մա­քուր՝ ձեռք բե­րին ե­րեք ա­շա­կերտ­ներ՝ Ա­լի­սա ­Յուն­տի­նեան, ­Մալ­վի­նա ­Մի­քա­յէ­լեան եւ ­Մա­րօ ­Մի­քա­յէ­լեան։ Մր­ցա­նա­կին կ­՛ար­ժա­նա­նայ դա­սա­րա­նին իսկ ար­դար ո­րո­շու­մով՝ ­Մալ­վի­նա ­Մի­քա­յէ­լեա­նը։
­Մէ­րի ­Փա­փա­զեան եւ Ար­շա­կու­նի ­Ռո­պերթ ի­րենց հօր եւ վար­ժա­րա­նիս նախ­կին ա­շա­կերտ­նե­րէն, ­Յա­կոբ Ար­շա­կու­նիի յի­շա­տա­կին, 200 եւ­րո­յի մրցա­նա­կով կը պար­գե­ւատ­րեն մեր վար­ժա­րա­նի ա­ւար­տա­կան դա­սա­րա­նէն հա­յոց պատ­մու­թեան գե­րա­զանց ա­շա­կեր­տը։ ­Հոս ալ 4 ա­շա­կերտ­ներ ձեռք­բե­րե­ցին բա­ցա­ռիկ 9,50էն բարձր ար­դիւնք՝ ­Մա­րօ ­Մի­քա­յէ­լեան, ­Մալ­վի­նա ­Մի­քա­յէ­լեան, ­Մի­կէլ Իօրտ­նա­քէն եւ Ա­ւե­տիս Մ­խի­թա­րեան. մրցա­նա­կին կ­՛ար­ժա­նա­նայ 10 ար­դիւն­քով՝ ­Մա­րօ ­Մի­քա­յէ­լեան։

Կր­թա­թոշակ

­Տէր եւ տի­կին ­Բիւ­զանդ եւ ­Պեր­ճու­հի Ուն­ճեան, 2013-14 տա­րեշր­ջա­նի ա­ւար­տէն սկսեալ, ա­մէն տա­րի 500 եւ­րո­յի կրթա­թո­շա­կով կը պար­գե­ւատ­րեն հայ­կա­կան դա­սա­նիւ­թե­րուն մէջ բա­ցա­ռիկ ճիգ թա­փող եւ գե­րա­զանց ար­դիւնք­ներ ձեռք­բե­րող ա­շա­կերտ մը։ 2018-19 տա­րեշր­ջա­նին հա­մար սոյն կրթա­թո­շա­կին կ­՛ար­ժա­նա­նայ Դ. դա­սա­րա­նի ա­շա­կերտ ­Լե­ւոն ­Նա­ւա­սար­դեան։
­Մեր սրտա­գին շնոր­հա­ւո­րու­թիւն­նե­րը բո­լո­րին ու բա­րի շա­րու­նա­կու­թիւն։ Շ­նոր­հա­կա­լու­թիւն։

Հ.Կ.­Խա­չի «­Զա­ւա­րեան» վար­ժա­րա­նի
տնօ­րէ­նու­հի ­Հայ­կա­նուշ ­Մի­նա­սեան